پاورپوینت کامل تواضع پیامبر در برخورد با مردم ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تواضع پیامبر در برخورد با مردم ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تواضع پیامبر در برخورد با مردم ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تواضع پیامبر در برخورد با مردم ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

ای که آمد ز شرف خاک درت، عرش عظیم قـد افـلاک کمان،پیش تـو بـهر
تعظیم

احمدت خواند،خداوند احد،ز آنـکه ندید فـرق دیـگر به میان تـو و
خـود،الا میم

نوشتن،درباره ی وجود نازنینی که گل سرسبد خلقت است،کار چندان ساده ای نیست، لیک،با
بیان گوشه ای از فضائل و کرامت های حضرت،شاید بتوان،ذره ای احساس سبکبالی نمود.

حضرت محمد(ص)،آخرین پیامبر خدا،ادامه دهنده ی راه رسولان پیشین و بلکه کامل کننده ی
دین خدا،کامل کردن کرامت های اخلاقی بشر را،از اهداف رسالت خودبرمی شمرند.با اینکه
ایشان از معصومان بودند،همیشه،در درگاه خداوند متعال،تضرع و زاری کرده و از خدا
درخواست می نمودند که او را،به آداب خوب و اخلاق نیک،زینت دهد:

(خدایا،اخلاق مرا نیک گردان)،(خدایا،از اخلاق بد دورم ساز)

از حضرت سؤال شد:علت این همه تضرع چیست؟ فرمودند:«آیا بنده ی شکرگزار خدا نباشم؟»

و خداوند،جلمه ی بزرگی،در حق رسول خاتمش فرمودند:

«و انـّک لعلی خلق عظیم»

تواضع و فروتنی،از شاخصه های رفتاری حضرت نبی مکرم اسلام(ص) بود.همان طوری که در
روایت آمده است ، فرشته ای به نزد رسول خدا(ص) آمد و گفت:خدا مختارت کرد که بنده ی
متواضع و رسول باشی ـ یا پادشاه و رسول باشی ـ حضرت،بندگی و فروتنی را انتخاب کرد
با وجود اینکه آن فرشته در ادامه گفت:اگر قبول کنی که هم کلید خزائن زمین را،به دست
داشته باشی و هم رسول باشی، باز هم مقامی را که نزد خدا داری،از دست نخواهی داد و
از مقامت کم نخواهد شد،اما پیامبر تواضع و بندگی را با رسالت برگزید که در تمامی
زوایای زندگی،این تواضع نمودار بود و در برخوردهای اجتماعی، در خانه، در غذا خوردن
در لباس پوشیدن،در سوار شدن بر مرکب، در عبادت، در سلام کردن، در دست دادن، در
مراسم تشییع جنازه،در برخورد با محرومان، در برخورد با کودکان و آشنایان
قدیمی،آنچنان نرم و متواضعانه،رفتار می نمود که کسی مانند آن حضرت نبود.

حضرت،در جمع اصحاب،هرگز طوری نمی نشستند که ایشان جای مخصوصی داشته باشند و دیگران
به دورش جمع شوند بلکه به صورت دایره وار،همه یکسان می نشستند و در صحبت ها همراه
جمع می شد،اگر در جمع،از آخرت صحبت می شد او نیز راجع به آخرت،با آنها صحبت
می کرد.اگر سخن از دنیا بود،با آنها درباره ی دنیا حرف می زد و اگر در مورد
خوردنی ها یا آشامیدنی ها صحبت می کردند،ایشان باز در آن باره،با آنه گفت و گو
می نمود.

هرگز،ترش رو و عصبانی نبود و به صحابه توصیه می کرد :خداوند،کسی را که با ترش رویی
برادرانش،روبرو شود دشمن می دارد.

در جمع اصحاب، با آنها مزاح می کرد ـ و این، از رأفت و مهربانی حضرت نشأت
می گرفت؛تا مردم بتوانند،به راحتی و بدون هیچ گونه احساس شرم یا ترسی مشکلاتشان را،
با حضرت در میان بگذارند.به این ترتیب،حضرت،با رویی گشاده،با مردم،روبرو می گشتند و
به اصحاب توصیه می کردند که«مزاح،از خوش اخلاقی است،همانا با شوخی می توانی برادر
دینی ات را،مسرور سازی».البته حضرت،در مزاح هایی هم که می نمودند،جز مطالب حق،چیزی
نمی گفتند.ایشان به اصحابشان توصیه می فرمودند که بدی های یکدیگر را پیش من بازگو
نکنید؛زیرا من دوست دارم،با دلی آرام و خالی از کدورت،نزد شما بیایم.

این،از درس های بزرگ اخلاقی حضرت است که:در جمع های دوستانه،صحبت،از غیبت افراد و
حرف های بیهوده و دروغ به میان نیاید و مجالس دوستان و یاران،سالم و به دور از
گناهان کوچک و بزرگ باشد!

حضرت می فرمود:به شما خبر دهم که کدامتان به من بیشتر شباهت دارید؟گفتند:بله،[ای]
رسول خدا! فرمود:آن کس که خلقش،نیکوتر،برخوردش با مردم،ملایم تر و بیش از همه،به
برادران دینی خویش،مهربان بوده و بر حق،صبورتر باشد، غضب خود را،پیش از دیگران،فرو
نشاند و گذشتش،بهتر از دیگران باشد و در حال رضا و غضب،بیش از دیگران، رعایت انصاف
و عدالت را نماید.

از آداب معاشرت حضرت این بود که در زمان دست دادن با مردی،حضرت دست خود را،از دست
طرف مقابل بیرون نمی کشید تا خود آن شخص دستش را پس کشد.

در مجالس،زمانی که مردی وارد می شد و خدمت حضرت می نشست،حضرت هرگز برنمی خاست تا
خود آن شخص برخیزد و برود و اگر،سه روز،یکی از اصحاب را نمی دید،از حال وی جویا
می شد،اگر در مسافرت بود،در حقش دعا می کردو اگر در خانه بود،به دیدارش می رفت و
اگر آن صحابی مریض بود،به عیادتش تشریف می بردند.حضرت، به منظور احترام به اصحاب و
به دست آوردن دل هایشان،آنها را به کنیه صدا می زد و کسانی که کنیه نداشتند،برایشان
کنیه قرار می داد و مردم نیز،به همان کنیه،صدایشان می کردند.

در تحف العقول آمده است:پیامبر(ص) فرمودند:مروّت و جوانمردی ما خاندان پیغمبر،در آن
است که از کسانی که به ما ستم می کنند،در گذریم و به کسانی که ما را محروم
ساخ