پاورپوینت کامل تفاوت دو جهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفاوت دو جهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفاوت دو جهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفاوت دو جهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۸۴

در سال ۱۹۸۰م، کل ارزش تولید کشورهای جهان، بیش از ۲۰۰۰۰ میلیارد دلار بوده که بیش از ۱۶۶۰۰ میلیارد دلار آن در مناطق توسعه یافته و فقط ۳۴۰۰ میلیارد دلار در بقیه
مناطق جهان (کشورهای در حال توسعه) ایجاد شده بود. وقتی که توزیع جمعیت جهان را در نظر بگیریم، تقریبا ۸۳ درصد کل درآمد جهان در مناطق توسعه یافته (که جمعیتی
کم تراز ۲۳ درصد جمعیت جهان را دارا هستند) تولید می شود. به این ترتیب، بیش از سه چهارم جهان، فقط ۱۷ درصد کل تولید جهان را در دست دارد.

مهم تر، این که از حیث درآمد، جهان سوم (با تقریبا ۷۷ درصد از جمعیت دنیا) کم تر از ۲۰ درصد درآمد دنیا را داراست.(۱)

در سال ۱۹۹۰م، درآمد سرانه سوییس، بیش از ۲۷۰ برابر درآمد سرانه یکی از فقیرترین کشورهای جهان (یعنی اتیوپی) و بیش از ۹۹ برابر یکی از بزرگ ترین کشورهای
جهان (یعنی هند) بوده است.(۲)

معیار تقسیم جهان

اولین بار، مائو (رهبر چین)، جهان را به سه قسمت: جهان اول، جهان دوم، جهان سوم، تقسیم کرد. تفسیری که در این تقسیم بندی در سال ۱۹۶۰م، شد، به این ترتیب
است که کشورهای جهان به سه گروه تقسیم شدند:

۱ . کشورهای سرمایه داری پیشرفته مثل امریکا و انگلیس؛

۲ . کشورهای سوسیالیستی به رهبری شوروی سابق؛

۳ . کشورهای از نظر اجتماعی و اقتصادی، عقب نگه داشته شده یا توسعه نیافته.

اصطلاح «جهان سوم» بویژه در مقابل اصطلاحات «بلوک شرق» و «بلوک غرب» به کار می رود و در مورد کشورهایی است که بیشتر آنها در «جنبش عدم تعهد» شرکت
دارند. بعضی ویژگی های این کشورها عبارت اند از: گذشته استعماری (و این که قبلاً به دست کشورهای بزرگ اداره می شده اند)، جمعیت زیاد، رشد اقتصادی اندک، وابستگی
اقتصادی به خارج (بویژه وابستگی به جهان اوّل) و اقتصاد تک محصولی (یعنی فقط یک کالا مانند نفت یا شکر یا قهوه را تولید می کنند و معمولاً به قیمت ناعادلانه به
کشورهای جهان اول می فروشند و در ازای آن، کالاهای مصرفی دریافت می کنند).

این تقسیم بندی ها به شکل های دیگری نیز وجود دارد. مثلاً در بعضی کتاب ها عنوان جهان چهارم نیز آمده است.(۳)

امّا اصطلاحی که امروزه بیشتر رایج است و در آغاز مقدمه هم از آن استفاده شد، دو عنوان «کشورهای در حال توسعه» و «کشورهایِ توسعه نیافته» است. در این نوشتار،
ضمن اشاره به مفهوم «توسعه»، به بعضی تفاوت های این دو دسته کشورها خواهیم پرداخت.

مفهوم توسعه و اهداف آن

توسعه، فرایندی است که بر حسب آن، جامعه از طریق ترکیب فرایندهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، وسایلی را برای زندگی بهتر تأمین می کند. توسعه در کلیه جوامع
باید حدّاقل دارای سه هدف زیر باشد:

الف) امکان دسترسی بیشتر به کالای تداوم بخش زندگی (مانند: غذا، مسکن، بهداشت و امنیت) و توزیع عادلانه این گونه کالاها ؛

ب) افزایش سطح زندگی، از جمله: درآمدهای بالاتر، تأمین اشتغال بیشتر، آموزش بهتر و توجه بیشتر به ارزش های فرهنگی و انسانی (یعنی تمام آنچه که نه فقط به
پیشرفت مادی کمک می کند، بلکه احترام به نفس شخصی و ملّی بیشتری نیز ایجاد می کند)؛

ج) گسترش دامنه انتخاب اقتصادی و اجتماعی افراد ملّت از طریق رهایی آنان از قید بردگی و وابستگی، نه تنها نسبت به سایر افراد و کشورها، بلکه همچنین نسبت به
نیروی جهل و بدبختی بشری.

