پاورپوینت کامل آنچه برای خود می پسندی… ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آنچه برای خود می پسندی… ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آنچه برای خود می پسندی… ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آنچه برای خود می پسندی… ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

روزهای گرم و مهربان آغازین مهر بود. آقای اسدی، تازه به این مدرسه منتقل شده بود. وقتی وارد دفتر شد، نور امید و شوق، سراسر وجودش را لبریز کرده بود. پس از سلام و
احوالپرسی، زنگ ساعت دوم به صدا درآمد و آقای اسدی که خود را برای جلسه اول آماده کرده بود، وارد کلاس شد. یک ساعت گذشت. از کلاس خارج شد؛ ولی دیگر از آن همه
امید و نشاط خبری نبود.

صدای ترمز اتوبوس، آقای اسدی را از جا کند. بلیت را به راننده داد و در همان ردیف اول (که یک صندلی خالی بود) نشست. مرد میان سالی که لبخند زیبایی نیز بر چهره
داشت، پرسید که آیا تا به حال او را جایی ندیده است؟

آقای اسدی که تازه متوجه حضور او شده بود، تا به چهره مرد خوشرو نگاه کرد، گفت: «آقای احمدی! حال شما چه طور است؟ آقا شما معلّم معارف مدرسه راهنمایی علوی
نبودید؟». آقای احمدی هم که تازه او را شناخته بود جواب داد: «شما چه طورید آقای اسدی؟».

بعد از کلی خوش و بش، آقای احمدی پرسید: «حالا چه می کنید؟» و آقای اسدی بعد از جواب، گفت: «آقا! یادتون هست در مورد پدر و مادر، سفارش می کردید که خودتون رو
جای اونا بذارید و با اونا همون رفتاری رو داشته باشید که دوست دارید بچه هاتون با شما داشته باشند و حدیثش را هم می خواندید؟ ولی آقا ما با شما خوب رفتار نکردیم و قدر
شما و صحبت های ارزشمندتان را ندانستیم و امّا امروز کاملاً صحبت هایتان برای من معنا شد و جا افتاد».

راستی اگر قرار باشد با هم همان طور برخورد کنیم که دوست داریم دیگران با ما برخورد کنند، می دانید چه می شود؟ خیلی از ماها شاید اسم شهری به نام «مدینه فاضله» یا
«آرمان شهر» را شنیده باشیم و از ارسطو گرفته تا فیلسوفان معاصر در این موضوع، سخنرانی ها و تألیفات فراوانی دیده می شود. اما از بُعد فلسفی آن که بگذریم، واقعا چه
شرایطی لازم است تا آن شهر، وجود خارجی پیدا کند؟ یعنی در یک قسمتی از جهان و یا همه جهان، قانون عادلانه ای حاکم باشد و دیگر ظالم و مظلومی یافت نشود؛ بلکه
عدالت و اعتدال و نظم و انضباط و قانون و حقوق دیگران تا حدی رعایت شود.

ممکن است برای تحقق این آرزو، شما شرایط فراوانی را در ذهن خود مرور کنید: ۱ . قانون خوب، ۲ . مجری خوب، ۳ . مردم فهمیده و کامل، ۴ . پشتوانه عملی برای اجرا؛ ولی
بنده احساس می کنم که اگر ما یک بار دیگر در این سفارش امیرالمؤمنین(ع) تأمل کنیم، شاید همین یک کلمه بر همه آن شرایط، چیرگی و برتری داشته باشد و آن این که:
«آنچه برای خود می پسندی، برای دیگران هم بپسند». در حقیقت، اگر همه انسان ها فقط به همین یک سفارش عمل می کردند، دنیا گلستان می شد. آیا شما دوست دارید
کسی به حقوق شما تجاوز کند؟ آیا شما دوست دارید یک نفر بدون این که زحمتی بکشد، به خاطر دزدیدن اموال شما یک شبه میلیونر شود؟ و آیا شما دوست دارید کسی
شخصیت شما را خُرد کند؟ به شما اتهامی وارد کند و با سوء ظن به شما نگاه کند؟ خوب؛ هیچ کس اینها را دوست ندارد. و حالا تصور کنید اگر هیچ کس نسبت به دیگران این
کارها را انجام ندهد، چه می شود؟

ضرورت و لزوم این تفکر

در تعریف انسان، یکی از موضوعاتی که نباید از آن غفلت کرد، جایگاهی است که خداوند در بین تمام موجودات، فقط و فقط به انسان اختصاص داده است و آن مقام، اختیار و
اراده آزاد است که برای رسیدن به اهداف الهی در انسان تعبیه شده است. از طرفی دیگر، انسان، یک موجود اجتماعی و به اصطلاحْ «مدنی» است و لذا این نیروی اختیار او در
یک موقعیتی به نام «جامعه» باید شکوفا گردد و باید همه اجزا و شرایط (مانند قسمت های مختلف یک دستگاه) به خوبی کنار هم قرار گیرند و وظایف خود را انجام دهند تا این
که در این زمینه و موقعیت، کل هستی به ثمر بنشیند و هدفی که از خلقت انسان اراده شده است محقّق شود.

زمینه این تفکر چیست؟

وقتی در تعالیم و معارف نورانی مکتب اهل بیت(ع) و سیره و روش عملی پیامبر اکرم(ص) مروری اجمالی می کنیم، به سفارشی برخورد می کنیم (که ریشه و پایه این تفکر را
تشکیل می دهد) مبنی بر این که: «ما باید در جامعه ایمانی خود، همه افراد را از خود بهتر بدانیم، و برتر و مقرّب تر از خودمان بینگاریم».

این، شاید در گام اول، موضوع سختی به نظر رسد؛ ولی با راه کارهایی که ارائه می نمایند، بسیار سهل و آسان می نماید. به عنوان مثال، توصیه کرده اند افرادی که از نظر سنّی
از تو بزرگ تر هستند، مطمئنا از نظر عبادت خداوند و طاعت و واجبات، بیشتر از تو اقدام کرده اند و این ویژگی، عامل بهتر بودن آنها نسبت به توست و کسانی که از تو کوچک تر
هستند، از نظر گناه، کم تر از تو مرتکب آن شده اند و باز عامل برتری آنهاست و افرادی که با تو هم سن و سال هستند، نیز از گناهان خود، توبه کرده اند و شاید توبه آنها پذیرفته
شده باشد، ولی تو هنوز توبه راستین و نَصوح را انجام نداده ای و لذا باز، این عامل نیز سبب برتری افراد م