پاورپوینت کامل هفت سین و هفتادهزار امید ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هفت سین و هفتادهزار امید ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هفت سین و هفتادهزار امید ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هفت سین و هفتادهزار امید ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۸۲

در جست و جوی امید، باید سری به دیرینه جشن ها و اساطیر کهن هر ملت زد و با جستاری چند، به جایگاه امید در این فرهنگ های مصوّر پی برد. چرا که این جشن ها و اساطیر، عموماً پایان فصلی و یا آغاز دگرگونی ای را پاس می نهند. در میان تمام این جشن ها«نوروز» چیز دیگری است، که خاستگاه اصلی آن ایران است و از هزاره های دور، حکایتی است گفتنی که تا بدین روز نیز حرف هایی در دل خود نهان دارد. و تو آن قدر از او درمی یابی که بجویی!

این جشن اساطیر کهن، رفته رفته به دیگر دیارها نیز راه جست و اینک با همین نام و عنوان، بر تارک فرهنگ ملل متفاوت می درخشد. و حال به جاست که پیوندش را با امید نشان دهیم.

نوروز، روز امید

آغاز نوروز، مصادف است با اول ماه و اول سال که این دو، نوید دهنده شادی و نور و نشاطاند، و چه زیبا که این آغاز، مصادف با رویش نیز باشد. اول هر ماه و هر سال، برای آنان که اعتقاد دینی داشته اند، همواره مقدّس و مورد احترام بوده و چه جالب که اسلام نیز این دو را گرامی داشته است. نوروز هنگامی است که روزگار کهن، زندگی را از سر می گیرد و زمانه و آنچه در اوست، نو می شود؛ حیاتی نو در جسم خاک دمیده می شود و درخت، از این حیات بی بهره نمی ماند و سال، راهی نو می پیماید.

ابوریحان درباره نوروز می گوید: «در روز ششم این ماه، نوروز بزرگ است که نزد ایرانیان عید بزرگی است و گویند که خداوندگار در این روز از آفرینش جهان آسوده شد؛ زیرا این روز، آخر روزهای شش گانه است و در این روز، خداوند، مشتری را بیافرید و فرخنده ترین ساعات آن روز، ساعات مشتری است. زرتشتیان می گویند که در این روز، زرتشت توفیق یافت که با خداوند مناجات کند و کیخسرو بر هوا در این روز عروج کرد و در این روز، برای ساکنان کره زمین، سعادت را قسمت می کنند و از این جاست که ایرانیان این روز را «روز امید» نام نهادند».

مقدّمات نوروزی یا حرکت های نمادین

رسوم نوروزی هرکدام حرکتی نمادین اند که در پس نگاه اوّل و گونه ظاهر، دنیای واگو نشده را در دل خود جای داده اند.

دلْ مشغولی مردم در ماه اسفند، سوای دغدغه های روزمرگی، معطوف قدوم بهار نیز می شود. درست مثل بارانی که بر سر هرچیز و هر کس می بارد و از کوی و برزن، تا دشت را شامل می شود! و تو گویی پای احساس بر زمین نگین فرو می رود و تو می مانی که گام برداری یا به تماشا نشینی!

رسومی که با گذشت زمان نه تنها کمرنگ و بی اثر نشد، که هر ثانیه و هر دم و هر سال، استوارتر گردید؛ چرا که جشنی که امید را به مردمان هدیه می دهد، نه چیزی است که بتوان چشم از دیدنش فرو بست و یا لب به تحسینش نگشود. این مقدمات گرچه در ظاهرِ سخت، زیبا و شکوه انگیزند، اما در عمق، زیباتر و با معناترند.

اینک به تفصیل به این مقدّمات می پردازیم:

۱. خانه تکانی

زدودن گرد و غباری که از گذر یک سال حکایت دارد و تعمیر خرابی های جزئی ساختمان ها و نظافت خانه بدان امید که سال نو، سالی باشد خالی از گرد و غبار؛ سالی که در آن، دلِ صاحب خانه نیز بی زنگار کینه و بغض باشد و خلاصه اگر غم و کدورتی وجود دارد در کیسه سال کهنه وانهاده شود. شاید بی ارتباط نباشد اگر بگوییم مراد از خانه تکانی، زودن کینه از زوایای دل است و نیاکانمان امیدها بدین رشته بسته بودند و با آمدن بهار، کدورت های دیرینه به دیار فراموشی سپرده می شد و اگر کدورتی نبود، با خانه تکانی، صاحب خانه به اندیشه فرومی رفت که چگونه جان را دریابم؟ و چگونه هوای دل را داشته باشم؟ مبادا خانه جسم، پاکیزه کنیم و از روح، غافل بمانیم؟!

