پاورپوینت کامل عبادت بجز خدمت خلق نیست ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عبادت بجز خدمت خلق نیست ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عبادت بجز خدمت خلق نیست ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عبادت بجز خدمت خلق نیست ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۴۶

در اخبار شاهان پیشینه هست

که چون تُکله (۱)

بر تخت زنگی نشست

به دورانش از کس نیازرد کس

سَبَق بُرد(۲)

اگر خود همین بود و بس

چنین گفت یک ره (۳)

به
صاحبدلی

که عمرم به سر رفت، بی حاصلی

بخواهم به کُنج عبادت نشست

که دریابم این پنج روزی که هست

چو می بگذرد مُلک و جاه و سریر

نبُرد از جهانْ دولت، الّا فقیر

چو بشنید دانای روشن نَفَس

به تندی برآشفت کای تُکله، بس!

عبادت (۴)

بجز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجّاده و دلق نیست

تو بر تخت سلطانی خویش باش

به اخلاق پاکیزه، درویش باش

به صدق و ارادت، میان بسته دار(۵)

ز طامات (۶)

و دعوی، زبان بسته دار

قدم (۷)

باید اندر طریقت،
نه دَم

که اصلی ندارد دَمِ بی قدم(۸)

بزرگان که نقد صفا داشتند

چنین خرقه زیر قبا داشتند.(۹)

خداوند در قرآن کریم، هدف از خلقت
انسان را عبادت خود ذکر کرده است، آنجا که می فرماید:

و جِنّ و اِنس را نیافریدم، جز برای آنکه مرا بپرستند.(۱۰)

اسلام، دینی است کامل و همه جانبه نگر که همه نیازهای فردی و اجتماعی انسان را در
نظر داشته است و اگر به دستورات آن عمل شود، سعادت دنیا و عقبا را در پی دارد.
عبادت نیز همچون دیگر دستورات آیین اسلام، هم جنبه فردی دارد و هم جنبه
اجتماعی. اسلام، زُهد صوفیانه به معنای از مردم بُریدن و کُنج عبادت گُزیدن را
به شدّت رد کرده و مسلمانان را از آن باز داشته است.(۱۱)

لذا می بینیم
که به جا آوردن نماز نیز – که بهترین و نزدیک ترین راه ارتباط با معبود است – به
صورت دسته جمعی توصیه شده است و فرد در کنار جمع، با خدای خویش خلوت کرده، راز و
نیاز می کند.

بارزترین جنبه اجتماعی عبادت، خدمت به مردم و برآوردن نیازهای آنان است. پیامبران
الهی و امامان معصوم، دلسوزترین و خدمتگزارترین انسانها نسبت به جامعه بوده اند
و برای هدایت مردم و

در آسایش بودن آنها مشکلات طاقت فرسایی را به جان می خریده اند.
قرآن کریم، درباره پیامبر اسلام می فرماید:

به درستی که برای شما پیامبری از خودتان آمد که بر او دشوار است شما در رنج
بیفتید، به (هدایت) شما حریص، و نسبت به مؤمنان، دلسوز و مهربان است.(۱۲)

در روایات مختلف نیز بر اهتمام ورزیدن بر امور مسلمانان و رفع گرفتاریهای آنها
تأکید فراوان شده است. پیامبر خدا در این باره فرموده است:

کسی که هر روز به امور مسلمانان همّت نگمارد، مسلمان نیست.(۱۳)

همچنین از ایشان درباره محبوب ترینِ بندگان نزد خداوند، سؤال شد. فرمود:
«محبوب ترین بندگان نزد خداوند، آن کسی است که سودش بیشتر به مردم برسد».(۱۴)

مولانا جلال الدین محمد بلخی در مثنوی این چنین به این روایت اشاره کرده است:

از تَرَهُّب (۱۵)

نهی کرده ست آن رسول

بدعتی چون درگرفتی ای فضول!

جمعه شرط است و جماعت در نماز

امر معروف و ز منکر احتراز

رنج بدخویان کشیدن زیر صبر

منفعت دادن به خلقان همچو ابر

خیر ناس آن ینفعُ الناس ای پدر

گرنه، سنگی، چه حریفی با مَدَر(۱۶)

. (۱۷)

همچنین از آن حضرت روایت شده است:

هر مسلمانی که گروهی از مسلمانان را خدمت کند، خداوند به تعداد آنها در بهشت به او
خدمتکار می دهد.(۱۸)

عبادتی نبُود در جهان از آن بیشی

که مرهمی نهی از لطف بر دل ریشی

به زیر پای تو جبریل، بالْ فرش کند

اگر پیاده شتابی به کار درویشی.

