پاورپوینت کامل منفعت طلبی، ویژگی ذاتی انسان ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منفعت طلبی، ویژگی ذاتی انسان ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منفعت طلبی، ویژگی ذاتی انسان ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منفعت طلبی، ویژگی ذاتی انسان ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

از ویژگی های ذاتی انسان، حُبّ ذات، خودخواهی و خوددوستی است. این خصیصه، او را به سوی جلب منفعت شخصی و نیز دفع ضرر، سوق می دهد. و شاید منفعت طلبی، تنها
(و لااقل قوی ترین) عاملی باشد که انسان ها را به سوی تلاش و کار، و کسب دانش و مهارت های زندگی کشانده، تحمّل رنج ها و مشقت ها را برایش معقول و موجّه جلوه
می دهد.

متفکران اسلامی، یکی از انگیزه های خداشناسی را و بلکه عاملی که انسان را وامی دارد تا در مسیر خداشناسی و شناخت دین حق، قدم بردارد، منفعت طلبی می دانند و
می گویند: چون انسان، تحت تأثیر این انگیزه قرار دارد، همین که احتمال دهد که دین بتواند کمکی به تأمین خواسته ها و منافع او بکند و جلوی زیان هایش را بگیرد، همین
کافی است که او را به تلاش برای شناخت خدا وادارد.(۱)

قرآن کریم نیز وجود این دو انگیزه را در انسان پذیرفته است و در حد وسیعی، از وجود آن دو برای پرورش و تربیت انسانی در سطوح مختلف، استفاده می کند.(۲) مثلاً در مواردی
می فرماید: «اگر مردم بلاد، ایمان آورند و تقوا پیشه کنند، برکات آسمان را بر آنها باز می کنیم»،(۳) و یا می فرماید: «برای انسان های متقی راه نجاتی فراهم می کند و او را از جایی
که گمان ندارد روزی می دهد»(۴) و در زمینه رنج گریزی، حکم زن و مرد زناکار را چنین بیان می کند که: «یکصد ضربه تازیانه بزنید و شما را رأفت و ترّحمی در دین خدا نگیرد و
عده ای نیز نظاره گر تازیانه خوردن آنها باشند که در واقع، رنج آبروریزی را در پی دارد».(۵)

اجتماع منافع فردی و جمعی

هنگامی که فرد، وارد زندگی جمعی می شود، با حقوق و منافعی مواجه می گردد که مربوط به جمع است؛ یعنی ما چه جامعه را اصیل بدانیم و چه فرد را، در هر حال، افراد داخل
اجتماع، دارای حقوق و منافعی اند و هر فردی علاوه بر برخورداری از منافع شخصی باید منافع عموم را نیز رعایت کند، مثل امنیّت، آزادی، نظم اجتماعی و… .

به اعتقاد برخی از صاحب نظران، در شرایط عادی جامعه، تزاحم اساسی میان فرد و جامعه وجود ندارد و فرآیند جامعه پذیری به گونه ای عمل می کند که فرد در تعقیب منافع
فردی خود، هنجارمند عمل می کند و بدون آن که اجباری در کار باشد، منافع فردی از گذر پایبندی به هنجارهای اجتماعی محقَّق می شود؛ ولی گاهی شرایطی پیش می آید که
مصالح فرد و جامعه در تنازع با یکدیگر قرار می گیرند و افراد برای دستیابی به منافع فردی، حقوق اجتماعی و منافع عمومی را نادیده می گیرند.(۶) اما واقعیت این است که در
شرایط عادی نیز منافع عمومی جامعه از جانب برخی افراد و گروه های اجتماعی، نادیده گرفته می شود و برای رسیدن به منافع شخصی به حقشان قانع نیستند و پا را فراتر از
حدود خود گذاشته، منافع دیگران را مورد تجاوز قرار می دهند.

بنا بر این، شایسته است عواملی که در تقویت روحیه اهتمام به منافع جمعی مؤثّرند، شناسایی گردند و مورد بررسی قرار گیرند ؛ لذا در این نوشتار، چند عامل کلّی ای را که
می توانند در جهت تعدیل منافع شخصی افراد و احترام به منافع عمومی در جامعه منشأ اثر باشند، بیان می کنیم.

جامعه پذیری و منافع جمعی

جامعه پذیری، راهی است که افراد از طریق آن، با قواعد، هنجارها و آداب جامعه، آشنا می شوند و خود را با موازین اخلاقی و راه و رسم جامعه ای که در آن زندگی می کنند،
همنوا و همگون می سازند.(۷) قوانین هر جامعه، ابزاری در جهت تأمین و حفظ منافع جمعی اند و در واقع، بستری را فراهم می کنند تا افراد جامعه در چارچوب و نظم خاصی به
اهداف مشترک و از پی آن، به «منافع» برسند.

