پاورپوینت کامل خاطره قرآنی ; آدم حسابی اسبق ۱۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطره قرآنی ; آدم حسابی اسبق ۱۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطره قرآنی ; آدم حسابی اسبق ۱۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطره قرآنی ; آدم حسابی اسبق ۱۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

… آن روز به محض پایان یافتن وقت اداری، به شتاب خود را به اولین خیابان اصلی رساندم،تا فوری با تاکسی به کلاس بروم، چرا که استاد بارها گفته بود که دانشجو قبل از من باید در کلاس حاضر باشد. برف سنگینی می بارید.سرها در گریبان بود یا زیر چترها خود را پناه می دادند.انگاری همه عجله دارند مثل من! چند تاکسی آمدند و رفتند و من هنوز برجای خود میخکوب بودم!… که ناگهان صدای غرش ترسناک و مهیب مردی را از پیاده رو شنیدم.توجه من و دیگران را به خود جلب کرد. با ترس برگشتم به عقب… چه صحنه دلخراشی!! مردی میان سال و ژنده پوش را دیدم که دست های خود را در بشکه ای بزرگ و انبوه از غذاهای پس مانده رستوران فرو می برد و لحظاتی بعد،همراه نعره ای گوش خراش، آن ها را دو دستی به دهانش می ریخت. هنوز غذایش را نجویده و نبلعیده بود، دست توی بشکه فرو می برد.رهگذرها جمع شده و متأثرانه نگاه می کردند. یکی با دل رحمی و گریه، دیگری با تنفر،آن یکی با سرزنش،و یکی دیگر می گفت:«خوب برو سرکار!»

مرد که حالا کمی از شدت گرسنگی اش کاهش یافته بود، همراه با غرش و فریاد، امّا با صدایی لرزان، خطاب به تماشاچیان! گفت:«آقایون،خانوما! راستش اینه که من از اوّل فقیر نبودم. منم مثل شما یک آدم حسابی بودم. منو این جوری نبینین، باور کنین منم آدم حسابی بودم. درست مثل شما.پولدار بودم مثل بعضی از شما.ماشین داشتم،خونه داشتم، لباسای درست و حسابی می پوشیدم. تو بهترین رستورانا غذا می خوردم. خلاصه از بس که ریخت و پاش کردم، اسراف و ولخرجی کردم، غرور داشتم۱، فقیرا رو آدم حساب نکردم و دلم براشون نمی سوخت! انفاق کردنو دوست نداشتم و اصلاً بلد نبودم! بخشش و خیرات نمی کردم، خودخواه بودم،خود خواه… از بس گناه کردم از بس… از بس که…! حالا باید سر بشکه آشغال غذاهای رستوران،غذا بخورم! حالم به هم می خوره، ولی واقعاً حقّمه!!حالا به یاد روزهایی می افتم که هر وعده به اندازه چند نفر غذا را توی سطل آشغال می ریختیم و اسراف می کردیم و به فقرا نمی دادیم!…

… مردم با این حرفها حال شان بدتر و بدتر می شد،چرا که نمی دانستند باید به این آدم حسابی اسبق پول بدهند یا نه؟! چه جوری می شود به او کمک کرد؟!… ناگهان او فریاد برآورد که آهای مردم! گوش کنین، وقتی کسی اندازه بلد نبود می شه مثل من!! کسی که روز داشتن، به فکر فقرا نبود می شه مثل من! کسی که مثل من سیر باشه و از گرسنه ها و یتیما و فقرا بی خبر باشه، یعنی بخواهد که بی خبر باشه، میشه مثل من! آهای مردم! کسی که خُمس و زکاتشو نده می شه مثل من!کسی که همش توی عالم خوشگذرونیه، کسی که زنگ تفریحش قمار و شراب باشه می شه مثل من! کسی که اسراف کنه… کسی که… می شه مثل من! دیگه هیچ کس نمی تونه واسش کاری بکنه اون روزا چه فقرای آبرومندی رو که به تحقیر از خودم نروندم و باورشون نکردم! بلکه بهشون می گفتم:برین گم…! به من چه که ندارین!! همون طوری که خدا به من داده به شماهام بده۲ … آهای مردم من معرکه نگرفتم، به خدا دارم