پاورپوینت کامل آیین نامه دروغگویی ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیین نامه دروغگویی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیین نامه دروغگویی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیین نامه دروغگویی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۸۰

در مقاله «پدیدارشناسی دروغ» در همین شماره از مجله، نکاتی را
یادآور شدیم که رعایت کردن آنها، ما را از بسیاری از دروغ های به
اصطلاح مصلحت آمیز، دور نگه می دارد؛ اما این، یک روی سکه
است و ما در جهانی پر از شرارت زندگی می کنیم؛ جهانی که
می کوشد از صدق ما سوء استفاده کند و چه بسا راستگویی ما به
ناحق به بهای جان خود و یا دیگران تمام شود. به گفته کانت: «اگر
ما بخواهیم در تمام موارد، حقیقت را دقیقاً مراعات کنیم، اغلب باید
بهای شرارت دیگران را که از حقانیت ما سوءاستفاده می کنند،
بپردازیم. اگر همه افراد، خوش طینت باشند، نه فقط تکلیف است که
هیچ کس دروغ نگوید، بلکه همه باید به این جهت دروغ نگویند که
دروغگویی موجب اضطراب و نگرانی آنها می شود؛ اما اکنون چون
بسیاری انسان ها اهل شرارت اند، واقعیتْ این است که انسان، اغلب
به موجب مراعات دقیق حقیقت، در معرض خطر قرار می گیرد. لذا
اغلب در اندیشه دروغگویی است… در این شرایط، دروغ، یک سدّ
حفاظتی محسوب می شود. سوء استفاده دیگران از قدرت، به من
اجازه می دهد که از خود دفاع کنم… پس موردی پیدا نمی شود که من
نیاز به دروغ داشته باشم؛ مگر این که تحت فشار قرار گیرم و قانع
شده باشم که دیگری می خواهد از راستگویی من سوءاستفاده کند».(۱)
آری! مقصود، نادیده انگاشتن واقعیت نیست. لذا ما گاه ناگزیریم که
دروغ بگوییم و این دروغ ما مصلحت آمیز خواهد بود. اما همچنان
جای این پرسش است که در چه مواردی می توان دست به این کار
زد و معیار مصلحت چیست؟

معیار مصلحت

در این جا به نظر می رسد به جای کاوش برای یافتن معیاری
انتزاعی و کلی از طریق پرسش های مشخصی ببینیم که چه باید
کرد. در نتیجه اگر نتوانستیم از پس پرسش های خود برآییم و هنوز
دروغ را مصلحت آمیز دانستیم، به احتمال زیاد، دروغ ما چنین است،
اما اگر اندک تردیدی داشتیم، باید احتمال قوی دهیم دروغ ما
دروغی منفعت طلبانه و غیر اخلاقی است. در این نوشته
پرسش هایی فراهم آمده است که می توان آنها را به شوخی،
«پاورپوینت کامل آیین نامه دروغگویی ۴۱ اسلاید در PowerPoint» خواند؛ به این معنا که هرگاه خواستیم
دروغی مصلحت آمیز بگوییم، باید با رعایت این آیین نامه باشد.
هدف از این آیین نامه آن است که هرگاه خواستیم دروغ بگوییم، به
جای آن که از تعبیر کلی و مبهم و سیال مصلحت آمیز استفاده کنیم،
بکوشیم واقعا دریابیم که دروغ ما برای تأمین منافع ماست، یا حفظ
جان و آبروی کسی و سلامت نظام اجتماعی. اما اصول آیین نامه از
این قرار است:

اصول آیین نامه

یک . آیا در جایی که تصمیم گرفته ایم دروغ بگوییم، حاضریم که
در همان شرایط به ما دروغ گفته شود؟ این پرسش جدی که راه را بر
قاعده زرین می گشاید، در بسیاری از موارد، ما را به تجدید نظر در
تصمیم خود وا می دارد. مقصود از قاعده زرین، کهن ترین قاعده
اخلاقی جهان است، که رد پای آن را می توان در تعالیم اخلاقی همه
ادیان و مکاتب اخلاقی یافت. از این قانون، تقریرهای گوناگونی
ارائه شده است که همه یک حقیقت را بیان می دارد. اما تقریر
کنفوسیوسی آن چنین است: روزی یکی از شاگردان کنفوسیوس
(معلم و حکیم بزرگ چینی) از استاد پرسید: «آیا در جهان، کلمه ای
عام و دستوری کلی وجود دارد که بتوان آن را قانون حیات در سراسر
عمر قرار داد؟». استاد جواب داد: «آری! عمل متقابل، همان کلمه
کلی و دستور عمومی است و آن این است که آنچه را که بر خود روا
نمی داری، بر دیگران نیز روا مدار».(۲)