از پیش شرط های اهتمام به قوانین و هنجارهای جامعه ما شناخت آنها و نیز توجه به اهمیت و ضرورت آنها توسط اعضای جامعه است که فرایند «جامعه پذیری»، عهده دار
آن است. جامعه شناسان، عوامل مختلفی را برای جامعه پذیری ذکر می کنند که عمده ترین آنها: خانواده، مدرسه، گروه های همسالان و رسانه های جمعی است. اگر عوامل ذکر
شده به وظیفه خود عمل کنند، پایبندی اعضای جامعه به منافع و مصالح عمومی بیشتر می گردد و در واقع، افراد، بر خویشتن تسلّط می یابند، ارزش های اجتماعی در وجود آنها
حک می شود و بر طبق موازین یا قواعد فرهنگشان رفتار می کنند.(۸)

بنا بر این باید به افراد جامعه اهمّیت منافع عمومی و اهداف مشترک جمعی را توضیح داد که حفظ منافع عمومی در سرنوشت تک تک افراد جامعه مؤثر است و اگر منافع
عمومی در سطح وسیعی خدشه دار شود، کم کم شرایطی به وجود می آید که انسان ها گرگ یکدیگر می شوند و روحیه اطمینان و اعتماد از میان می رود و هیچ هدف جمعی ای (از
جمله توسعه اجتماعی ـ اقتصادی) در چنین شرایطی تحقق نخواهد یافت.

البته گرچه «جامعه پذیری» و شناخت اهمیت «منافع جمعی» در اهتمام اعضای جامعه بدان تأثیر دارد، ولی کافی نیست. بسیاری از کسانی که به خاطر رسیدن به منافع
شخصی، حقوق اجتماعی را لگدمال می کنند و هیچ توجهی به منافع و مصالح عمومی ندارند، نه تنها شناخت کافی از هنجارها و قوانین اجتماعی و منافع عمومی مترتّب بر آنها
دارند که از اهمیت و ضرورت آنها نیز مطلع اند. اگر به محکمه های قضایی مراجعه کنیم، می بینیم کسی به خاطر تردید علمی و ندانستن یک حکم، به آن جا مراجعه نکرده است
و عمده نزاع ها و تجاوزها و جنایت ها در چیزهایی است که اکثر افراد جامعه بدان واقف اند (مثل: اختلاس، غَصب، ظُلم، و…). در سطح بین المللی نیز متجاوزان به حقوق کشورها
و ملّت ها از قوانین حاکم بر جهان و نیز منافع بین المللی مطّلع اند. با این حال، فقط برای منافع شخصی خود به چنین اقداماتی متوسل می شوند.

قرآن کریم نمونه های مختلفی را یادآوری می کند که برخی با علم و آگاهی، مصالح اجتماعی و حقوق عمومی را زیرپا گذاشتند. فرعون، علی رغم شناخت کافی از نبوت
موسی از پذیرش حق، استنکاف می ورزید و به جنایاتش علیه بنی اسرائیل ادامه می داد. به تعبیر قرآن: «و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل، به آن
یقین داشتند».(۹) و نیز در مورد متجاوزان به اموال مردم می فرماید: «و اموال یکدیگر را به باطل نخورید و برای خوردن بخشی از اموال مردم به گناه، (قسمتی از) آن را (به عنوان
رشوه) به قضات ندهید، در حالی که می دانید (این کار، گناه است)».(۱۰)

بنا بر این، علاوه بر شناخت، نیاز به نیرویی دیگر است که ضامن اجرای آن قوانین باشد و آن به تعبیر ما، ایمان و تقواست.

ایمان و منافع جمعی

مهم ترین نیروی کنترلی و باز دارنده انسان ها از تجاوز به حقوق دیگران، ایمان و تقواست. ایمان دریچه ای از عالم دیگر را فراروی او می گشاید و حیات آدمی را در همین دنیا
خلاصه نمی کند و تقوا، ترسی از خدا و عذاب الهی را در دل او قرار می دهد؛ لذا انسان متقی و مؤمن، فقط به لذّت های فردی می اندیشد و برای دستیابی به منافع فردی، به
حقوق و منافع عمومی تجاوز نمی کند.

ایمان و تقوا موجب می گردد که انسان ها از مقام انسانی و جایگاه خود در زندگی اجتماعی آگاهی یابند و به کرامت انسانی معتقد و متوجه شوند و چنین افرادی به خود اجازه
نخواهند داد که برای منافع شخصی، حقوق دیگر انسان ها را که دارای کرامت الهی و معنوی هستند، پایمال کنند.(۱۱)

به تعبیر مرحوم علامه سید محمدحسین طباطبایی، قوی ترین ضامن اجرای قوانین، همان اخلاق عالیه انسانی است که در خلوت و جَلوت، وظیفه خود را انجام می دهد و
بهتر از یک پلیس می تواند عمل کند؛ چرا که پلیس و هر نیروی انتظامی دیگر، تنها می توانند در ظاهر، نظم را برقرار سازند و غیر از تقوا هیچ نیروی اصیل دیگری نیست که
بشر را از پیروی هوای نفس باز بدارد و وادار سازد که از لذایذ فردی صرف نظر کند؛ چون طبع بشر چنین است که به چیزی میل پیدا می کند که نفعش عاید خودش شود، نه چیزی
که نفعش عاید دیگران گردد.(۱۲)

جامعه ای که اعضایش متدیّن و متقی اند، جامعه ای منضبط شرافتمند است و انسان های منضبط شریف