پاورپوینت کامل وقف در عراق (بخش ششم) ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقف در عراق (بخش ششم) ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقف در عراق (بخش ششم) ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقف در عراق (بخش ششم) ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

هرکه دارد هوس کرببلا بسم الله

خیلی دلم می خواست بروم خدمت علمای نجف و حسابی توی شهر نجف و کوفه گشت بزنم؛ اما فرصت نشد و مدیر کاروان یک شب گفت، فردا می رویم کربلا. هم خوش حال بودم، هم ناراحت؛ چون کربلا را می دیدم، ولی دلم نمی خواست به این زودی از نجف برویم.

فردای کربلایی فرا رسید؛ روزی که می خواستیم برویم کربلا، همه ی کاروان ذوق وشوق خاصّی داشتند. بعضی ها اشک امانشان نمی داد و یک ریز گریه می کردند و زیر لب می گفتند: یا حسین (ع). آمدم جلوی اتوبوس و از مدیر کاروان سؤال کردم: تا کربلا چه قدر راه است؟ مدیر گفت: از نجف تا کربلا هشتاد کیلومتر بیش تر نیست؛ ولی اتوبوس ها این مسیر را در ۳ تا ۴ ساعت می روند؛ چون «سیطره» (ایست و بازرسی) و ترافیک زیاد است و نمی شود با سرعت رفت.

مسیر، مانند یک بلوار بود و معلوم بود پیش از جنگ و همه ی خرابی ها، مردم نجف و کربلا یک بلوار حرم تا حرم هشتاد کیلومتری ساخته بودند. مردم دور این بلوار موکب های عزا (هیئت های عزا) درست کرده بودند و از زائران سواره و پیاده پذیرایی می کردند؛ موقع صبحانه، ناهار و شام غذا می دادند و در وقت های دیگر چای، آب آشامیدنی و خرما خیرات می کردند. راه کربلا یک حال وهوای دیگری داشت. همه ی آن چه تابه حال شنیده بودم و بعضی مسایلی را هم که نشنیده بودم، داشتم می دیدم، چون شب جمعه بود، اهل نجف و روستاهای اطراف، پای پیاده راه افتاده بودند به سمت کربلا. مادری، کودکی در بغل، بقچه ای بر سر و کودکی دیگر در دستش بود و پای پیاده به سوی کوی حسین غریب (ع) روانه بود. پیرمردی عصازنان با چشم کم سویش راه را آهسته آهسته می پیمود تا شب جمعه را در کنار امام بی کفنش، به صبح برساند.

من تابه حال این صحنه ها را ندیده بودم و تنها حواسم به بیرون از اتوبوس بود. یک مرتبه مادرم صدایم کرد و گفت: گوش بده ببین حاج آقا چی می گه؟ تازه متوجه شدم حاج آقا خیلی وقت است دارد صحبت می کند و من حواسم نبوده. حاج آقا می گفت: زائران محترم، یک سؤال! نذر کردن بهتر است یا وقف کردن؟ هرکس جوابی داد، ولی حاج آقا گفت: نذر برای مدتی کوتاه به درد می خورد ولی وقف تا ابد می تواند ماندگار باشد. وقف، خیر