پاورپوینت کامل قرآن و ادب فارسی; تآثیر قرآن بر شعر خواجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن و ادب فارسی; تآثیر قرآن بر شعر خواجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن و ادب فارسی; تآثیر قرآن بر شعر خواجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن و ادب فارسی; تآثیر قرآن بر شعر خواجو ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۵۷

زمینه و پیشینه اثر پذیری شاعران پارسی از قرآن و حدیث به آغاز پیدایی و زاد و ولد
شعر فارسی؛یعنی سده سوم(هـ.ق) باز می گردد، روزگاری که فرهنگ اسلام که برخاسته از
قرآن و حدیث بود، سراسر ایران را فرا گرفته و در روح و جان ایرانیان ریشه دوانده و
در خوی و خصلت آنان تبلور یافته بود و شاعران و ادیبان در سروده های خویش معانی و
مبانی و معارف دلنشین قرآن و حدیث را در ایینه کلام خیال انگیز و هنرمندانه خویش به
مشتاقان تقدیم می کرده اند تا هم به قداست و حرمت سروده و شعر خویش افزوده، هم
نشانه خردورزی و دانشمندی آنان باشد.

تجلی قرآن و حدیث در سروده های پارسی گویان سده های سوم و چهارم(هـ.ق) چندان گسترده
نبود، زیرا که شعر فارسی دوران کودکی و نوجوانی خود را می گذراند و نیز مضمون و
مایه آن بیشتر بر محور مدح، ستایش، عشق و… می چرخید.

اما با گذشت زمان و گسترش روز افزون شعر فارسی و پیوند آن با پدیده های فرهنگی؛
همچون قرار گرفتن شعر در خدمت تبلیغ دین و گرفتن قالب وعظ و پند و اخلاق و نیز
جلوگاه عرفان و تصوف و راه و رسم سلوک قرار گرفتن به اوج خود رسید.

از شاعران بلند آوازه و پرکار شعر فارسی کمال الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود
کرمانی متخلص به خواجو، از بزرگترین شاعران کرمان است. او در سال ۶۸۹(هـ .ق) در
کرمان تولد یافت.روزگار کودکی خود را در کرمان گذراند و سپس به شیراز، کازرون،
اصفهان، حجاز، تبریز، سمنان، خراسان، بغداد، مصر و شام سفر کرد و به مدح سلاطین و
امیران همت گماشت و در ده ساله آخر عمر در کرمان و شیراز زیست و بیشتر به نظم
مثنویات و رسائل شعری خود مشغول بود.

سبک خواجو در قصاید بیشتر به شیوه خاقانی است و البته سبک خراسانی و عراقی نیز در
سروده های او زیاد به چشم می خورد. وی در غزل شیوه ای خاص دارد و برخی اصطلاحات و
ترکیبات در غزلیات او دیده می شود که دیگران آنها را نیاورده اند.سبک غزل های او
بیشتر به شیوه سعدی نزدیک است و بعضی او را دزد دیوان سعدی نامند. گاهی اوقات از
شیوه حکیم سنایی و کمال اسماعیل نیز پیروی کرده است.خواجو علاوه بر دیوان پنج
مثنوی،همای و همایون، گل و نوروز، روضه الانوار، کمال نامه و گوهرنامه را به تقلید
از نظامی سروده است. گروهی حافظ را پیرو سبک خواجو دانسته اند و به این غزل
استشهاد نموده اند:

استاد غزل سعدی است پیش همه کس ام

دارد سخـن حافـظ
طـرز سخـن خـواجـو

درست است که حافظ بعضی غزل ها را به اقتضای خواجو گفته، چنانکه از قدما و معاصران
خود گروه بسیاری را پیروی کرده است، اما ارادت عرفانی حافظ به خواجو بیشتر برای این
بوده است که خواجو مرید شیخ امین الدین کازرونی امام طریقه مرشدی و کازرونیه بود و
حافظ نیز بدو عشق می ورزید و کارهای بسته را به(یمن همت او) گشاده می دانست.

