پاورپوینت کامل چکادها و توفان ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چکادها و توفان ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چکادها و توفان ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چکادها و توفان ها ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۴۱

بعد از تلخْ کامی کودکی

یکی از اساتید برجسته تاریخ نقاشی و مینیاتور ایران، استاد حسین بهزاد، کودکیِ تلخی را پشت سر گذاشته است. همو که در مینیاتور، تحوّلی بزرگ ایجاد کرد. کارهای او را باید
سومین مرحله تاریخ هنر مینیاتور در ایران به شمار آوریم.

ایشان ضمن بیان خاطرات خود می گوید: «در ایام کودکی روزی نزدیک وقت ناهار احساس گرسنگی کردم. فکر کردم اگر به مادرم بگویم «به من نان بده»، مثل همیشه
دعوا بکند. از ناچاری برای این که خودم را مشغول بکنم، از خانه بیرون آمدم. دنبال یک همبازی رفتم. او شاگرد مکتب بود و با هم همسایه بودیم. از دمِ در صدایش کردم.
مادرش داد زد: «چه خبرته؟ حالا می گذاری این لقمه ناهار بجانش بچسبه؟». من در فکر این که چند دقیقه با او بازی کنم و آن زن به خیال این که من می خواهم شریک ناهار
بچه او بشوم. اوه! چه قدر تلخ بود. آن روزگار در آن دقیقه مثل این که سیلیِ محکمی توی گوشم زده باشند، سرم گیج رفت. بُغض، راه گلویم را گرفت. بی اختیار، راه خرابه ای را در
پیش گرفتم و در آن جا در تنهایی نشستم و خوب گریه کردم».

استاد حسین بهزاد، آن روزِ تلخ در آن خرابه متروک تصوّر نمی کرد آینده ای درخشان را پیش رو دارد.

ژان کوکتو درباره ایشان گفته است:

«بدون شک در عرصه هنر مینیاتور قرن ما، از جهت قدرت طرح و رنگ آمیزی، تنها یک استاد وجود دارد و او حسین بهزاد، هنرمند ایرانی است».

یادنامه بهزاد، ابوالفضل میربهاء، ص ۱۶۵

آینده تاریک در سایه کمونیسم

امام «کائو یانک» روحانی برجسته مسلمان چینی در خاطرات خود، ضمن ترسیم مقطعی از انقلاب چین و اثرات آن بر زندگی مردم و رفتار انقلابیون کمونیست با مذهب
می نویسد:

من آن زمان که در مکّه [معظّمه [اقامت داشتم، در مورد شرایط حاکم بر چین کمونیست، دو شایعه متفاوت می شنیدم. یک شایعه این بود که حکومت کمونیستی کارهای
بزرگی انجام داده است. و شایعه دیگر، حاکی از زشت کاری های حکومت بود.

من به توان سیاسی مذهب، ایمانی جاودانه دارم و آن وقت که گمان می داشتم کمونیست ها رهایی بخش مردم چین خواهند شد، ترغیب شدم که در همان سال (۱۹۵۰م)
به وطن بازگردم. یکی از وقایعی که باعث شد شایعه دوم را بپذیرم، شهادت امام محبوب من (ما ـ هسیانگ ـ چِن) بر اثر آزار و شکنجه کمونیست ها بود. آن عزیز، هم رئیس
دانشگاه اسلامی [پکن [و هم پیشوای مسلمانان چین بود و سی سال از عمر خود را مستمرا صرف مسائل اسلامی چین، بخصوص امر تعلیم و تربیت نموده بود و موجب
پیشرفت سریع اسلام در چین بود.