۲. تهیه پوشاک

خرید لباس و کفش از مقدمات نوروزی است و والدین معمولاً خرید را از فرزندان خود شروع می کنند. حتی اگر نتوانند لباس های نو تهیه کنند، جامه های کهنه را سخت تمیز می کنند و بعد مورد استفاده قرار می دهند و با

پاکیزگی جامه به استقبال سال نو می روند، بدان امید که سال جدید نیز با تن پوشی پنهانی که شادی و خوشی در آن به ودیعه نهاده شده با آن روبه رو شود. جامه نو را در حالی برتن می کنند که طبیعت نیز تن پوشی نو به تن کرده و این بدان معناست اگر طبیعت، بار دیگر، زایش و رویش از سر می گیرد، ما نیز کم تر از او نیستیم. پس ما هم چونان طبیعت و در دل طبیعت، تن پوش خویش را وامی نهیم و دیگر تن پوشی بر تن می کنیم و در پس این حرکت نمادین، امید آن داریم که رگِ به خواب رفته و فرسوده مان برانگیخته شود و ما نیز سرشار از عاطفه و احساس شویم و راه به تعالی بگشاییم.

۳. پهن کردن سفره هفت سین

در واپسین روزهای نوروزی، خانواده ها دست به خرید مقدمات و وسایل سفره هفت سین می زنند. مهم ترین آنها سبز کردن سبزه سفره هفت سین است. کدبانوی خانه با توجه به سلیقه خود، یک یا چند دانه از دوازده دانه خوراکی را سبز می کند. این سبزه حکایت دیگری دارد. به قولی، ما نیز مانند دانه، سبزشونده باشیم. یعنی قابلیت زایش و پویایی را در روح خود نیز بپرورانیم. و بعلاوه، سبزی همیشه نشانه خیر و برکت و امید بوده است. دانه سبز می کردند به امید آن که دانه های آرزو نیز به ثمر نشینند، کشاورزی پر خیر و برکتی داشته باشند و محصول خوبی برداشت کنند. و این همگامی با طبیعت، بی شک، نمادی بسیار زیبا و پرمعناست.

۴. شکستن کوزه

رنج و سختی، همواره انسان را در بند می کشد و مردمان در هر زمان و هر جای جهان، برای گریز از آن، به دنبال راهی بوده اند.

کوزه شکستن در آغاز سال نو، حرکتی بود که «امید»، رکن آغازین آن به شمار می رفت. کوزه شکستن دو معنا داشت: یکی آن که رهایی از بند و دیوار بود و دیگری چون به جای کوزه از دست رفته کوزه دیگری می خریدند، این نو شدن کوزه نیز نوعی استقبال از بهار بود.

هفت سین، خوان نوروزی

استاد پورداود این سفره را همان خوانی می داند که خیر و برکت هدیه می آورد. ابوریحان، قدمت این سفره هفت گانه را از زمان «جم» می داند که چون «جمشید» بر «اهریمن» که راه خیر و برکت و بارش باران و

سبزشدن گیاهان و نعمت و فراوانی را بسته بود پیروز شد، دوباره خیر و برکت و نعمت باران و سبزشدن گیاهان، شروع شد و هر کشتزار و شاخه و درختی که خشک شده بود، سبز و بارور گردید. به همین جهت، مردم می گفتند: «روز نو»؛ یعنی روزی نوین و روزی تازه. بر جای جای سفره می نگاشتند: «ابزود = افزود»، «ابزاید = افزوده خواهد شد»، «ابزون = افزونی»، «بردار = ثروت»، «فراخی = خوشبختی».

در پس تمام این نوشته ها «امید» نهفته بود؛ یعنی امیدواریم که چنین و چنان شود؛ اما بعد از سفره، نوبت به ملزومات آن می رسد:

کتاب آسمانی، در زمره چیزهایی است که بر سفره می نهند