گونه های اثر پذیری از قرآن

اول بی انتــها و آخــر بی ابتـد
مالک بی اشتراک و واحد بی انعدام

(دیوان، ص ۶۷)

ترجمه واری است از ایه کریمه: «هوالاول و الاخر و الظاهر و الباطن و هو بکل شی
علیم؛اول و آخر هستی و پیدا و پنهان وجود همه اوست و او به همه امور عالم و
داناست».(سوره حدید،ایه ۳)

و نیز اشاره است به سوره مبارکه توحید:«اللّه الصمد. لم یلد و لم یولد.و لم یکن له
کفواً احد؛ خدایی که از همه عالم بی نیاز و همه عالم بدو نیازمند است. نه کسی فرزند
اوست و نه او فرزند کسی است. و نه هیچ کس مثل و مانند و همتای اوست».(سوره توحید،
ایات ۲ ـ ۴)

پیک رهت روح الامین فراش کویت حور عین

باشد حدیث
مشک چین با چین گیسویت خط

(دیوان،ص ۲)

الهام گرفته از ایه: «نزل به الروح الامین.علی قلبک لتکون من المنذرین؛که روح
الامین (جبریل) آن را بر دل تو فرود آورده است تا از هشدار دهندگان باشی».(سوره
شعرا، ایه ۱۹۳ و ۱۹۴)

* * *

خلاص جستم از او طیره گشت و گفت که خواجو

قـتیـل عـشـق نـجـویـد رهایی
از کــف قـاتـل

(دیوان، ص ۲۹۹)

الهام گرفته است از ایه:«و لا تقولوا لمن یقتل فی سبیل اللّه اموات؛به کسانی که در
راه خدا کشته شده اند مرده نگویید».(سوره بقره، ایه ۱۵۴)

* * *

چو شمع مجلسم از آنچه می کشی شب هجران

چو صبح پرده برافـکن که پیـش روی
تـو میـرم

(دیوان، ص ۲۶۱)

جلوه نمایی و حضور یار را همچون طلوع صبح به تصویر کشیده است و آشکار اشاره دارد
به ایات:

«الجوار الکنس. و اللیل اذا عسعس. و الصبح اذا تنفس؛به گردش درایند و در مکان خود
رخ پنهان کنند، قسم به شب تا هنگامی که روی تاریک گرداند و قسم به صبح روشن وقتی که
دم زند (طلوع کند)». (سوره تکویر، ایات ۱۶ ـ ۱۸)

* * *

گـشـتـه تیــغ فنـا را بــر ســر میـدان قـهــر

جز نسیم لطف جان بخش تو من یحی
العظام

(دیوان،ص ۷۴)

فرمانروای ملک سلونی امیر نحل دادای دادگستر اقلیـم هـل اتی

(دیوان، ص ۵۷۰)

الهام گرفته از سوره مبارکه «هل اتی» که به اعتقاد شیعه و سنی در شأن و منزلت
امیرمؤمنان (ع)، فاطمه (س) و حسنین(علیهما السلام) نازل شده است. «هل اتی علی
الانسان حین من الدهر لم یکن شی مذکورا».

* * *

دهد دو دیده من شرح مجمع البحرین کند جمال تو تقـریـر فالـق
الاصبـاح

(دیوان، ص ۲۲۶)

برگرفته از ایات: «فالق الاصباح و جعل اللیل سکناً و الشّمس و القمر حسبانا ذلک
تقدیر العزیز العلیم؛خداست شکافنده پرده صبحگاهان و شب را برای آسایش خلق مقرر
داشته و خورشید و ماه را به نظم معین به گردش آورده، این تقدیر خدای منظم عالم
مقتدر است».(سوره انعام، ایه ۹۶)

«و اذ قال موسی لفتاه لا ابرح حتی أبلغ مجمع البحرین او امضی حقبا؛و چون موسی و
رفیقش بدان مجمع البحرین رسیدند، ماهی خود را فراموش کردند آن ماهی راه دریا برگرفت
و رفت».(سوره کهف، ایه۶۰)

* * *

عید آمـد و آن مـاه دل افـروز نیـامـد دل خون
شد و آن یار جگر سوز نیامد

(دیوان،ص ۲۶۰)

الهام گرفته از ایه:«تکون لنا عیداً لاوّلنا و اخرنا و ایه منک و ارزقنا و انت
خیرالرّازقین؛تا این روز برای ما و کسانی که پس از ما ایند روز عید مبارکی گردد و
ایتی و حجتی از جانب ما برای تو باشد که تو بر عالمیان بهترین روزی دهنده گانی».
(سوره مائده،ایه ۱۱۴)

بسنجید با این بیت مولانا:

هر کـس کـه آفتــاب رخـت دیـد ناگـــهان هرگز چو
سایه روی خود از خاک برنداشـت