پاورپوینت کامل پنجره هایی که هستند ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پنجره هایی که هستند ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پنجره هایی که هستند ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پنجره هایی که هستند ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

خیلی از چیزها به نظر ساده می آیند؛ اما با کمی دقت، معلوم می شود که در پشت این سادگی، راز و رمزهای فراوانی وجود دارد. مثلاً به همین لباسی که در تن دارید نگاه کنید. آیا تا به حال، فکر کرده اید که لباس «از چه» و «چگونه» به وجود می آید؟ آیا تا به حال، به این اندیشیده اید که مواد اولیه لباس تا تبدیل شدن به لباس آماده چه مراحلی را می پیماید؟ آیا تا به حال، فکر کرده اید که چرا مواد اولیه آن را «خدا» می دهد، ولی تبدیل آن به لباس، به دست «انسان» انجام می شود؟ چرا لباس، به صورت آماده، آفریده نشده است؟ آیا (خدا نکرده) پروردگار ما از پدید آوردن «لباس آماده» ناتوان است؟ قطعاً چنین نیست. پس چه رازی در کار است که تبدیل مواد اولیه به لباس، باید به دست خود انسان انجام شود؟

و یا به «خوراک» بشر بیندیشید. آیا تا به حال، فکر کرده اید که غذای مورد علاقه شما چه مراحلی را پیموده است؟ آیا فکر کرده اید که هر غذایی نیاز به «آماده سازی» دارد؟ به راستی چرا آماده سازی غذا به عهده بشر گذاشته شده است؟ آیا نمی شد همه بشر، همانند حضرت مریم(س) و یاران حضرت عیسی(ع) و حضرت زهرا(س) از غذای آماده بهره مند می شدند؟(۱)

و یا به درختان و گیاهان سرسبز نگاه کنید. خداوند متعال، آنها را آفرید؛ ولی کاشت و داشت آنها را به عهده بشر گذاشته است. به هرچه نگاه کنید همین نکته را خواهید دید. چه زیبا است که به سادگی از کنار موجودات و مخلوقات الهی نگذرید! به اطراف خود بنگرید و نمونه های بسیار دیگری را پیدا کنید. به راستی راز واگذاری برخی از کارها به انسان ها چیست؟ و چرا خداوند متعال، خود، تمام آن را انجام نداده است؟

راز آن در این است که آماده بودن همه چیز، مساوی است با خالی شدن زندگی از تحرّک و تلاش، و تهی بودن زندگی از تحرّک و تلاش، مساوی است با کسالت آوری و ملال انگیز شدن زندگی. تعجب نکنید! زندگی بدون تلاش، ملال آور و غم انگیز است. هیجان زندگی در تلاش و تحرک است و گوارایی آن در کار و کوشش. اگر انسان را مدّتی به جایی ببرند که همه وسایل مورد نیاز وی آماده است، دیری نمی پاید که از بی کاری، بی تاب می شود و نیرویی درونی، وی را به تلاش و تحرّک فرامی خواند. حال تصور کنید در طول عمر چنین باشد، چه قدر کسالت آور و تلخ خواهد بود. پس تحرّک و تلاش، لذت زندگی است و به همین جهت، دنیا به گونه ای تنظیم شده است که میدان وسیعی را برای تلاش لذت آور انسان، باز گذاشته است.(۲)

نیروی زندگی

اگر حرکت، لذّت زندگی است و سکون و ایستایی، مایه خمودی و رنجوری، سؤال این است که نیروی این تلاش و تحرّک چیست؟ و چرخ زندگی با چه نیرویی می چرخد؟

این نیروی نامرئی و شگفت آور، چیزی جز «امید» نیست. امید، تحفه ای خدایی است که چرخ زندگی را می چرخاند و موتور تلاش و فعّالیت را نگه می دارد. اگر روزی، امید از زندگی بشر حذف شود، چرخ زندگی از حرکت باز ایستاده و دوران خمودگی و رنجوری بشر فرا می رسد. «مادر»، ضرب المثل عاطفه و مهربانی است؛ امّا آنچه یک مادر را به مهربانی وامی دارد و باران عطوفت وی را سرازیر می کند،

«امید» است! اگر روزی امید را از وی برگیرند، حتی حاضر نخواهد بود نوزاد خود را شیر دهد!(۳)این یک واقعیت است که «امید»، نیروی تحرّک بخش زندگی است. و بدون آن، همه انگیزه ها به خاموشی و همه احساس ها به سردی می گراید و هیچ حرکتی صورت نخواهد پذیرفت.

