پاورپوینت کامل شخصیت قرآنی ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت قرآنی ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت قرآنی ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت قرآنی ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

مردم حق پرست و متدین مازندران همیشه از دوست داران علما و حامیان دین بودند و در
کارهای سخت از آنان، راهنمایی و هدایت می خواستند. هم چنین درد دل های شان را
به علما بازگو می کردند و از پند و نصیحت و موعظه ی «برجستگان علم» بی بهره
نبودند. آنان اوامر و گفتارشان را بر خویشتن فرض و واجب می دانستند و از این
«بزرگان وارسته» به خیر و نیکی یاد می کردند؛ زیرا این علما در تمام عمرشان
مشعل داران واقعی و از آیینه داران حقیقی بودند که مردم را از بدعت ها و انحرافات
آگاه می کردند. به همین دلیل، هیچ قریه ای از قراء مازندران از عشق و شوق به عالم
حقیقی خالی نبود. آنان مدت ها پیش در انتظار شخصیتی بودند که سالیان فراوانی،
تحصیلات عالیه اش را در قم و نجف اشرف گذرانده بود. تلاش این عالم فرزانه در حوزه ی
قم و نجف تنها به تحصیل علم خلاصه نمی شد، بلکه در کنار آن به تدریس می پرداختند و
دارای کرسی درس بودند .

هنگامی که خبر آمدن آن شخصیت تحصیل کرده به این مرز بوم رسید، مردم متدین خود را
برای استقبال از او آماده کردند. در روز موعود، قطار تهران ـ بندرگز ساعت ۵ بعد از
ظهر وارد ایستگاه کوچک «رستم کلا» شد. مردم داخل قطار وقتی انبوهی از جمعیت زن و
مرد را دیدند که در این دشت بی کران اجتماع کرده اند،شگفت زده شدند. هنگامی که در
یکی از واگن های قطار باز شد،یک روحانی با دو فرزند و همسر محترمه اش از قطار پیاده
شدند، مؤمنان آن دیار به سویش شتافتند و سر و صورت مسافر تازه وارد و آن بزرگ مرد
علم و دین را غرق بوسه کردند.

آن عالم تحصیل کرده در نجف اشرف، حضرت آیت اللّه ایازی (قدس سره) بود که او را به
زبان محلی «آقا جان ایازی» می خواندند. وی چه در ابتدای تحصیلش در ده کوهستان در
خدمت عارف پارسا، مرحوم آیت اللّه کوهستانی و چه در قم خدمت آیت اللّه بروجردی و
علامه طباطبایی و در نجف خدمت آیت اللّه حکیم، خویی و آملی رحمه اللّه علیهم
می فرمود: «من تنها برای اقامه ی جماعت نیامده ام، بلکه تمام انگیزه ی تحصیلم،
تدریس بوده است. دوست دارم حوزه ای تأسیس بشود و شعبه ای از حوزه ی نجف یا قم باشد»
.

مردم آن سامان نیز کمر همت بربستند و حوزه ای تأسیس کردند که گنجایش دویست نفر طلبه
را داشت. استاد حضرت آیت اللّه ایازی (ره) با طلاب بسیار با محبت بود. او نه تنها
مدرس بود، بلکه پدری بود دلسوز برای همه ی طلبه ها و حتی آنان را بیشتر از فرزندانش
دوست می داشت. گاهی طلبه ها در بیان کمبود مالی خود با والدین شان خودمانی نبودند،
ولی نسبت به «آقاجان» صمیمی و خودمانی بودند. حتی اگر طلبه ای بیمار بود، آقا به
عیادتش می رفت و چنان چه وضع مزاجی اش خوب نبود، آقا می فرمود: او را به منزل
ببرید. وقتی وارد منزل می شد، آقا و خانمش مانند پدر و مادری دلسوخته از این طلبه
پرستاری می کردند، به ویژه همسر محترمه ی حضرت آیت اللّه ایازی مثل مادری مهربان
برای طلاب بود.

هنگامی که تعطیلی رسمی حوزه فرا می رسید، طلاب برای خداحافظی خدمت آقا جان
می رسیدند. در این هنگام، استاد که از جدا شدن شاگردانش سخت نگران و ناراحت بود، هر
کدام را از منزل تا سر کوچه بدرقه می کرد و به هر کدام خرجی سفر می داد. استاد در
طرح برنامه ی حوزه، بسیار دقیق و با استقامت بود و از این که درسی تعطیل می شد یا
طلبه ای غیبت درسی داشت، نگران می شد. به دلیل اهمیتی که به درس حوزه می داد، هیچ
زمان حاضر نبود دعوت میهمانی را بپذیرد. همیشه پس از اذان صبح (بین الطلوعین) طلاب
در رده ی بالا (لمعتین یا رسائل…) خدمت استاد می رسیدند و درس می گرفتند. پس از
پایان درس نیز آقا وارد صحن مدرسه می شد. طلبه ها دو نفری یا سه نفری مشغول گفت و
گوی درسی بودند و حضرت استاد نیز با فروتنی در ب