پاورپوینت کامل به آیین غنچه ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به آیین غنچه ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به آیین غنچه ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل به آیین غنچه ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۶۶

یک سرمایه ناشناخته

سادگی است اگر کسی تنها با یک «نگاه» و «لبخند» و اظهار دوستی به «دام» بیفتد و خود را ارزان بفروشد.

گاهی پشت نگاه های مسموم و محبّت های فریبا، درّه هولناکی و شب تیره ای و بدبختی هول انگیزی نهفته است و جز با «بصیرت»، نمی توان آن سوی افق های غبارآلود را دید.

ما بیش از هر چیز در زندگی، نیازمند «چراغ ایمان» و «عصای پروا» و «سپر خودسازی» هستیم، تا بتوانیم از پیچ و خم راه های زندگی به سلامت بگذریم و در کام بدبختی و دام فساد، گرفتار نشویم.

«تجربه»، می تواند چراغ راهمان باشد و آینه زلالی که بسیاری از حقیقت ها را می توانیم در آن ببینیم.

باری! هرچند زمینه های رشد و تعالی، امکانات تزکیه و تهذیب، مراکز ارشاد و هدایت، انسان های دلسوز و متعهّد و برنامه های مفید و سازنده در پیرامون ما فراوان است و می توانند – اگر بخواهیم – ما را به «گوهر عفاف» و «صدف پاکی» برسانند، ولی بیش از اینها، جاذبه های «گناه» وسوسه انگیزان و دام های اغواگر و آنتن های فریب و فیلم های دجّال گونه و فریبندگی های آزادی و بی قیدی و خدافراموشی و در نتیجه، «خودفراموشی» وجود دارد و ما هر لحظه، بر سر دو راهیِ «فسق» و «فلاح» ایستاده ایم، و در اندیشه انتخاب و گاهی تردید در گزینش!

و دریغ بر آن که ارزش «گوهر پاکی» را نشناسد و بدی را انتخاب کند!

آیا تاکنون دیده اید که باغبانی دور باغ خود حصار و پرچین نکشد و به نام «آزادی»، بوستان خود را در معرض تاراج دیگران قرار دهد؟

اگر باغبانی، سرمایه عمرش را که در «محصول باغ» خلاصه می شود، محافظت کند، کسی او را بر این حدّ و حریم و حفاظ نهادن سرزنش نمی کند؛ بلکه جای آفرین است. هیچ کس هم به نام «آزادی»، دیوار خانه خود را برنمی دارد و شب ها درِ حیاطش را باز نمی گذارد؛ چون ممکن است دزدی رخنه کند و اموالش را به یغما برد.

صاحبان گنج و گوهر نیز، جواهرات خود را در معرض رهگذران نمی گذارند تا بدرخشد و جلوه کند و چشم و دل برباید، بی آن که حفاظی برای ایمنی اش قرار دهند؛ چون ممکن است خود جواهر ربوده شود.

خیلی دور نشویم. روش خردمندانه این است که هر چیزی قیمتی تر باشد، درصد مراقبت از آن بالاتر می رود و هرچه نفیس تر باشد، بیم ربودنش و خوف غارتش بیشتر است؛ بنابراین، مواظبت از آن، لازم تر.

دژِ استوار حجاب

اگر پاکدامنی را گوهری بدانیم، با هزار چشم باید مراقبش باشیم.

اگر رشته مروارید را در کمد و صندوق نگذارند و درِ آن را نبندند، گم می شود.

اگر در مقابل پنجره خانه، توری نزنند، از نیش پشه ها و مزاحمت مگس ها در امان نخواهند بود. حجاب، وسیله ای برای پیشگیری از نیش ها و آسیب هاست.

وقتی شما راه ورود پشه را می بندید، خود را «مصون» ساخته اید، نه «محدود» و «زندانی»!

این سخن شهید مطهری چه زیباست:

«حجاب، مصونیّت است، نه محدودیّت!».

وقتی شما درِ خانه خود را می بندید، یا پشت پنجره اتاقتان پرده

می آویزید، یا درِ منزل خویش را قفل می کنید، خانه خود و آرامش و آسایش خود را از ورود بیگانه و نگاه های مزاحم در پناه و امنیّت قرار داده اید، نه که خود را در قید و بند حصار افکنده باشید.

دیوارهای بلند، با برجک های نگهبانی و دری بزرگ و بسته و دربانی کنارش ایستاده و اغلب مسلّح و جمعی درون این بنا و داخل این محدوده به سر می برند و نسبت به ورود و خروج اشخاص به قلمرو آن، کنترل می شود.

مشخّصات یاد شده، مال کجاست؟ زندان یا قلعه؟ یا هر دو؟

بین زندان و قلعه، شباهت هایی است، همچنین بین زندانی و قلعه نشین؛ اما قلعه نشینان، مثل زندانیان، محصور و زندانی نیستند؛ بلکه محفوظ و مصون از گزند دشمن و بیم مهاجم و دشمن بیرونی اند.

«حجاب»، نه زندان، بلکه قلعه است.

آنان که حجاب را برمی گزینند، می خواهند «گوهر عفاف» خود را از تاراج، مصون نگه دارند. این کار را با اختیار وانگیزه انجام می دهند و بر گزینش خود هم می بالند؛ چون راهی می پویند که به ایمنی خودشان و حفظ سرمایه شان منتهی می شود.

آنان که حجاب را «محدودسازی» بانوان می شمارند، به تفاوت میان «زندان» و «قلعه» دقّت نکرده اند. قلعه نشینان، اگر به حفظ مال و جان و سرمایه خویش علاقه مند باشند، باید هم از دژبانی و دربانی و دیدبانی، استقبال کنند و هم از وجود آنها، تشکر.

بانوان با حجاب، قلعه نشینانی برخوردار از سرمایه و گوهر عفاف اند که برای «صیانت» خود از دستبرد مهاجمان، به «دژ حجاب» پناهنده شده اند، و چه کاری عاقلانه و دوراندیشانه! بانوان فرزانه و فهیم را کسی به زور در حجاب، زندانی نمی کند؛ بلکه خودشان با اختیار، حجاب را برای محفوظ ماندن عفاف و شخصیت و حرمتشان از نگاه های هوس آلود و نیت های آلوده، به عنوان «حصاری ایمن» برمی گزینند.

این حجاب آگاهانه و انتخابی، نشان شخصیت یک خانم است که دوست ندارد ملعبه این و آن قرار گیرد و چشم های شهوت آلود، از چهره و اندام و روی و موی او، کامجویی کنند و ارضا شوند.

کجای این کار، عیب و عار است؟

عطر عفاف