هنر امیدوار بودن

آدمی موجودی است شگفت؛ هنگام راحتی و آسایش، سرمست و مغرور می شود و به گاه سختی و مشکل، ناامید و زمینگیر. نه این درست است و نه آن. تنبلی، عافیت طلبی و سختی گریزی، عوامل پیدایش چنین وضعیتی اند و البته وضعیتی است طبیعی که باید آن را اصلاح کرد. طبع مادّی بشر به چنین حالتی گرایش دارد؛ ولی باید آن را تربیت نمود و به وضعیت مطلوب رساند و این کاری است شدنی. «هنر زندگی» در این مواقع است که آشکار می گردد.

حضرت ایوب(ع) شخصی توانگر و ثروتمند بود؛ ولی یکباره همه دارایی اش را از دست داد و به فقر و بیماری مبتلا گشت و حتی جایگاه اجتماعی اش را نیز از دست داد؛ اما وی نه به هنگام سلامتی و دارایی، مغرور بود و نه به وقت سختی و تنگ دستی، ناامید و ناتوان.

حضرت نوح(ع) در مدت ۹۵۰ سال که مردم را دعوت می کرد، فقط تعدادی به او گرویدند و به شدّت، وی را اذیت نمودند؛ اما هرگز ناامید و ناتوان نگشت.حضرت موسی(ع) با آن همه آزار و اذیتی که از فرعون و حتی از قوم خود دید، لحظه ای ناامید و زمینگیر نشد.و برتر از همه، پیامبر اسلام(ص) که بیشترین سختی را در طول تاریخ نبوّت و رسالت کشید، هرگز ناامید نشد و دست از تلاش برنداشت تا این که سرانجام پیروز گشت.

پس می توان در سختی ها و ناملایمات، امیدوار بود و باید چنین بود؛ به شرط این که «هنر امیدوار بودن» را فراگرفت. آنان که هنر امیدوار بودن در سختی ها را فراگرفته اند هرگز در زیر بار مشکلات، کمر خم نمی کنند و امید خود را از دست نمی دهند. بدانید که اگر هنر امیدوار بودن را فرانگیرید و ناامیدی بر قلب شما چیره شود، موجب حسرت و افسوس می شود و حسرت و افسوس، جان آدمی را تباه خواهد ساخت.(۴)پس راه های امیدواری در سختی ها را به درستی بشناسید و آنها را به کار ببندید و آرامْ آرامْ تمرین کنید، تا همواره امیدوار و پرنشاط و با انرژی باشید. و اینک این راه ها:

۱ – دنیا را بهتر بشناسیم

بهتر است نظر خود را نسبت به دنیا بازنگری کنید. دنیا را آن گونه که هست باید شناخت. شما چه تصوّری و چه انتظاری از دنیا دارید؟ آیا تصوّرات و انتظارات شما از دنیا مطابق واقع است؟ دنیا دو روز است: روزی در سختی و رنج و دیگر روز، در راحتی و آسایش. اگر دنیا روی خوش به شما نشان داد، سرمست و مغرور نشوید و اگر به سختی دنیا دچار شدید، تحمل کنید(۵)

و ناامیدی به خود راه ندهید. گمان نکنید که دنیا برای راحتی است، دنیا آمیخته با رنج و سختی است و چه بسا برای اهل ایمان، همانند زندان باشد. این واقعیت دنیاست.

حال اگر تصوّر شما و انتظار شما از دنیا چیز دیگری باشد، قطعاً در رنج و عذاب خواهید بود. بهتر است دنیا را بهتر بشناسیم و آن را آن گونه که هست بپذیریم. اگر کسی حقیقت دنیا را دریابد، به خاطر سختی های آن محزون و غمین نمی شود.(۸)در این صورت، جایی برای ناامیدی باقی نمی ماند.

