پاورپوینت کامل داستان های قرآنی;الگوی دختران جوان ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داستان های قرآنی;الگوی دختران جوان ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داستان های قرآنی;الگوی دختران جوان ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل داستان های قرآنی;الگوی دختران جوان ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

جوانی فصل شورانگیز زندگی و مظهرنشاط و سازندگی است. روح لطیف و قلب ظریف جوان،
جلوه ی زیبای آفرینش و صحیفه ی مصفّای هستی است.

با سپری شدن ایام کودکی و ورود به دنیای نوجوانی و سپس جوانی، اشتیاق و تلاش جوانان
برای شناخت خود و پایه گذاری صفات شخصیتی و هویت منسجم چندین برابر می شود.

جوانی دوران تکوین شخصیت است و به فرموده حضرت علی (ع)، ضمیر نوجوان هم چون سرزمینی
مستعد و آماده ی کشت، هر بذری را که در آن کاشته شود، می پذیرد و بسیاری از
ویژگی های شخصیتی انسان ازاین دوران سرچشمه می گیرد:

… انّما قلب الحدث کالأرض الخالیه ما ألقی فیها من شیءٍ قبلته….

…به درستی که قلب نوجوان هم چون زمین ناکشته است. هرچه در آن افکنند، آن را
می پذیرد….

نوجوانی و جوانی دوران الگو یابی و الگو گزینی است. در دوران شکل گیری شخصیت، چگونه
بودن یا چگونه شدن را الگوها به نوجوانان و جوانان ارایه می دهند. پس توجه به این
موضوع بسیار مهم و ضروری است؛ هم برای پدر و مادر و مربیان گران قدر و هم برای خود
نوجوانان که از احساسات بیشتر بهره می گیرند.

جوانانی که ارزش های معنوی، دینی و اخلاق نیز برایشان مهم است، الگوهای خود را در
میان شخصیت های مذهبی و اخلاقی می جویند. جوانانی که قدرت بدنی، جمال ظاهری، ثروت و
امثال این ها برایشان مهم است، از افرادی که در این زمینه ها مطرح هستند، پیروی
می کنند. بنابراین، یکی از راه های بسیار مهم تربیتی، توجه به این ویژگی و تلاش
برای معرفی کردن الگوهای مناسب به جوانان است. برای این منظور چه زیباست که به
چشمه جوشان فیض الهی؛ یعنی قرآن کریم مراجعه کنیم و با شناسایی الگوهای رفتاری
مناسب، آن ها را به جوانان عزیزمان که قلب با صفایشان سرشار از نور معنویت و فضیلت
طلبی است، ارایه کنیم، هم چنان که پیامبر گرامی اسلام (ص) فرموده است:

اوصیکم بالشباب خیراً فانّهم ارقّ افئده….

به شما سفارش می کنم تا در مورد جوانان به نیکویی رفتار کنید؛ زیرا قلب هایی رقیق و
نفوذ پذیر دارند….

در راستای این هدف، به شماری از آیات سوره مبارکه «القصص» اشاره می کنیم که در آن
ماجرایی مطرح می شود که میان حضرت موسی (ع) و دختر جوان و مؤمن مدینی رخ داده است.
در این جا، دو الگوی زیبای اخلاقی و رفتاری برای جوانان معرفی می گردد.

در آیات ابتدایی سوره قصص به زمان کودکی حضرت موسی (ع) اشاره می شود آن جا که آن
حضرت به دوران جوانی می رسد:

ولما بلغ أشدّه استوی ءاتیناه حکماً و علماً وکذلک نجزی المحسنین.

هنگامی که نیرومند و کامل شد (و به دوران جوانی رسید)، به او حکمت و دانش دادیم و
این گونه نیکوکاران را جزا می دهیم.

در این زمان، اتفاقی برای حضرت پیش می آید، به گونه ای که در جریان دفاع از یکی از
افراد بنی اسرائیل، یکی از فرعونیان را کشد. به همین دلیل، ناچار می شود از مصر
هجرت کند و به سرزمینی دیگر پناه برد. پس راه مدین را در پیش می گیرد:

ولمّا ورد ماء مدین وجد علیه أمّه من النّاس یسقون ووجد من دونهم إمرتین تذودان قال
ما خطبکما قالتا لا نسقی حتّی یصدر الرّعاء وأبونا شیخ کبیر.

و هنگامی که به چاه آب مدین رسید، گروهی از مردم را در آن جا دید که چهار پایان خود
را سیراب می کنند. در کنار آن ها دو زن دید که مراقب گوسفندان خویش هستند (و به چاه
نزدیک نمی شوند. موسی) به آن ها گفت: کار شما چیست؟ (چرا گوسفندان خود را آب
نمی دهید؟) گفتند: ما آن ها را آب نمی دهیم تا چوپان ها همگی خارج شوند و پدر ما
مرد کهن سالی است.

حضرت موسی (ع) با سختی فراوان و پس از چند روز مسافرت بدون توشه و امکانات، در حالی
که پیش تر در نعمت و آسایش بود، به شهر مدین می رسد؛ شهری که از قلمرو مصر و حکومت
فرعونیان خارج است. وی پس از ورود به شهر متوجه می شود گروهی از مردم برای آب دادن
به گوسفندان خود اطراف چاه جمع شده اند. در این میان، آن چه نظر ایشان را به خود
جلب می کند، وجود دو خانم است که کمی دورتر از جمعیت ایستاده اند و علت عقب تر
ایستادن آن ها این است که نمی خواهند با چوپانان برخوردی داشته باشند.

حضرت موسی (ع) با وجود خستگی شدید به سمت آنان می رود و می پرسد که کارشان چیست و
از آن جا که مردان این قوم را این قدر بی انصاف می بیند