پاورپوینت کامل راهی به شهر شادی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهی به شهر شادی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهی به شهر شادی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهی به شهر شادی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

شادی چیست؟

روان شناس برجسته، دیوید مایرز، نویسنده کتاب «به دنبال شادکامی؛ چه کسی شاد است و چرا؟»، شادی را چنین تعریف می کند: حس خوشی؛ احساس اینکه زندگی، در کل به خوبی و خوشی ادامه می یابد.(۱)

صرف نظر از اینکه هر فرد در چه مرحله ای از زندگی قرار داشته باشد، تداوم حالت شادکامی و نشاط، احتمالاً اهمیت عمده ای برای او دارد. به نظر می رسد که فلاسفه قدیم و مفسران جدید، هیچ کدام قادر به ارائه تعریف دقیق و روشنی از شادکامی و نشاط نبوده اند. در سالهای اخیر، علم روانشناسی تعریف تردیدآمیزی از نشاط کرده است که سرآغازی است برای اینکه بدانیم چگونه می توان آن را افزایش داد.

ادوارد دینر به این نتیجه رسیده است که شادکامی و نشاط، ترکیبی است از: وجود عاطفه
مثبت یا خوشایند، نبودن عاطفه منفی یا ناخوشایند، زندگی بسیار رضایتمندانه و ادراک
خُشنود کننده فرد از زندگی.(۲)

شادکامی و نشاط، حالتی است که در آن، شخص، تمایل به تغییر مثبت دارد و به تعبیر دیگر، نشاط یعنی سرزندگی و آمادگی برای پیشرفت.

روان انسان در مقابل عوامل بیرونی و درونی، واکنشهای مختلفی را از خود نشان می دهد
که به آنها «هیجان» می گویند. یکی از جنبه های هیجان – که گاه مثبت اند و گاه منفی
– ، «شادی» است که با واژه هایی چون: سرور، نشاط و خوشحالی، هم معناست. تعریفهای
پراکنده ای از این هیجان شده است و در آنها «شادی» به: مجموع دردها، ترکیبی از
عاطفه مثبت بالا و عاطفه منفی پایین، احساس مثبتی که ناشی از حسّ ارضا و پیروزی
است، و … معنا شده است.(۳)

به طور خلاصه می توان گفت: هر انسانی مطابق جهانبینی و اندیشه خویش، اگر به چیزهای
مورد علاقه اش برسد، در خود، حالتی احساس می کند که «شادی» نام دارد. به بیان
دیگر، شادی، نبود نگرانی و اندوه در قلب و ذهن انسان است.(۴)

عوامل مؤثّر بر شادی

مطالعات و پژوهشهای روانشناسان در سالهای اخیر، نشان می دهد که اگر مردم، عوامل
شادی بخش نسبتاً پایدار (مانند همسر یا دوستانی مهربان و حمایت کننده، شغلی سالم و
سازنده، برنامه تفریحی لذت بخش و منظم) را با شادیهای کوچک و گذرا (نظیر گرفتن
نمره خوب یا تشویق کاری، رفتن به گردش یا مسافرتی کوتاه مدت) بیامیزند، به
بالاترین درجه شادی نایل می شوند.(۵)

مدتهاست که ثابت شده خوشبختی به پول و امکانات زیاد، موقعیت اجتماعی بالا، زن یا مرد بودن، برخورداری از چهره ای زیبا و… بستگی ندارد؛ چرا که اگر نگوییم بسیاری از دارندگان عوامل یاد شده، دارای گرفتاریها و رنجهای بیشتری از مردم عادی هستند، می توان گفت که از نظر شادی پایدار درونی، امتیازی بر دیگران ندارند. پس شادکامی به چه خصوصیات و عواملی مربوط است؟

پژوهشهای تجربی، بر: صفات معینی از شخصیت، شغل متناسب با مهارتها، پیوندهای صمیمانه دوستی، و ایمان مذهبی تأکید می کنند.