روزی کسی با حالی زار و غمین خدمت امام صادق(ع) رسید و از تنگنای زندگی خود شکایت کرد. حضرت، زندان کوفه را به یاد وی آورده و سپس فرمود: دنیا زندان مؤمن است.حضرت، با ترسیم چهره دنیا برای وی، بار غم وی را کاستند و بن بست ناامیدی وی را شکستند.(۹)

۲ – سختی ها را بهتر بشناسیم

راستی، تا به حال به ماهیت سختی ها و دشواری ها فکر کرده اید؟ آیا شجاعت این را دارید که نظرتان را نسبت به سختی ها مورد تردید قرار دهید؟ شاید سختی ها آن قدر هم که فکر می کنید بَد نباشند. آیا شهامت این را دارید که بلاها و دشواری ها را دوست خود بدانید؟ شگفت زده نشوید! سختی ها چیزهایی دارند که شاید شما از آن بی خبرید. چیزهایی که می توان به خاطرش سختی ها را دوست داشت. «چه بسا چیزی ناخوشایند شما باشد و حال آن که به نفع شماست و چه بسا چیزهایی که خوشایند شماست؛ ولی به زیان شما تمام می شود».(۱۰)

هیچ گاه مصلحت و منفعت خود را در «راحتی» جستجو نکنید. گاهی سختی ها منفعت آورند و راحتی ها زیان بار. سختی ها گاهی آثار منفی اشتباهات و خطاهای ما را از صفحه زندگی مان پاک می کنند،(۱۱)گاهی بهای بهشت اند، گاهی بهانه آشتی با خدا و مناجات با او، و گاهی عامل تکامل.

به نظر شما چیزی که مایه پاکی زندگی و تکامل انسان و آشتی با خدا و ورود به بهشت است، می تواند باعث ناامیدی شود؟! و بلکه بالاتر، آیا به نظر شما چیزی که برکت های گفته و ناگفته فراوانی دارد، نباید مایه «امید» باشد؟! قطعاً چنین است. پس بیایید تصوّر خود را نسبت به سختی ها اصلاح کنیم و آنها را روزنه های امید بدانیم و شاید به همین جهت است که می گویند هرگاه حضرت موسی(ع) مدّتی سختی نمی دید، به خداوند عرض می کرد: «مگر نظر لطف خودت را از من برداشته ای؟». اهل ایمان این چنین اند که بلاها و سختی ها را نعمت الهی می دانند.(۱۵)پس بیایید سختی ها را مایه امید بدانیم؛ قبول دارم که مشکل است، امّا واقعیت چنین است، تمرین کنید که امکان پذیر است.

۳ – به خاطرات خوش گذشته بیندیشید

گاهی این حالت که انسان، همیشه زندگی خود را با «مقیاس حال» می بیند، سبب می شود که گذشته روشن خود را نیز نادیده بگیرد و احساس کند از همیشه تا ابد، در بدبختی و سختی بوده است و حال آن که واقعیت زندگی چیز دیگری است. دیروزی بوده که این مشکلات، وجود نداشته و شما در آسایش و راحتی بوده اید. خاطرات آن دوران را به یاد آورید تا رنج شما را کاهش دهند و به شما امید بخشند. خاطرات خوش گذشته، منبع الهام بخشی برای حال پر اندوه شماست. توجّه به گذشته شیرین، شما را از فشار کنونی نجات می دهد و ابهت گرفتاری ها را می شکند و امیدوارتان می سازد.

امام صادق(ع) با همین روش، یکی از گرفتاران را از فشار روانی نجات داد. ابراهیم بن مسعود می گوید: وضعیت یکی از تجّار مدینه دگرگون شد و خدمت امام صادق(ع) رسیده، لب به شکایت گشود. حضرت به وی فرمود: «بی تابی مکن که اگر روزی دچار تنگدستی شده ای، روزهای بسیاری را در خوشی گذرانده ای. ناامید نباش که ناامیدی کفر است. إن شاءاللّه خداوند به زودی تو را غنی خواهد ساخت».(۱۶)پس یکی از راه های امیدواری در مشکلات، به یادآوردن خاطرات خوش گذشته است.

۴ – به آنچه دارید، بیندیشید

اگر چیزی را از دست داده اید و یا از داشتن چیزی محروم هستید، به آنچه دارید و هم اکنون از آن برخوردارید، بیندیشید. حتی در سخت ترین شرایط، داشته های شما بیش از نداشته های شماست. شما از کسانی نباشید که فقط به محرومیت های زندگی می اندیشند. نگذارید سختی ها مانع دیدن خوبی ها شوند. سختی ها را بیش از آنچه هستند بزرگ نکنید و فقط به گرفتاری هایتان نظر نیفکنید. بگذارید چشم هایتان زیبایی های دیگر زندگی را نیز ببینند.