پاورپوینت کامل قرآن در ادب پارسی قرآن در اندیشه و کلام سهراب سپهری ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن در ادب پارسی قرآن در اندیشه و کلام سهراب سپهری ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن در ادب پارسی قرآن در اندیشه و کلام سهراب سپهری ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن در ادب پارسی قرآن در اندیشه و کلام سهراب سپهری ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

امروزه، شعر نو توانسته است به عنوان یک سبک ادبی مستقل جای خود را در عرصه ادبیات
فارسی محکم کند. این نوع شعر ویژگی های خاص خود را دارد که نمی توان به آن در قالب
ادبیات کهن نگریست. لطافتها، ظرافتها و زیبایی های شعر نو به گونه ای است که کمتر
ادب دوستی از کنار آن بی تفاوت می گذرد.

در میان شعرای این سبک، سهراب سپهری از اهمیت ویژه ای برخوردار است و آن به دلیل
خصوصیات منحصر به فرد شعر و سخن اوست. اشعار سپهری آن چنان عمیق و پرمعنا است که
تاکنون با وجود مطالب گوناگونی که پیرامون او ـ به صورتهای مختلف از جمله در قالب
کتب و مقالات ـ گفته شده، باز هم جا برای بررسی و کنکاش بیشتر در آثار وی وجود
دارد. در این سطور کوشیده شده است که به سهراب سپهری از زاویه حضور و تجلی قرآن
کریم در کلامش نگریسته شود.

یکی از ویژگی های سپهری، توجه خاص وی به قرآن، این کلام جاودان الهی و
سرچشمه جوشان معنویت می باشد. در اشعار او نوع خاصی از عرفان با عنوان «عرفان
طبیعی» یا «عرفان شرقی» وجود دارد. عرفانی که انسان را به شناخت معبود و معشوق
حقیقی و درک مقام پروردگار همه هستی، از راه طبیعت و کشف اسرار وجودی مخلوقات
زمینی فرا می خواند.

عرفان سپهری شباهتهای زیادی به عرفان بودایی دارد، لیکن آثار او نمایانگر این است
که اعتقادات اسلامی و مضامین قرآنی منشأ ذهنیات و عقاید عرفانی اوست. نمونه زیر
نشان از اعتقاد قلبی وی به اسلام و مشخصه های آن دارد:

من مسلمانم.

قبله ام یک گل سرخ.

جانمازم چشمه، مهرم نور.

دشت سجاده من.

من وضو با تپش پنجره ها می گیرم…

این فراز از شعر «صدای پای آب» بیانگر تلفیق عرفان اسلامی و عرفان شرقی در نزد
سپهری است. به عبارت دیگر، حضور مستقیم و غیر مستقیم معارف اسلامی و قرآنی در اشعار
سپهری، و تشابه شعر او با بعضی از آیات کلام اللّه مجید به لحاظ پیروی او از عرفان
طبیعی است.

شیوه سپهری برای درک وجود خدا، شیوه ای کاملاً قرآنی است. آیات بسیاری انسان را به
کنکاش و همچنین تفکر عمیق در طبیعت و نشانه های خداوند برای ایمان راسخ آوردن به
آفریننده قادر و متعال فرا می خوانند. سپهری نیز با تأسی از قرآن در اشعار خود
همین راه را می پیماید.

از نگاه سپهری، جهان خلقت سراسر زیبا و تأمل برانگیز است. همه اجزای آن می توانند
برای انسان آموزنده و راهنما باشند.

او در شعر «شورم را» بیان می دارد که انسان گمراه و از حقیقت دور افتاده چگونه با
بهره گیری از دستورات پیامبران و آیات هدایتگر الهی می تواند طریق سعادت و کمال را
بیابد و بسوی حق رهسپار شود:

از روشن و از سایه بری بودم…

دیو و پری بودم، در بی خبری بودم.

قرآن بالای سرم،

بالش من انجیل، بستر من تورات، و زبر پوشم اوستا.

تنها راه رسیدن به سعادت و رهایی از ظلمات بی خبری، تمسک به آیات الهی و البته
مهمترین و کاملترین آنها قرآن کریم است.

این ابیات نشان می دهد که او نه تنها به اسلام بلکه به همه ادیان توجه دارد (نوعی
پلورالیسم).

خداوند متعال می فرماید:

«ونَزَّلَ عَلَیکَ الکِتابَ بِالحَقِّ مُصدّقاً لِما بَین یدیهِ وأَنزلَ التَوْراتَ
والإِنجیل؛ این کتاب را که همخوان با کتب آسمانی پیشین است به درستی بر تو نازل کرد
و تورات و انجیل را پیشتر فرو فرستاد» (سوره آل عمران، آیه۳).

و آنگاه پس از یافتن طریق حقیقت به سوی رب خویش باز می گردد:

هر جا گل های نیایش رست، من چیدم.

دسته گلی دارم، محراب تو دور از دست: او بالا، من در پست.

سپهری توجه ویژه ای به کشف حقایق و مجهولات ناپیدای نظام خلقت از راه دیدن و
«تماشا» در عالم داشته است و در چند جا به آن اشاره کرده است:

ما هسته پنهان تماشاییم

زتجلی ابری کن، بفرست که ببارد بر سر م

باشد که به شوری بشکافیم، باشد که ببالیم و

به خورشید تو پیوندیم.

***

بعضی از اشعار سپهری با الهام پذیری از آیات قرآن سروده شده است. برای نمونه موارد
ذیل را می آوریم.

سپهری در اوایل «صدای پای آب» آورده است:

… و خدایی که در این نزدیکی است.

لای این شب بوها، پای آن کاج بلند.

خدا بسیار به ما نزدیک است. در واقع این جملات ناظرند به آیه: «نَحن أَقربُ اِلیه
مِن حبلِ الوَرید؛ ما به او از رگ جان نزدیکتریم» (سوره ق، آیه۱۶).

و نیز آیه: «ولَقد رءاهُ نزلهً أُخری. عِند سِدرَهِ المُنتَهی؛ و به راستی که بار
دیگر هم او [جبرییل] را دید. در نزدیکی سدره المنتهی» (سوره نجم، آیات۱۳ و۱۴).

***

در جای دیگر این شعر بلند می خوانیم:

و نمی خندم اگر فلسفه ای ماه را نصف کند.

که بی اشاره به آیه «اِقْتربت الساعهُ وانشقّ القمر؛ قیامت نزدیک شد و ماه دو پاره
شد.» (سوره قمر، آیه۱) نیست. منظور شاعر از این جمله این است که معجزات برای او
از ارزش والایی برخوردار است.

***

باز در همین شعر می خوانیم:

و بشر را در نور و بشر را در ظلمت دیدم.

در قرآن کریم نیز آمده است: «اللّهُ ولی الذینَ امنوا یخرجهم مِن الظلمات الی النور
والذینَ کفروا أَولیاؤُهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات؛ خداوند سرور
مؤمنان است و آنان را از تاریکی به سوی روشنایی ها می برد و کافران سرورشان طاغوت
است که ایشان را از رو