پاورپوینت کامل بیزارم از این دنیای سیاه و تلخ ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیزارم از این دنیای سیاه و تلخ ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیزارم از این دنیای سیاه و تلخ ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیزارم از این دنیای سیاه و تلخ ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

«اول راهنمایی با پول، دوم راهنمایی با پارتی و سوم راهنمایی با پررویی و کتک قبول شدم. پس از ترک تحصیل در کارگاه پدرم مشغول لوله کشی شدم و مدرک سیکلم را هم گم کردم. از این که درس نمی خواندم، بسیار خوش حال بودم. روزی دوستم در راه پله، دوربین را دستم داد و گفت برو از اعزام بسیج به جبهه عکس بگیر. من ماندم و یک دوربین که بلد نبودم درش را باز کنم. عکاسی را پیش خودم آموختم و از دانش گاه خودم فارغ التحصیل شدم. شوخی شوخی عکاس شدم. مادرم همیشه می گفت: اگر عکاس بشی، و از راه به درشی شیرمو حلالت نمی کنم.»

این بخش از زندگی نامه جمشید بایرامی، بچه نازی آباد تهران، محله ای در جنوب شهر پایتخت است. بایرامی، برای خودش دعا می کند و خوش حال است که از راه به در نشده و همیشه عکس هایی گرفته که با موضوع حج و محرم و آیین های سنتی مردم ایران زمین پیوند داشته است.

بایرامی، عکاسی را به صورت تجربی از سال ۱۳۶۲ شروع و از سال ۱۳۷۷ با مطبوعات داخلی و خارجی همکاری کرد. بایرامی چندین نمایش گاه عکس در موزه پاریس سازمان یونسکو، موزه سلطنتی هلند، موزه ایلکس امریکا و مرکز تئاتر روهر آسمان برگزار کرده است. با نگاهی به آثار او می توان نقش رنگ و ترکیب بندی و استفاده ماهرانه از نور را به راحتی تشخیص داد.

بایرامی، معروف بود، ولی وقتی پس از چهار سفر در موسم حج، توانست عکس هایی از مراسم حج برای جهانیان به ارمغان بیاورد، معروف تر شد و توانست خودش را به نام عکاسی جسور و ماهر به ثبت برساند، عکاسی که در گرمای تابستان و با وجود ممنوعیت عکس برداری در مکه، عکس هایی گرفت که زیبا و به یادماندنی است.

او باید در لحظه عکس برداری به همه چیز فکر می کرد. به این که کسی او را نبیند، به این که او را نگیرند و به این که مبادا گرما فیلم ها را خراب کند. او امیدوارانه عکس گرفت و گرفت و بر ترس و دلهره غلبه کرد تا عاقبت توانست گنجینه ای دیدنی برای ما به یادگار بگذارد.

بایرامی وقتی وارد دنیای عکاسی شد، فکر نمی کرد عکاسی هنری سیاه و سفید است. زمانی که رنگی عکس گرفت، فکر کرد عجب کاری انجام داده است. او آن روزها معتقد بود کارش اشتباه بوده، اما بعدها متوجه شد، عکاسی رنگی اشتباه نیست و اصلاً عکاسی رنگی از عکاسی سیاه و سفید سخت تر است. آخر در سیاه و سفید با خاکستری ها روبه رو می شویم، اما رنگ برای خودش یک عنصر است.

روزی که دیگران عکس های رنگی بایرامی را دیدند، برایش کف زدند و گفتند: «تو رنگ را خوب می شناسی.» در حالی که اصلاً او رنگ ها را به شکل آکادمیک نمی شناخت. زنده یاد ممیز به او