در میان صفات و خصلتهای شخصیت، اعتماد به نفس بالا، خوش بینی، برون گرایی و احساس
و باورِ کنترل داشتن بر خود، اهمیت بیشتری دارند.(۶)

الف) عوامل اصلی

خانم الیزابت هارلوک، روان شناس معاصر، سه «میم» را عوامل اصلی شادی می داند: ۱) محبوبیت، ۲) مقبولیت، ۳) موفقیت.

محبوبیت، یعنی دیگران را دوست داشته باشیم و دوستمان داشته باشند.

مقبولیت، یعنی مورد پذیرش دیگران بودن و انجام دادن تعهد و مسئولیتی مشخّص.

موفقیّت، یعنی موفّق بودن در کارها، بخصوص در کار و وظیفه اصلی و داشتن انگیزه
برای موفقیّت.(۷)

ب) دیگر عوامل

در زیر به مهم ترین عوامل مؤثر بر شادی اشاره می کنیم:

۱) ثروت: برخی از مطالعات به روشنی نشان داده اند که افراد ثروتمند، شادتر از مردم فقیر هستند، اگرچه این مطالعات نشان می دهند که داشتن ثروت نسبی (متوسط)، نسبت به ثروت زیاد، در ایجاد شادکامی، ارحجیّت دارد.

۲) مذهب: پژوهشهای روانشناسان غربی نشان می دهد که افراد معتقد به خدا و جهان آخرت
و تعالیم کتاب مقدّس، شادتر و برای زندگی، پرانگیزه ترند. همچنین افرادی که به طور
مرتب به کلیسا می روند، شادتر از کسانی هستند که به کلیسا نمی روند.(۸)

۳) سن: مطالعات قدیمی تر نشان می دهند که افراد جوان، شادتر هستند؛ امّا مطالعات اخیر، تفاوتی در اینکه مسن ترها شادترند یا جوان ترها، نشان نمی دهند. شاید این مسئله ناشی از این باشد که جوان ترها هم شادیها و هم ناشادیهای شدید خود را گزارش می دهند؛ امّا مسن ترها تنها به بیان شادکامیهای خود می پردازند.

۴) جنس: اثر جنس بر روی شادکامی واضح تر است. زن و مرد در بهره مندی از شادکامی متفاوت نیستند. با این حال، ابراز سرخوشیِ آنها متفاوت است. زنان جوان، شادتر از مردان جوان هستند؛ امّا عکس آن درباره زنان و مردان مسن تر صادق است؛ یعنی زنان مسن، ناشادتر از مردان مسن هستند.

۵) نژاد: در سیاه پوستان، شادی و شادکامی پایین تر از سفیدپوستان است. به دلیل تبعیض نژادی، شادکامی دو گروه از سیاهپوستان و سفیدپوستان، با هم نابرابر است: سیاهان تحصیل کرده و سفیدپوستانِ ثروتمند.

۶) کار: شاید بیشتر از عوامل دیگر می توان پیش بینی کرد که بیکاری، ناشادی می آورد. اگر ما در طبقه شغلی خویش، هیچ کاری برای انجام دادن نداشته باشیم و بیکار باشیم، احساس رنج می کنیم و این مسئله منجر به کاهش شدید شادکامی در ما می شود.

۷) خانواده: برخی پژوهشها نشان می دهند که افرادی که ازدوج کرده اند، نسبت به افراد مجرّد، از شادابی بیشتری برخوردارند. همچنین کسانی که در خانواده از آرامش و حمایت برخوردارند، شادترند.

۸) فعالیتها و پیوندهای اجتماعی: تحقیقات، حاکی از آن است که افراد «فعّال» اجتماعی، در مقایسه با افراد «نسبتاً فعّال»، گرایش بیشتری به شادی دارند و حضور در اجتماع،

بر سطح شادی افراد، نقش مثبت و مؤثّری دارد.

۹) رویدادهای زندگی: مطالعات قدیمی روانشناسی، نشان می دهد که اتفاقات زندگی، به آنچه که مردمْ خودشان آن را مطلوب توصیف می کنند (به عبارت دیگر، با اعتماد به نفسشان) ارتباط بسیاری دارد. کسانی که خودشان را دوست دارند، شادتر هستند.