در اسرار التوحید، در احوال شیخ ابو سعید ابوالخیر آمده است:

شیخ را گفتند: فلان کس بر روی آب، راه می رود. گفت: «سهل است. بَزَغی (۱۹)

و صعوه ای (۲۰)

نیر برود». گفتند: فلان کس در هوای پرّد. گفت: «مگسی و
زغنه ای (۲۱)

(هم )می پرد». گفتند: فلان کس در یک لحظه از شهری به شهری
می شود. شیخ گفت: «شیطان نیز در یک نَفَس از مشرق به مغرب می شود. این چنین چیزها
را بس قیمتی نیست. مرد، آن بُود که در میان خلق بنشیند و برخیزد و بخُسبَد و بخورَد
و در میان بازار، در میان خلق، داد و ستد کند و با خلق بیامیزد و یک لحظه به دل از
خدای غافل نباشد».(۲۲)

در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که فرمود: «مؤمنان، خدمتکار یکدیگرند». سؤال
شد: چگونه خدمتکار یکدیگرند؟ فرمود: «به یکدیگر سود می رسانند».(۲۳)

در روایت دیگری می خوانیم:

مردم، خانواده خدایند. هر کس برای این خانواده سودمندتر باشد، ادّعایش در دوستی
خدا، صادق تر است.(۲۴)

مولانا در مثنوی، این گونه به این روایت، اشاره کرده است:

ما عیال حضرتیم و
شیرخواه

گفت: الخلق عیالٌ للإله.(۲۵)

مولای متّقیان علی(ع)، که خود نمونه والای ایثار و گذشت و خدمتگزاری به مردم بود و
بزرگواریها و احسان ایشان به دیگران باعث شد تا سوره «هل أتی» در شأن او نازل
شود، در سفارش به یکی از

فرزندانش می گوید:

برای دوستت، جان و مالت را ببخش.(۲۶)

عبادتی بی رقیب

اکنون، پس از توضیحاتی که گذشت، به شعر آغازین بحث برمی گردیم و مصراع مورد نظرمان
که: «عبادت، بجز خدمت خلق نیست».

هرچند باید گفت که سعدی در اینجا اغراق ادبی کرده است و حقیقت این است که خدمت
کردن به خلق، یکی از مصادیق بارز عبادت است ، ولی روایات متعدّدی که درباره
حقوق برادران (انسانها) بر گردن یکدیگر در متون دینی آمده و مراجعه به سنّت و
سیره پیامبر خدا و ائمه اطهار، از شدّت این اغراق، بسیار می کاهند که به برخی
از آنها اشاره شد.

وقتی می بینیم که در روایتی از امام صادق(ع) آمده است: «رفتن مسلمان در پیِ کار
برادر مسلمان خویش، از هفتاد بار طوافِ خانه خدا بهتر است»(۲۷)

و یا در
نقل دیگری از ایشان می خوانیم که: «اگر کسی نسبت به حقوق برادران دینی خود، کوتاهی
کند و آنان را در اموال خود، شریک نسازد و آشکار و نهان امر خود را با ایشان در
میان ننهد و در مال و منال دنیا، تنها خود بهره گیرد، به جُرم آنکه در احسان نسبت
به برادران خود تقصیر کرده، معرفت از او سلب می شود»،(۲۸)

جای تردیدی باقی
نمی مانَد که احسان و خدمت به خلق، در واقع عبادتِ خداست و هر کس به مردم و خصوصاً
به مردم محروم، بیشتر خدمت کند، به خالق خود نزدیک تر شده و به بساط اُنس و قرب و
محبّت او بیشتر راه می یابد.

بر این اساس است که می بینیم در آثار سعدی و خصوصاً در بوستان – که سعدی در آن،
مدینه فاضله خویش را ترسیم کرده است – ، احسان و نیکوکاری، بسیار شریف و ستودنی
و والاست، چنان که به پیری که در راه حجاز، در اثر زیادی عبادت، دچار عُجب شده،
ندا می رسد:

مپندار اگر طاعتی کرده ای

که نُزْلی (۲۹)

بدین حضرت آورده ای

به احسانی آسوده کردن دلی

بِه از اَلف رکعت (۳۰)

به هر منزلی.(۳۱)

از نگاه او ارزش و فضیلت انسان، به سود و خدمتی است که از او به دیگران رسیده است.
آن