پاورپوینت کامل سوادآموزی هیجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سوادآموزی هیجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سوادآموزی هیجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سوادآموزی هیجانی ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۷۷

چرا مردم به احساساتشان گوش نمی دهند؟ به نظر راجرز یکی از روانشناسان شهیر انسانگرا، انسانها از اوان کودکی یاد می گیرند که ارزش آنها بستگی به رعایت ضوابط و شرایط دیگران دارد. والدین برای احترام گذاشتن به فرزندان خود و ارزش دادن به آنها شرط می گذارند و توجه و محبت بی قید و شرط به فرزندانشان ابراز نمی کنند. این مسئله باعث می شود که آنها طوری بار بیایند که ارزشهای شخصی خود را انکار کنند. یعنی در واقع، بخشی از وجود خود را در روابط با دیگران، سانسور کنند.

به اصطلاح، با شروع زندگی، آموختنِ محدودیتها آغاز می شود. انسانها یاد می گیرند که چگونه احساس خود را سرکوب کنند. یاد می گیرند در برابر بزرگ ترها نمایش احساسات خود را به حداقل برسانند. در حضور افراد مافوق، نباید ناراحتی خود را بروز داد، باید آن را زیر چهره ای مصنوعی پنهان ساخت، و یا احساس خود را با یک احساس دیگر، جایگزین کرد.

زمانی که «نه» گفتن، به اصطلاح مؤدبانه نیست باید وعده های دروغین داد، یا عذرهای بیهوده تراشید. قاعده ای که در طول زندگی می آموزیم، این است: «وقتی
احساسات واقعی تو، فرد مورد علاقه ات را آزرده خاطر می سازد، سرپوشی بر آنها بگذار و یک احساس جعلی، امّا کمتر آزارنده را جایگزین آن کن».

به این ترتیب، ما به هنرپیشگانی تبدیل می شویم که به دنبال این هستیم که تأثیر عمیقی بر تماشاچیان خود بگذاریم و همیشه در حسرت آن هستیم که خودمان باشیم. همان خودِ واقعی و ساده، همان خودِ بی آلایش و همان آینه ای که برق صداقت از آن تشعشع می کند.

آیا می توانیم احساسات خود را همان گونه که هست، ابراز کنیم؟

مطمئن باشید کسانی که تأثیر اجتماعی عمیقی بر جای می گذارند، نظارت دقیقی بر نحوه ابراز احساسات خود دارند. همه ما زمانهایی را تجربه کرده ایم که شتابزده و بدون اینکه تمام جوانب را در نظر بگیریم، احساسات خود را بیرون ریخته ایم و با این کار، به شخصیت خود، ضربه زده و چنان خجالت زده و شرمنده شده و محکم به زمین خورده ایم و پایمان تا مچ در گِل فرو رفته است.

اصل اوّل: «احساسات خود را ابراز کنید ؛ امّا…»

«احساسات خود را ابراز کنید ؛ اما بدانید مردم به اندازه ای که تحت تأثیر شیوه بیان ابراز احساسات شما قرار می گیرند، از خود آن احساسات، کمتر متأثّر می شوند». اگر احساسات خود را بی مهابا و بدون ظرافت ابراز کنید، «بی منطق» جلوه می کنید. آن وقت، دیگران در مقابل شما جبهه گیری می کنند و علاوه بر این، از شما می رنجند. در این زمان است که همدلی دیگران را از دست می دهید. بیان احساسات نه تنها روابط شما را صیقل نمی زند بلکه به سوء تفاهم دامن زده و آن صداقتی که به دنبالش می گشتیم در گردباد کج فهمیها رنگ می بازد.

پس مطلب به این سادگی نیست. باید احساسات خود را بیان کنید، آن هم به شیوه ای درست.

با اطمینان به شما می گویم که «انسان موفق» کسی است که سعی کند مهارتهای لازم در بیان احساسات خود را به دست آورد. انسانهایی که احساسات خود را سرکوب می کنند، همواره دچار تنش روحی و نگرانی هستند.

اگر رفتارهای ما مبتنی بر درک عمیقی از نیازها و احساسات ما و تلاش برای یافتن شیوه ای مناسب برای ارضای آنها نباشد، حتّی اگر در عرصه اجتماع، موفقیتی برایمان حاصل شود، پوچ خواهد بود. ممکن است چنین فردی محترم باشد، امّا این اعتبار به قیمت از دست رفتن رضایت واقعی فرد، به دست آمده است. این گونه افراد، ارتباطهای صمیمانه ثابت یا رضایت بخش کمی دارند؛ چون انسانها به طور بالفطره می توانند بین احساسات صادقانه و مزوّرانه فرق بگذارند. اِمِرسون می گوید: «آنچه هستی، چنان در گوشم فریاد می زند که نمی توانم آنچه را می گویی باور کنم».

آیا تخلیه هیجانی روش مناسبی برای بیان احساسات است؟

روزی سوار تاکسی شده بودم. مرد جوانی که از خیابان عبور می کرد، مقابل تاکسی ایستاده بود و این دست و آن دست می کرد. راننده عجله داشت، بوق زد و به مرد جوان فهماند که از سر راه، کنار برود. مرد جوان در پاسخ، با اخم کردن و حرکتی ناشایست، واکنش نشان داد. راننده فریاد زد: «برو کنار…!» و با فشار دادن پای خود روی پدال گاز و ترمز به طور همزمان، صدای ترسناکی ایجاد کرد. در پی این تهدید، مرد جوان با ترس کنار کشید؛ امّا با حرکات بدنی و نشان دادن مشت، خشم خود را ابراز کرد. راننده هم با فریاد، کلمات رکیکی را نثار او کرد.

این هم شیوه ای از بیان احساسات است. تخلیه هیجانی، گاهی به غلط، بهترین راه مقابله با عصبانیت تلقی می شود. مردم خیال می کنند که انجام دادن این کار، باعث می شود احساس بهتری پیدا کنند؛ در صورتی که این طور نیست. تحقیقات نشان می دهد که بیرون ریختن خشم، برانگیختگی مرکز هیجان را در مغز، تقویت می کند و در این صورت، آستانه تحریک، پایین می آید؛ یعنی با تهدیدها و ناکامیهای جزئی، شخص از کوره درمی رود و به شدّت عصبی می شود.

بهتر است در این موارد، ابتدا خودتان را کنترل کنید و سپس با شیوه ای سازنده تر یا جسورانه با فردی که شما را عصبانی کرده، مقابله نمایید.

سؤال اساسی: چگونه احساسات خود را ابراز کنیم؟

از اول بگویم: عادتهای هیجانیِ خود را نمی توانید یک شبه تغییر دهید. این کار، ثبات قدم و هشیاری می خواهد. تا حدود زیادی این میراث کودکی شماست که رفتارهای فعلی تان را رقم می زند. باید با عزم و اراده، تأثیر این عوامل را خنثی نمایید.

اصل دوم: «خودآگاهیِ خود را تقویت کنید»

حتماً این جمله را شنیده اید: «با احساسات خود، رو راست باش». یا ممکن است دیده باشیم که روانْ درمانگران به مراجعه کنندگان خود توصیه می کنند: «به تجاربتان گوش فرا دهید»؛ چون اکثر مشکلات ما ناشی از ناهماهنگی پاسخهای ما یا همان واکنشهای هیجانی ما با عقاید و باورهایمان است. آنچه مهم است، گوش دادن به «تجربه احساس» است؛ یعنی به طور فطری، غریزی و حسّی با احساسات خود برخورد کنید. بر روند شروع، تداوم و