پاورپوینت کامل فریاد الحیاه;۱. قرآن و زندگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فریاد الحیاه;۱. قرآن و زندگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فریاد الحیاه;۱. قرآن و زندگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فریاد الحیاه;۱. قرآن و زندگی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

پیامبران الهی، هر کدام در زمان خویش، دین خدا را به مردمان رساندند . می توان گفت،
هر یک از دین های آسمانی از دین پیش کامل تر بود، تا ا ینکه آخرین دین آسمانی، یعنی
اسلام، به وسیله آخرین و بزرگ ترین پیامبر خدا، حضرت محمّد(ص)، به انسان ها ابلاغ
گشت…

چون دین اسلام، آخرین پیام «وحی»، یعنی پیام الهی و آسمانی است، کامل ترین دین است
و همه راهنمایی هایی را که برای خوشبختی انسان ها ـ در این جهان و آن جهان ـ لازم
است،در بردارد.

پیامبر اکرم(ص) با کمک یاران وفادارش و در پیشاپیش همه، حضرت علی(ع)، دین اسلام
را ـ با وجود موانع بسیار و سختی های فراوان ـ تبلیغ کرد و اطّلاعاتی را که
می بایست درباره آخرین دین الهی به مردمان برساند، به آنان رسانید…

یکی از این اطّلاعات بسیار مهم، که پیامبر اکرم آن را باره و با عبارت های
گوناگون یادآوری کرد، این بود که مسلمانان باید از کتاب خدا پیروی کنند و دستورهای
آن را به کار بندند و این کتاب را خوب بشناسند، درست و خالص درک کنند و گرامی
بدارند و هر جا که نیازی به توضیح دارد، این توضیح را از هر کس و هر جا نگیرند، تا
فهم قرآنی، خالص بماند و همین «فهم خالص قرآنی» ، در میان مسلمانان رواج یابد و هر
فرد مسلمان ، به صورتِ «فردی قرآنی» و هر جامعه مسلمان ، به صورتِ «جامعه ای
قرآنی» ساخته شود؛ تا همیشه، هم اندیشه و نگرش مسلمانان قرآنی باشد و هم رفتار و
کردار آنان.

بدین گونه می نگریم که پیامبراکرم ـ مسئول بزرگ هدایت انسان ـ تأکید کرده بود که
قرآن کریم به درستی شناخته شود و با آرا و افکار دیگری که از متن قرآن گرفته نشده
است، مخلوط نگردد؛ زیرا که زلال «وحی»، از هر چیز دیگر شفّاف تر و لطیف تر است؛ و
اگر کمترین آمیختگی در فهم آن پدید آید، حرکت سازنده و هدایت آموزنده دین خدا دچار
رکود و چه بسا انحراف خواهد شد؛ و تربیت «فرد قرآنی» ، و ساختن «جامعه قرآنی»
تحقّق نخواهد یافت. بدین منظور، آن حضرت تأکید می کرد که مسلمانان باید از چه
کسانی علم قرآن را فرا گیرند، و معارف و هدایت های قرآنی را از کجا بیاموزند. البته
در این باره آیاتی در خود قرآن نیز آمده است؛ و پیامبر اکرم ـ با توجّه به همان
آیات ـ تأکیدهای خویش را به گوش ها می رسانید و به اُمّت اسلام پیوسته هشدار می داد
و علّت این اصرار و تأکید به خوبی روشن است؛ زیرا اگر قرآن با غیر افکار قرآنی
فهمیده شود، و به وسیله کسانی که واجد و وارث علم قرآنی نیستند تفسیر گردد، دیگر
قرآن نخواهد بود و جامعه قرآنی و انسان قرآنی نتواند ساخت.

