پاورپوینت کامل عطر یک خاطره از کلاس درس ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عطر یک خاطره از کلاس درس ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عطر یک خاطره از کلاس درس ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عطر یک خاطره از کلاس درس ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

ساعت ۱۰صبح کلاس اخلاق و تربیت اسلامی شروع میشد،با عجله از پلهها بالا رفتم و خود را به کلاس رساندم. کلاس تقریباً شلوغ بود. اکثر دانشجویان حاضر،در رشتههای مهندسی درس میخواندند،دانشجویان دختری که هر کدام با ظاهری متفاوت از دیگری سر درس حاضر شده بود و بالطبع در اعتقادات نیز تفاوتهایی بین آنها وجود داشت. ابتدا آیهای از قرآن را روی تابلو نوشتم:)إنّ المتقین فی جنّات و نهر فی مقعد صدق عند ملیک مقتدر)به تحقیق پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشت جاودانی منزل خواهند گزید،در جایگاهی راستین نزد خداوند سلطنت و عزّت متنعمند. (سوره قمر،آیه۵۴ و ۵۵)سپس عناوین مهم درس را یاداشت کردم؛ایمان به خدا،بندگی خدا،قرب به خدا و مراتب قرب به خدا…به طرف بچهها برگشتم و دعوت به سکوت کردم و همه ساکت شدند. بعد از بیان خلاصهای از درس قبل و مقدمهای از درس جدید،وارد متن درس شدم. گفتم:دوستان عزیز مطالعه در آیات قرآنی این حقیقت را روشن میکند که مقصد نهایی حیات انسان،مقام و مرتبتی است که از آن به «قرب الی الله»تعبیر میشود یعنی انسان در نقطه; نهایی سیر استکمالی خویش به جایگاهی میرسد که آنجا نزد خدا و جوار رحمت اوست. اولین مرتبه قرب به خدا،پیدایش ایمان به خداست شرط لازم برای رسیدن به کمال نهایی و قرب به خدا وارد شدن در عالم ایمان است. برای رسیدن به مقام قرب،اولین قدم این است که به اعمال و رفتار و گفتارمان رنگ خدایی میدهیم. به این ترتیب فرد حتی اگر در ظاهر بهترین اعمال را انجام دهد و شب و روز خود را در خدمت خلق سپری کند اما از ایمان به خدا بی نصیب باشد چون جهت حرکت و روح او به سوی بالا و به جانب کمال مطلق نیست از رسیدن به قرب خدا محروم است. یکی از دانشجویان سؤال کرد:چطور امکان دارد کسی تمام عمرش به خلق خدمت بکند ولی به صرف ایمان نداشتن به خدا،به سعادت نرسد؟در پاسخ گفتم:کمال مراتبی دارد که از مراتب پایین ضعیف شروع میشود تا رسیدن به کمال نهایی که همان قرب خداست. هر کس به هر میزان که تلاش کند،به همان اندازه مراتب کمال را بدست میآورد. افرادی که خدمت به خلق میکنند و رفتار انسانی دارند مسلّماً خیلی فرق میکنند با کسانی که چنین رفتاری ندارند. آنها به میزان خدمتی که به خلق میکنند و انسانیتی که دارند مراتبی از کمال را بدست میآورند اما چون ایمان به خدا ندارند به مقام قرب خدا و سعادت نهایی نائل نمیشوند. از روی صندلی بلند شدم و درحالی که به طرف دانشجویان قدم میزدم محور بعدی سخنم را شروع کردم:«بندگی خدا». دوستان خوبم،روح عبادت و بندگی چیزی جز دین نیست که انسان خود را به مملوکیت خدا درآورد و در تمام اعمال اختیاری از معبود و مولای خویش تبعیت کند. از این رو لازمه; بندگی،تابع محض بودن است. هر عملی که مورد رضایت خدا باشد و به قصد بندگی و اطاعت از امر او انجام شود عبادت است و برحسب درجات قلبی مراتب مختلف دارد. شرط بندگی خدا خالص کردن خود برای اوست و آن در گرو رها شدن از قید بتها و معبودهای ظاهری و باطنی است. به دلیل اهمیت بحث،دانشجویان را دعوت به دقت بیشتر کردم و ادامه دادم:هر انسان تنها به اندازهای که از قید معبودهای پیدا و نهان آزاد شود به بندگی خدا توفیق مییابد و نه بیشتر،بنابراین در یک نگاه عمیق میتوان دریافت که بندگی خدا عین آزادی و حریت است،آزادی از انواع بتپرستی و رها شدن از قید و نوع حقارت و ذلّت که معبودهای گوناگون(مادّی،معنوی،فردی،اجتماعی و غیره) با خود همراه میآورند. به این ترتیب معنای ضمنی بندگی خدا این است که برای آدمی چیزی جز کمال مطلق شایسته; دلبستگی و توجّه و پرستش نیست. هر معبودی جز خدا ناقص،وابسته و حقیر است،بنابراین انسان هر معبودی جز خدا برای خود برگزیند به چیزی که شایسته; دلبستگی نیست دل بسته است. تأثیر این سخنان بر دانشجویان از نگاه آنها معلوم بود. ناگهان متوجه گریه کردن یکی از دانشجویان شدم که قطرات اشک پیدرپی بر گونههایش میغلتد،این دانشجو را میشناختم،چند ترم با من کلاس داشت و طی این مدت از نحوه; سؤالاتش متوجه شده بودم که شناخت صحیحی از خدا و دین و اسلام ندارد. گریهای عجیب بود و قطع نمیشد. چه شده بود که اینگونه اشک میریخت؟ البته غیر از من که روبرویش بودم کسی متوجه گریه; او نبود چون سعی میکرد اشکهایش از نگاه دیگران پنهان بماند. خیلی کنجکاو شده بودم بدانم علت گریستنش چیست ولی باید صبر میکردم کلاس تمام شود. بعد از حضور و غیاب و پایان کلاس، وقتی داشت کلاس را ترک میکرد او را صدا کردم:گفتم اگر اجازه بدهید کمی با هم صحبتکنیم؟ قبول کرد و منتظر شد تا دانشجویان دیگر سؤالاتشان را مطرح و کلاس را ترک کنند. بالاخره کلاس خالی شد،او را با محبت نزد خود بردم. چشمهایش پف کرده بود. گفتم میتوانم بپرسم چرا گریه میکردی؟ کمی خودش را جمع و جور کرد؛با خجالت و تأمل میخواست طفره برود که به او فهماندم جای هیچگونه نگرانی نیست. وقتی خاطرش جمع شد،یک دفعه بغضش ترکید و دوباره گریه کرد. علت را جویا شدم،درونش متلاطم بود،مثل اینکه خیلی وقت بود دلش میخواست با کسی حرف بزند و من این فرصت را در اختیارش گذاشته بودم. صحبتش را اینطور شروع کرد. من با خودم خیلی درگیرم تا اعتقاداتم را درست کنم. من نمیتوانم با این استدلالهای عقلانی که برای اثبات خدا و مسائل دینی مطرح میشود کنار بیایم،اینها مرا قانع نمیکنند. اما چیزهایی که شما امروز درباره; ایمان،بندگی خدا و عشق و محبت به خدا گفتید به دلم نشست،جایشان را در جانم خالی میدید