پاورپوینت کامل حادثه در هم کوبنده! ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حادثه در هم کوبنده! ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حادثه در هم کوبنده! ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حادثه در هم کوبنده! ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۸

«القارعهُ * ما القارعهُ. وَ ما أدریکَ ما القارعهُ. یومَ یکونُ النّاسُ کالفراشِ
المبثوث. وَ تکونُ الجِبالُ کالعهنِ المنفوش؛

حادثه درهم کوب. چه حادثه کوبنده ای!. و تو چه دانی که حادثه کوبنده چیست؟. روزی
که مردم پروانه وار پراکنده شوند. و کوهها (از هیبتِ آن حادثه) به صورتِ پشمِ زده
شده در آیند». (سوره قارعه، آیات ۱ تا ۵)

زنان چون موج جلو می رفتند. او نیز همراه موج جلو می رفت. انگار از خود اختیاری
نداشتند. چونان پروانه هایی بودند که با وزشِ باد از هم پراکنده می شدند۱ یا مستانی
که تلوتلو می خوردند و در رفتن، هدفی را دنبال نمی کردند،۲ می رفتند؛ امّا بی هیچ
هدفی. با هم بودند؛ امّا تنها و غریب.۳ کویری بود از وحشت و اضطراب، انبوهی از ناله
و فریاد، هر کس در پس فریاد رسی بود و هر بی پناهی در جستجوی سر پناهی؛۴ امّا
انگار هیچ کس ناله کسی را نمی شنید.۵

نگاهش به کوهها افتاد. هنوز بر جای بودند. نور امیدی در چشمانش دمید. به طرفِ
کوهها رفت. حس کرد همه همراه او می آیند؛ امّا باز هم بی هدف و با همان حالت مستی.

ناگهان در نزدیک کوهها صدایی شنیدند. وحشتناک و مهیب. تکه های بزرگِ کوه همچون
پشم های زده شده۶ از هم جدا می شدند و فرو می ریختند. وحشت و اضطراب دوباره به
جانشان افتاد.

پرسشی که در آغاز سوره، ذهن هر خواننده پرسشگری را به خود می گیرد این است که
منظور از این حادثه کوبنده چیست و چه چیزی را در هم می کوبد؟ انسان ها، شهرها،
ساختمان ها یا بناها را؟

در اینجا با دو آیه روبرو هستیم. آیه ای که درباره مردم سخن می گوید و آیه ای که
وضعیت کوهها را در آن روز کوبنده، به تصویر می کشد.

«یومَ یکونُ النّاس کالفراش المبثوث و تکون الجبال کالعهن المنفوش؛ روزی که مردم در
آن، مانند پروانه های پراکنده شده ای هستند و کوهها مانند پشم های زده شده ای».

تشبیه مردم به پروانه، آن هم پروانه های پراکنده، بسیار قابل تأمّل است که تأمّل در
رابطه بین آن حادثه کوبنده و این پراکندگی و بی هدفی می توان به نکات قابل توجهی
رسید.

در این دنیا هرگاه درد از ظرفیت انسان بیشتر باشد و مصیبت از تحمّل او فراتر، انسان
می گریزد.

اما در آنجا به کجا می گریزد؟ اگر هیچ پناهی نداشته باشد و یا پناهگاهها را نشناخته
باشد انسان بی هدف می گردد و همچون پروانه ای بی هدف سرگردان می ماند.

آنچه در این سوره و این آیه مورد نظر است، مسأله بی هدف بودن، بی هدف رفتن، هدف را
نشناختن و درهم رفتن و به هم خوردن است.

منظره مستانی که تلوتلو می خورند و در رفتن تعادلی ندارند و تابع عقل و اندیشه
نیستند و به کلی مرکز فرماندهی بدن را از کار انداخته اند و زشت و زیبا را
نمی شناسند، چه دهشت انگیز است۷. نکته دیگر آنکه چه ارتباط و پیوندی بین این
پدیده انسانی و کیهانی وجود دارد؟ چه رابطه ای میانِ پروانه های پراکنده شده
(توصیف انسان ها) و پشم های زده شده (توصیف کوهها) وجود دارد؟