پیامبر اکرم، خود، سخنانی درباره آیات قرآنی گفته بود و هر گاه کسانی از اصحاب و
یاران او، چیزی درباره قرآن و معنی و مقصود برخی از آیات پرسیده بودند، بدان پاسخ
داده بود؛ همچنین شرح بسیاری از احکام الهی را که در قرآن به صورت مختصر ذکر شده
است، بیان کرده بود؛ لیکن مسئله بسیار با اهمیت، برای همه مسلمانان، این بود که
پس از پیامبر خدا چه کسی باید آیات قرآن را برای مسلمانان تفسیر کند واحکام بیان
نشده را شرح داده، به پرسش ها پاسخ گوید و قرآن کریم را معیار ساختن فرد و جامعه
قرار دهد؟

بیشتر و پیشتر از همه مسلمانان، خود پیامبر(ص) نگرانِ آینده مسلمانان بود، که آیا
پس از او، کتابِ خدا به وسیله چه کسانی تفسیرخواهد شد و آیا شایسته ترین مفسّران
برای قرآن، و سزاوارترین کسان برای هدایتِ مسلمانان و اجرای احکام قرآن در میان
آنان، کدام یک از یاران و پروردگان او خواهد بود؟ و به سخنی دیگر، چه کسانی
سزاوارند که هادی و امام و معلّم راستین مسلمانان باشند؟ و اُمّت را در «خطِ خالصِ
قرآنی» و هم در «علم» و هم در «عمل» هدایت کنند؟

چنان که در تاریخ ها و مدرک های بسیار معتبر ذکر شده است، پیامبر اکرم(ص) ، همه
علوم قرآن و احکام قرآن و تفسیر آیات قرآن را به علی(ع) آموخته و سپرده بود. از
این رو، در حدیثی معروف ـ که عالمان و برادران اهل سنّت و عالمان شیعه همه نقل
کرده اند ـ فرمود:

« أنَا مَدینهُ العِلم و علی بابُها؛ من شهر علم هستم و دروازه این شهر علی
است»۱. معنای این حدیث مبارک و مهم را ، حماسه سرای بزرگ، حکیم ابوالقاسم
فردوسی، در آغاز «شاهنامه»، چنین به نظم در آورده است:

چو خواهی که یابی ز هر بد رها

به گفتار پیغمبرت راه جوی

چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی

که من شهر علمم، علیم دَرَست

گواهی دهم کاین سخن راز اوست

منم بنده اهل بیت نبی

سراندر نیاری به دام بل

دل از تیرگی ها بدین آب شوی

خداوند امر و خداوند نهی

دُرُست این سخن، گفتِ پیغمبرست

تو گویی دو گوشم بر آواز اوست

ستاینده خاک پای وصی

آری، پیامبر اکرم «ص» فرمود: من شهر علم هستم (یعنی منبع و مرکز جامع همه علوم
قرآن و رموز هدایت انسان) و علی(ع) دروازه ورود به این شهر است. پس هر کس بخواهد
قرآن را درست بفهمد و به آن درست عمل کند، پس از پیامبر(ص) باید آن را از علی(ع)
بیاموزد، چرا که او علوم قرآن را از رسول خدا(ص) آموخته است و پس از علی (ع)، از
امامان دیگر، که هر یک، علوم قرآن را از امام پیش از خویش فرا گرفته اند، تا برسد
به خود پیامبر اکرم(ص) که آورنده قرآن است و خدای متعال ، هر چه در قرآن هست به وی
آموخته است.

با توجّه به آنچه به طور خیلی مختصر گفته شد، روشن می شود که برای فهمیدن درست و
کامل دین آسمانی اسلام، تنها دو منبع موجود است، دو منبعی که از هم جدا نمی شوند و
جدایی ندارند و این دو منبع، قرآن و احادیث است که به جز آیاتی از قرآن کریم، خود
پیامبراکرم، این دو منبع را معرّفی کرده و جایی برای آن باقی نگذاشته است که اشخاصی
گوناگون، با ذهنیت ها و هدف های گوناگون و در زمان ها و زمین های گوناگون، هر یک
بیایند و قرآن کریم را که برای ایجاد اتّحاد و برادری و برابری در میان همه افراد
بشر نازل گشته است، به گونه های مختلف تفسیر کنند و در میان امّت اسلامی، فرقه های
گونه گون با عقاید گونه گون پدید آورند.

قرآن کریم ، کتاب خدا و وحی آسمانی است و آمده است تا یک جامعه یگانه انسانی ـ
قرآنی