چگونه می توان به توسعه رسید؟

کیشور محبوبانی، نماینده سابق سنگاپور در سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۹۹م، در اثرش با نام «آیا آسیایی ها توان فکر کردن را دارند؟» ده فرمان صادر کرده است.
روش هایی که او ارائه کرده، از این جهت اهمیت دارند که وی راه حل های پیشگامان توسعه را مطالعه کرده و آثار افرادی چون کلارک، هیرشمن، لوییس، میردال، سینگر و تین
برگن را از نظر گذرانده است.(۴)

ده فرمان او عبارت اند از:

۱ . برای ناکامی های خود در راه توسعه، خودت را سرزنش کن. سرزنش استعمار، بهانه است ؛

۲ . رشوه و فساد، مهم ترین علت ناکامی در زمینه توسعه است؛

۳ . به هیچ کالایی یارانه نپرداز؛

۴ . نظارت دولت را بر بازار آزاد، کنار بگذار؛

۵ . زیاد وام نگیر؛

۶ . راه هایی را که قبلاً هموار شده است، در پیش بگیر؛

۷ . آموزه های کارل مارکس را فراموش کن و افکار آدام اسمیت را به کار ببند؛

۸ . در پیشرفت، فروتن باش و به جهان پیشرفته در مورد خطاهایشان درس نده؛

۹ . از هرگونه گفتگوهای «شمال ـ جنوب» که تنها سخن پردازی های ریاکارانه را تشویق می کند، بپرهیز؛

۱۰ . امیدوار باش!

آنچه این نماینده سنگاپوری گفته است، ابزارهای توسعه نیست. این ده مورد، در کنار روش های متداول توسعه ای توصیه می شوند. توسعه اقتصادی گاهی با تکیه بر
کشاورزی و گاهی با تکیه بر استقراض و گاهی با تکیه بر صنعت، تحقق می یابد.

تفاوت های دو جهان

کشورها توسعه یافته و در حال توسعه، از جهات مختلفی با هم تفاوت دارند:

۱) در بخش آموزش

در کشورهای در حال توسعه، به علت رشد سریع جمعیت، رشد واقعی بیسوادان از سال ۱۹۶۰م، تاکنون، قریب ۷۰ میلیون نفر افزایش یافته و به بیش از ۸۵۰ میلیون نفر در
سال ۱۹۸۰م، رسیده است. در ایران نیز گرچه نرخ بیسوادی رو به کاهش بوده است، هنوز حدود ۲۵ درصد جمعیت کشور بیسوادند.(۵)

در مورد هزینه های آموزش عالی و دوره ابتدایی در کشورهای توسعه یافته معمولاً تفاوت چندانی وجود ندارد. برای مثال، در انگلستان و امریکا، هزینه دانشجو در آموزش
عالی، هفده برابرِ هزینه سرانه دانش آموز در دوره ابتدایی است (که تفاوت زیادی محسوب نمی شود) ؛ ولی در کشورهای جهان سوم، این نسبت، ۷۸ برابر است ؛ حتی در بعضی
از کشورها (مانند کنیا و تانزانیا)، این نسبت، ۲۸۳ به یک است.

این در حالی است که با وجود هزینه بالای آموزش عالی در این کشورها، کارایی یک دانش آموز در این گونه کشورها، بیشتر از یک فارغ التحصیل آموزش عالی است.

۲) در کشاورزی

در سال ۱۹۶۰م، جمعیت کشاورزی کشورهای توسعه یافته در حدود ۱۱۵ میلیون نفر بود. ارزش کل محصول این جمعیت، ۷۸ میلیارد دلار و سرانه جمعیت، ۶۸۰ دلار بود. در
مقابل، تولید سرانه جمعیت کشاورزی در کشورهای عقب مانده، در سال ۱۹۶۰م، فقط ۵۲ دلار بود ؛ به بیانی دیگر، قدرت تولیدی کارگر کشاورزی در کشورهای توسعه یافته،
بیش از سیزده برابر قدرت تولیدی کارگر کشاورزی در کشورهای جهان سوم بود. پیش بینی ها نشان می دهد که این شکاف، چهل برابر خواهد شد.

۳) در بیکاری

درحالی که کشورهای پیشرفته نرخ بیکاری پایینی دارند، در کشورهای جهان سوم، این نرخ تا ۳۱ درصد هم رسیده است. در سال ۱۹۸۰م، تعداد بیکاران در جهان سوم،
حدود ۲۰۰ میلیون نفر بوده اند و هم اینک، حدود ۵۰۰ میلیون بیکار در کشورهای جهان سوم وجود دارند. این ک