۱۰) شخصیت: کسانی که روانْ رنجور هستند، از کنار آمدن بازندگی روزانه در رنج اند و بنا بر این، عجیب نیست که احساس شادمانی نکنند.

۱۱) نگرش مثبت: ارتباط بین شادکامی و نگرش خوش بینانه نسبت به زندگی، نقش مهمّی در طرّاحی برنامه هایی دارد که برای افزایش شادکامی ارائه می شود.

۱۲) هوش: جالب است که افراد باهوش، معمولاً به دلیل داشتن خصوصیّات شخصیتی دیگری که آنها را در موقعیّتهای اجتماعی به فعالیت وا می دارد، شاد هستند، نه به خاطر هوششان. به عنوان مثال، افراد باهوش، مخصوصاً در محیطهایی مانند دانشگاه، که داشتن هوش بالا ارزشمند است، شادند.

۱۳) سلامت جسمانی: داشتن سلامت، ارتباط پیچیده ای با شادی دارد. سلامت می تواند
شرط لازم (امّا نه کافی) برای شادی باشد. افراد سالم، اغلب شاد هستند؛ گرچه آن را
گاه گاهی از طریق عوامل شادی زا به دست می آورند؛ امّا افراد ناسالم (بیمار) به
دلیل عوامل متعدد، ناشادتر هستند. همچنین سوء تغذیه یا برنامه نامناسب غذایی یا
بدخوابی و یا نداشتن تحرّک جسمی لازم می تواند به افسردگی فرد و از میان رفتن نشاط
او کمک کند.(۹)

شادی آفرینی در خویش

برای افزایش شادی در افراد می توان راههایی را پیشنهاد کرد:

۱. ایمان: مهم ترین عامل مسرّت انگیز، ایمان به خداست(ر.ک: سوره انعام، آیه ۸۱ و ۸۲). نداشتن نگرانی و اضطراب و رسیدن به اطمینان قلبی، اساس هر نوع شادی است و این میسّر نیست، مگر با ایمان به قدرت مطلقی که سرچشمه همه نیکیهاست (پیش از این نیز به تحقیقاتی درباره نقش مذهب، اشاره کردیم).

۲ . رضایت و تحمّل: امام صادق(ع)فرموده است: «نشاط و شادی، در پرتو راضی بودن به
رضای خدا و یقین به دست می آید و اندوه و غم در شک و ناخُشنودی از مقدّرات الهی
حاصل می شود».(۱۰)

۳ . پرهیز از گناه و نادیده گرفتن حقوق دیگران: پرهیز از گناه، در بیشتر مواقع، پرهیز از لذاید مادّی سطحی است؛ امّا برای انسان شادی آور است؛ زیرا روح انسان به گونه ای است که گاهی از «پرهیز» و «ریاضت معقول»، سرخوش می شود. نادیده گرفتن حقوق دیگران نیز به طور قطع، موجب ناآرامی وجدان آدمی خواهد شد و سرنوشت معنوی او را به مخاطره می اندازد.

۴ . مبارزه با نگرانیها: اگر انسان بتواند نگرانیها و اندوهها را از خود دور کند، شاد است. کسانی که دچار دلهره و نگرانی باشند، از هیچ یک از امکانات زندگی، لذّتی نمی برند.

۵ . تبسم و خنده: گرمی تبسّم و خنده کینه ها را از بین می برد و روابط انسانی را تعادل می بخشد. وقتی که ما می خندیم، همه چیز به نفع جسم و روح ما پیش می رود. حتی وقتی که انسان غمگین است، بهترین کار، این است که در برخورد با دیگران، خود را شاد نشان دهد و تبسّم نماید.

۶ . شوخی: طبعیت انسان، شوخی را می پسندد و با آن شاد می شود؛ زیرا مزاح، برای مدتی تصویرهای پیاپی غمناک