پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

در خیابان شلوغی در حرکت بودم که ناگه در بیابان خیال به جاده ای رسیدم ؛ با علامتِ «به سمت کوهستان». از عظمت و صلابت کوهستان زیاد شنیده بودم و چون همیشه
به دنبال دیدن عظمت بودم، بی اختیار وارد راه شدم. چشم در چشم آسمان، آن قدر رفتم که آبی آسمان جای خود را به کبودی کوه داد؛ کوهی که مانع دیدن مقصود بود. از کوه بالا
رفتم تا از بلندی، کوهستان را ببینم؛ ولی هرچه پیش می رفتم کوهی دیگر در مقابلم رخ می نمود و راه نگاهم را می بست. خسته و تشنه و ناامید از دیدن کوهستان، در گوشه ای
نشستم و به راهی که آمده بودم نگریستم. با تعجب در پشت سرم کوهستانی بزرگ دیدم و تازه فهمیدم که در میان کوهستانم. جان تازه ای گرفتم، بلند شدم، نفسی عمیق
کشیدم و در مقابل آن همه عظمت، سر فرود آوردم. لحظه ای از آرامش کوهستان آرامش گرفتم و دمی از سکوت آن، هراسان شدم و ناخودآگاه، با صدایی لرزان، با خود زمزمه
کردم: «پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint».

آنچه مرا به این جا کشانده بود دیدن عظمتی بود که در جای دیگر نیافته بودم و الحق و الانصاف که عظمت کوهستان، چیز دیگری است. از همه عجیب تر، حس تفکری بود
که در آن آرامش بی کران به دست می آمد. و چنین شد که در خیال خود به خیال دیگری سفر کردم و اندیشیدم که چرا کوه ها مانع دیدن کوهستان شدند؟ و چه شد که از لا به لای
آن همه کوه، کوهستان را دیدم؟ دریافتم، آنچه فهمیدم از نگاه تازه ای بود که از آن دیدم. با خود گفتم اگر با تغییر یک نگاه بتوان عظمتی تازه را دید، پس باید دوباره دید و از
موضع دیگر دید و آن قدر دید که به جای دیدن، نگاه را دید؛ تا حقیقت، به درستی عیان شود و عظمت واقعی، هویدا گردد ؛ چنان که عظمت را در نگاه خود جستجو کرد، نه در
نظاره گاه نگاه.

صدای وزیدن باد، لحظه ای رشته افکارم را پاره کرد و با دیدن دوباره کوهستان و سکوت مطلق آن، ناخودآگاه با لحنی تحسین آمیز با خود زمزمه کردم: «کوهستان، آرام
است».

با خود گفتم حال که باید از نگاه بیرون گذشت و از درون نگریست چه باید دید؟ آنچه مرا برای دیدن به این جا کشاند عظمتی بود که از کوهستان شنیده بودم. آیا نگاه تازه
من بر این عظمت می افزود؟ غرق در این افکار به یاد حادثه ای افتادم که چند سال پیش در کشوری دور دست به وقوع پیوست. کوهی غُرّید و هر آنچه در خود داشت بیرون
ریخت ؛ آتش فشانی سخت و مهیب و چه حیرت انگیز! صحنه ای کوتاه از این آتش فشان زیبا اما مصیبت بار، جهانیان را در مقابل تلویزیون، میخکوب کرد. دودی عظیم ، مانند
ستونی، کوه و آسمان را به هم متصل کرده بود و گدازه های آتشین به مانند سیلاب بهاری، اما سرخ و سوزان، زیبا و ترسناک با عظمتی حیرت انگیز به پایین سرازیر بود و البته
چشم هایی نگران و مردمی گریزان.

مانده بودم که آن همه عظمت را تحسین کنم یا بر آن همه مصیبت، همدردی . یادم هست که تا مدت ها خاطرات آن صحنه تأثیرگذار در وجودم باقی ماند و… که سنگی از
زیر پایم سُر خورد و صدای غلتیدن آن در دامنه کوه، بار دیگر مرا به کوهستان آورد. نگاهی به کوهستان کردم و ناگهان آرامش و سکون کوهستان که در نظرم عظیم می نمود ،
حقیر و حقیرتر شد. به یاد آوردم که کوه ها چه دارند و چه می توانند بکنند، ولی سر در هم کرده، ساکت و آرام خفته اند ؛ گویی آن همه توان نهفته در درون خود را فراموش کرده اند.
و باز، ناخودآگاه با لحنی از کنایه با خود زمزمه کردم: «پاورپوینت کامل کوهستان، آرام است ۲۵ اسلاید در PowerPoint».

خسته و ناکام شدم، این همه زحمت کشیدم برای دیدن این همه حقارت و بیچارگی! پس عظمتی را که می خواستم کجا بیابم؟ خورشید، برقی در نگاهم انداخت. لحظه ای
خواستم خورشید را گمشده خود بدانم که به یاد کهکشانی که در آن زندگی می کنم افتادم ؛ کهکشانی که خورشید در آن، عددی برای شمردن نیست. پس باید کهکشان را ستود ؛
اما جهانی که در آن هستیم، مملو از این کهکشان هاست. متحیّر مانده بودم که به یاد جهان های کوچک افتادم : اتم ها و تمام رازهایشان. آنها هم برای خود جهانی
حیرت انگیزند و