این قاعده در سنت ادیان ابراهیمی نیز جایگاه ویژه ای دارد و
خاستگاه اخلاق و غایت آن به شمار می رود. حضرت عیسی مسیح
این قاعده را عصاره کتاب های آسمانی بر می شمارد و چنین
می گوید: «پس آنچه می خواهید دیگران برای شما بکنند، شما
همان را برای آنها بکنید. این است خلاصه تورات و کتب انبیا».(۳)
ایشان همچنین می گوید: «با مردم، آن گونه رفتار کن که انتظار داری
با تو رفتار کنند».(۴)

در سنّت دینی ما نیز بر این قاعده، تأکید بسیار شده است. رسول
خدا(ص) در سخنی که مقبول همگان است چنین می فرماید:
«کسی از شما ایمان نمی آورد، مگر آنچه را برای خود دوست می دارد،
برای برادر [مسلمان] خود نیز دوست بدارد».(۵)

گمان نرود که این دستور، تنها رفتار ما را در برابر دیگر همکیشان
ما تنظیم می نماید؛ این، قاعده ای است عام و فراگیر که بر زبان امام
علی(ع) زبانی جهانی یافته و اساس رفتارهای اخلاقی به شمار
آمده است. ایشان در طی سفارش های دقیقی به فرزندشان امام
حسن(ع) چنین می فرماید: «پسرکم! خود را میان خویش و دیگری
میزانی بشمار. پس آنچه برای خود دوست می داری، برای جز خود
دوست بدار. و آنچه تو را خوش نیاید، برای او ناخوش بشمار. و ستم
مکن، چنان که دوست نداری بر تو ستم رود و نیکی کن، چنان که
دوست داری به تو نیکی کنند. و آنچه از جز خود زشت می داری،
برای خود زشت بدان و از مردم برای خود، آن بپسند که از خود
می پسندی در حق آنان».(۶)

سعدی نیز این آموزه را این گونه تقریر می کند:

من شنیدم ز پیر دانشمند

تو هم از من به یاد دار این پند

آنچه بر نفس خویش نپسندی

نیز بر نفس دیگری مپسند.

این آموزه، در ضرب المثل های فارسی به تعبیرات گوناگونی بیان
شده است که درخور توجه است، مانند «با کسان آن کن که با خود
می کنی».(۷)

دو . دروغی که می خواهیم بگوییم، به مصلحت کیست؟ به
مصلحت ما، یا شخصی که می خواهیم به او دروغ بگوییم یا شخص
دیگر؟ به جای استفاده از تعبیر کلی مصلحت آمیز، بهتر است
بکوشیم دقیقا برای خویشتن روشن سازیم که از طریق دروغ، در پی
تأمین مصلحت چه کسی هستیم.

سه . آیا این دروغ واقعا مصلحت آمیز است؟ این پرسش به ما
کمک می کند که خود را نفریبیم و حتی المقدور به نام دروغ
مصلحت آمیز (به تعبیر مرحوم مطهری)، دروغ منفعت خیز نگوییم؛
چرا که غالبا مقصود ما از مصلحت، همان منفعت است.

چهار . آیا چنین دروغی اجتناب ناپذیر است؟ بسیاری از دروغ ها
به فرض مصلحت آمیز بودن هم اجتناب پذیرند. از این رو باید
کوشید و در هر مورد که ممکن است، آن را با اقدامات دیگری
جایگزین ساخت.

پنج . آیا این دروغ، پایاست؟ در موارد بسیاری دروغگویی، راه
حل موقتی و ضعیفی برای حل مشکلی غیرمنتظره است. اگر آن
موقع که احساس می کنیم باید دروغ بگوییم به این نکته توجه
داشته باشیم که هیچ دروغی پایا نیست و به زودی دروغ ما آشکار
می شود، شاید در تصمیم خود بازاندیشی نماییم.

شش . آیا برای دفاع از درو