پاورپوینت کامل نقدی بر مقاله «قرآن در کلام و اندیشه سهراب سپهری» ۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقدی بر مقاله «قرآن در کلام و اندیشه سهراب سپهری» ۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقدی بر مقاله «قرآن در کلام و اندیشه سهراب سپهری» ۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقدی بر مقاله «قرآن در کلام و اندیشه سهراب سپهری» ۱۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۷

از قسمت های زیبای نشریه متنوع و آراسته بشارت، بخش« تجلی قرآن در شعر و ادب
فارسی است». در شماره هشتم مجله بشارت( آذر و دی ماه سال ۱۳۷۷) آقای عبدالمهدی
شریف رازی در مقاله ای به بررسی تجلیات قرآن کریم در کلام و اندیشه مرحوم سهراب
سپهری پرداخته است.

دقت در این مقاله، ذکر پاره ای از نکات را ضروری می نماید.

نگارنده مقاله، پس از توضیح مختصری در باره رویکرد عرفانی سهراب، به پدیده های
جهان و شیوه او برای درک وجود خداوند متعال، انعکاس آیات قرآن در شعر سپهری را مد
نظر قرار داده است. نویسنده ابتدا به این شعر استناد می کند:

از روشن و از سایه بری بودم…

دیو پری بودم

در بی خبری بودم

قرآن، بالای سرم، بالش من انجیل، بستر من تورات و زبر پوشم اوست

نویسنده از این شعر چنین نتیجه می گیرد که به نظر سهراب، انسان« با بهره گیری از
دستوراتِ پیامبران و آیات هدایتگر الهی،می تواند طریق سعادت و کمال را بیابد…» و«
تنها راه رسیدن به سعادت و رهایی از ظلمات بی خبری، تمسک به آیات الهی، و البته
مهم ترین و کامل ترین آنها قرآن کریم است.»

توجه به صدر و ذیلِ اشعار بالا نتیجه متفاوتی را به دست می دهد:

آیینه شدم

از روشن و از سایه بری بودم

دیو و پری
آمد دیو و پری بودم

در بی خبری بودم قرآن، بالای سرم، بالش من انجیل، بستر
من تورات، و زبر پوشم اوستا، می بینم خواب

بودایی در نیلوفر آب

هر جا گل های نیایش رست، من چیدم؛ دسته گلی دارم. ۱

در این شعر، سهراب به آیینه صفتی خود اشاره می کند و می گوید؛ با در آمدنِ دیو و
پری، رنگ دیو و پری را به خود می گیرد. او با اینکه قرآن را بالای سر دارد و
بالشتش انجیل و بسترش تورات زبر پوشش اوستاست و با این همه وقتی به خواب می رود،
رویای« بودایی در نیلوفر آب» رامی بیند.

در واقع سهراب، دراین اشعار برجستگی به خصوصی برای قرآن، نسبت به دیگر کتبِ آسمانی
یا حتی کتب زمینی مانند؛ اوستا و اصولِ بودیزیم، قایل نشده و اساساً در پی این نکته
نیز نبوده است. دغدغه او همانطور که خود می گوید، چیز دیگری است:

هر جا گل های نیایش رست، من چیدم.

او در آیینه تمام ادیان آسمانی یا زمینی گل های نیایش را می بیند و آنها را در
هر گلستانی بیابد، می چیندو به همین دلیل، پس از باز گشت از این گلگشت می گوید:
دسته گلی دارم.

همان طور که ملاحظه می شود، تجلی قرآن کریم در این شعر سهراب را می توان تنها در
حد ذکر واژه« قرآن»، آنهم در ردیف کتب دیگر ادیان الهی و غیر الهی دانست و این شعر
برخلاف تصور نویسنده، اشاره ای به این آیه شریفه ندارد:«و نَزََّل علیکَ الکِتابَ
بالحقِّ مُصَّدقاً لِما بینَ یدیه و اَنزَلَ التَّوراتَ وَ الاِنجیل؛ و خداوند
کتاب را به درستی بر تو نازل کرد، در حالی که تصدیق کننده کتاب های پیشین است و
تورات وانجیل را فرو فرستاد.( سوره آل عمران، آیه ۳)

***

نویسنده در جایی دیگر، شعرِ: