پاورپوینت کامل بهترین نامه ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بهترین نامه ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بهترین نامه ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بهترین نامه ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

دفترم را برمی دارم و ورق می زنم. هیچ کدام شان را دوست ندارم. همه آن ها مثل هم هستند. نامه هایم را می گویم. اولش سلام و احوال پرسی، و بعد یک مشت کلمات عجیب و غریب سر هم می کنم. باید این نامه را با فکر و خیال راحت تری بنویسم.

بلند می شوم. راه می روم. فکرم را متمرکز می کنم. محکم می گیرمش. نباید فرار کند. نباید از این شاخه به آن شاخه بپرد. بابام می گفت: «خیلی سخت است.» دوباره پرید و رفت. این خیال لعنتی را می گویم. دوباره می گیرمش و می آورمش تو کله ام. چشم هایم نیمه باز است. آهسته قدم می زنم. به هیچ کس جز او فکر نمی کنم. دوباره فرار می کند. تند دُمش را می گیرم و می چپانمش تو کله ام. سفت و محکم می گیرمش. با ریسمان می بندمش. انگار ساکت شد. یک گوشه ای نشست. حالا خوب شد، خوبِ خوب.

می روم و می نشینم پشت میز. احساس می کنم او را می بینم. انگار روبه رویم نشسته. چه قدر مهربان و دوست داشتنی است. به او می خندم و خودکارم را برمی دارم. این دهمین بار است که این کار را می کنم. نه، بیش تر است. حسین می گفت: «من صد بار این کار را کرده ام؛ ولی آخرش فایده ای ندارد.» آره من هم بیش تر از ده بار است که این کار را کرده ام. فقط تو این دفتر ده تا نامه نوشتم. حیف که همه اش مثل هم شد.

بابابزرگ اولین بار که حسین را دید، گفت: «احمد چه قدر دوست داشتنی و نمکی است.» راست می گوید.

گفتم: «بابابزرگ نگاهش نکن که ریزه میزه است، نصفش زیر زمین است. تو مدرسه همه را عذاب می دهد. همه، حتی معلم ها هم دوستش دارند. آقای ناظم به او می گوید هندی. نه این که کمی سیاه است. مادرش می گوید نگویید سیاه، بگویید سبزه نمکی.»

با هم مسابقه می گذاریم، یعنی نه این که بخواهیم مسابقه بگذاریم. خواستیم ببینیم کدام مان بهتر نامه می نویسیم. پیش هر کس رفتیم جواب مان کرد. هیچ کس نمی تواند مشکل ما را حل کند. به هر که رو زدیم، گفت: «خُب برو پیش بابابزرگت. او از همه بهتر است.» بابابزرگم روزی ده جزء قرآن می خواند.

حسین گفت: «برویم پیش بابابزرگت.»

برای همین دیروز رفتیم پیشش. حسین می گوید: «من چایی های بابابزرگت را خیلی دوست دارم.»

اول حسین گفت و بعد من. حرف مان که تمام شد، بابابزرگ خندید. حسین گفت: «احمد نگاه کن. چه قدر بابابزرگت قشنگ می خندد.»

گفتم: «آره» و بعد برای او قیافه گرفتم و گفتم: «خُب به من رفته.» و بعد هر دو زدیم زیر خنده.

حسین گفت: «چه خال قشنگی روی لپش دارد. نگاه کن وقتی می خندد خالِ لپش می لرزد.»

گفتم: «ابروهایش را نگاه کن. چه قدر پرپشت و بلند است.» و بعد ابروهایم را بالا انداختم و گفتم: «به من رفته.» حسین محکم به پهلویم زد.

پدربزرگ دو تا چایی برای مان ریخت. حسین دوباره زد به پهلویم و گفت: «راستش من پیرمرد به این خوشگلی ندیده ام. نگاه کن چشم هایش را، کشیده و عسلی است. مژه هایش مثل یک ردیف درخت کاج است که دور برکه ای کاشته اند. صورتش کشیده و لب هایش نازک است.»

پدربزرگ زیرچشمی نگاهم کرد. فیتیله سماور را کشید پایین و گفت: «احمد بابا بیا چایی رو ببر.» و بعد دستش را دراز کرد و از پشت سماور یک مشت پولکی ریخت روی قندها.

حسین بلند گفت: «آخ جون، من می میرم برای چایی با پولکی.»

انگار بابابزرگ صدایش را شنید. نگاهش کرد و خندید. دوباره خال سیاهش لرزید، اما کم. حسین پرسید: «یعنی او قشنگ تر است یا بابابزرگ تو. راستی تو تا حالا بابابزرگت را بوسیده ای؟»

چایی را گذاشتم جلوش و گفتم: «صد بار، هزار بار. اصلاً بیش تر از این حرف ها بوسش کرده ام. سینه اش بوی عطر محمدی می دهد.»

حسین گفت: «او را بیش تر دوست داری یا…. »

تند نگاهش کردم و گفتم: «تو چی فکر کرده ای؟»