قبل از سفرهای متعدد به اقصی نقاط کشور هنوز امیدم را از دست نداده بودم و به خودم می گفتم چنین اتفاقاتی در هر رژیم نوپا، طبیعی و چاره ناپذیر است. در همین ایام،
[نه به عنوان امام مسلمانان چین، بلکه] با عنوان مأمور دولت [در تشخیص مشکلات اجتماعی و معیشتی اقوام مسلمان] به سیر و سفر در جای جای مملکت پرداختم. در طول
سفرها، دریافتم که در تاریخ بشر، حکومتی به مانند حکومت کمونیستی چین دیده نمی شود ؛ حکومتی که هر قدر از عمر آن و تثبیت آن می گذرد، رنج مردمش فزونی می یابد.
عاقبت به جایی رسیدم که همه امیدهایم را از دست دادم. در آن سال ها مأموریتی به من داده شد که جهت توسعه روابط خارجی، چین را ترک نمایم و می دانستم که هرگز به
چین بازنخواهم گشت. یک ضرب المثل چینی می گوید: «عبرت بگیرید از اَرّابه پیشگامی که واژگون شده است».

امام کائو یانک در جای دیگر از خاطرات خود می نویسد:

[در طول یکی از سفرهایم] به مسجدی در ناحیه «پی ـ چی» در منطقه هونان رسیدیم. مسلمانان محل، استقبال گرمی از ما به عمل آوردند. پذیرایی در مسجد محل با
ناهار از گوشت گوساله به عمل آمد. یکی از آنان ناهار را ناقابل دانست و از ما پوزش خواست. نفری دیگر می گفت: «اگر به خاطر این دیدار نبود، به ما اجازه خرید گوشت گوساله
ـ حتی به این مقدار کم ـ را نمی دادند». ظاهرا غذای روزانه آنان همواره عبارت از میوه درخت ناروَن، برگ سیب زمینی شیرین و آرد ذرت بوده است. شایسته ذکر است که در
زمان های قبل، فقط در موقعیت هایی مثل خشکسالی یا حوادث مخرّب طبیعی (سیل یا هجوم حشرات) چنین غذاهایی به طور موقّت مصرف می شد.

خاطرات امام کائو یانک (مسلمانان در چین کمونیست)، ترجمه عباس منطقی، ص ۱۵ و ۲۷ و ۱۵۷

طبیب جسم و جان

مرحوم استاد مصطفی زمانی (مترجم نهج البلاغه و نویسنده پرکار حوزه علمیه قم) می گوید:

در سال ۱۳۵۲ با اعصاب کوفته و چشم و جانی علیل از زندان ستمشاهی آزاد شدم. در طول یک سال، هجده دکتر عوض کردم و با بودجه طلبگی متجاوز از سیصدهزار
تومان خرج کردم ؛ ولی باز هم آثار بهبود نمی دیدم. در یکی از دیدارها با آقای منتظری، ایشان سفارش نمودند که به مرحوم دکتر کاظم سامی (اوّلین وزیر بهداری پس از
انقلاب) مراجعه کنم. دکتر سامی مرا با آغوش باز پذیرفت. بعد از معاینات معمول، برخلاف متداول پزشکان، شروع به بحث های اجتماعی ـ سیاسی نمود. آن صحنه به منظره
یک کلاس درس، بیشتر شباهت داشت، تا یک مطب پزشک.

بعد از حدود نیم ساعت گفت: «از نظر من به روانْ درمانی بیش از قرص و دارو احتیاج داری» و اضافه کرد که همراه نسخه دوماهه برای درمانِ روانی، باید علت وقوع سه
جنگ در دوره خلافت امام علی(ع) را مطالعه کنم. در آن زمان (سال های ۵۳ ـ ۱۳۵۲) بعضی از آقایان [علما [علیه انقلابیون کارشکنی می کردند و این، خیلی مرا رنج می داد.
دکتر سامی، نسخه های دیگران را هم نگاه کرد و سپس گفت: «از این هجده دکتر، دو نفر دیگر هم [مثل من [درد شما را تشخیص داده اند ؛ ولی شجاعت دوا دادن را نداشته اند».

این جانب زنده بودن و خدمات مطبوعاتی خود پس از آن سال را مرهون دقّت و زحمت ایشان می دانم. در آن دورانِ وانفسای پول پرستی، دکتر سامی، زمانی که تشخیص
می داد که مریض از نظر مالی ضعیف است، نه تنها حق ویزیت از او دریافت نمی کرد، بلکه کمک دارویی هم به وی