پاورپوینت کامل کربلایی حسین و توسعه ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کربلایی حسین و توسعه ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کربلایی حسین و توسعه ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کربلایی حسین و توسعه ایران ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۶۶

مقدمه

مادرِ شادروان دکتر حسین عظیمی، به عشق سالار کربلا ـ که در کویر تفتیده نینوا جاودانه شد ـ کودک خود را «حسین» نام نهاد. ایشان می گوید:

«هنگامی که حسین را حامله بودم، روزی در حیاط خانه نشسته بودم که دیدم در می زنند. در را که باز کردم، دو نفر سیّد را دیدم که برایم پیشگویی هایی کردند. گفتند: “تو
حامله هستی زایمان می کنی و فرزندت پسر است. سفر کربلا در پیش داری فراموش نکن. نام فرزندت را حسین بگذار”.

وقتی با این حال، راهی سفر شدم، نُه ماهه بودم. همه می گفتند صبر کن و سفر را به تعویق بینداز ؛ امّا من که خاطرم در نتیجه پیشگویی های آن دو نفر سیّد جمع بود، حرکت
کردم. لباس های فرزندم را در جعبه ای حلبی گذاشتم که اگر در راه، فرزندم به دنیا آمد، مشکلی نداشته باشم. حرف آن دو نفر سیّد درست بود. نه تنها مشکلی برایم پیش نیامد،
بلکه حسینم را ده ماهه به دنیا آوردم. متوجه شدم که نامش هم از قبل، تعیین شده بود».(۱)

الف) دکتر عظیمی، الگویی برای جوانان

شادروان دکتر حسین عظیمی در سال ۱۳۲۷ در شهرستان «آران» کاشان که در آن زمان، یکی از دهستان های حاشیه کویر بود، در خانواده ای کشاورز و با وضعیت اقتصادی
متوسط به دنیا آمد. طبیعی است که نوع کشاورزی منطقه، همانند سایر خصوصیات این منطقه از کشور: محدودیت آب و تنوع کشت، ساختار نسبتا بسته اجتماعی، دور بودن از
تحولات سیاسی، زحمت و تلاش فراوان و بازدهی محدود، فقر نسبتا چشمگیر و به نحوی بی دفاعی در مقابل صاحبان حکومت و ثروت بود.

فاصله بین محل سکونت تا مدرسه ای که در کاشان درس می خواند، حدود شش کیلومتر است که در آن زمان، جاده ای خاکی (با خاک رُس) داشته است. برادر ایشان می گوید:
«به دلیل نبودن امکانات تحصیلی متوسطه در بخش آران، باید فاصله شش کیلومتری آران تا کاشان را طی می کرد. حسین، در زمستان، بیشتر مواقع، این مسیر را که از خاک
رُس بود، با دوچرخه می رفت. اکثرا به دلیل چسبندگی خاک رُس، دوچرخه را روی دوش می گذاشت؛ امّا کفش هایش هم در گل فرو می رفت. کفش ها را درمی آورد و با بند، روی
یک دوش دیگرش می انداخت و این مسافت را پیاده طی می کرد. این حالت، گاه در جهت رفتن به مدرسه و یا بالعکس بود. این کار به دلیل سرمای سوزان کویر، بسیار
طاقت فرسا بود ؛ ولی برای حسین، خستگی نداشت».

این شکل درس خواندن، یکی از علت های جوانه زدن بحث های توسعه ای (بویژه مباحث مربوط به فقرزدایی، رفاه اجتماعی و ترویج عدالت) در اندیشه او شده بود. حسین
می دانست که بدون سختی و مشقت، عُرفا و شرعا نباید کسب درآمد نمود.

هنگامی که از ایشان در مورد مقدار پول توجیبی ای که باید به فرزندان داد سؤال می شود، پاسخ می دهد: «الگوی من در پرداخت پول توجیبی به فرزندانم، الگوی پدرم است.
مطابق این الگو، ما هیچ وقت، احساس نمی کردیم که بدون کار و تلاش، پول دریافت می کنیم. در چنین الگویی، اتکا به نفس پیدا می کردیم و متوجه می شدیم برای کسب
درآمد، باید تلاش کرد. جلوگیری از اسراف و درگیر نبودن در مصرف بیشتر، اصولی است که من به آن پایبند بوده ام».(۲)

اصل دیگری که از لا به لای سخنان او استنباط می شود، دل نبستن به درآمدهای اتفاقی و بادآورده است و این که الگوی مصرف باید بر اساس درآمدهای دائمی باشد؛ زیرا
بسیاری از درآمدها اتفاقی هستند که اگر برنامه اقتصادی بر اساس آن تدوین شود، به محض قطع آن درآمدها، اقتصاد در سطح خُرد و کلان، با مشکل مواجه می شود.(۳)

مرحوم عظیمی در پاسخ به سؤالی در مورد خاطرات اقتصادی خود می گوید:

خاطرات اقتصادی من با وضعیت اقتصادی جامعه مان مرتبط است. مهم ترین تحول اقتصادی ای که در ذهن من به یک خاطره، تبدیل شده است، به افزایش یکباره
درآمدهای نفتی در فاصله سال های ۱۳۵۲ ـ ۱۳۵۷ برمی گردد که در آن جریان، به ناگاه، درآمد ایران از کمتر از دو میلیارد دلار در سال، به صورت جهشی به حدود ۲۳ میلیارد
دلار در سال رسید.

ما با این درآمد گزاف، قبل از داشتن توانِ به کارگیری تکنولوژی مدرن، وارد مرحله نهایی صنعتی شدن (یعنی مرحله مصرف انبوه) شدیم. می توان جامعه ایران را در این
دوران، به شخصی تشبیه کرد که خواب شیرینی می بیند. از خواب بیدار می شود و هیچ گاه نمی خواهد آن خواب را فراموش کند و در نتیجه، دچار مالیخولیای اختلاط واقعیت و
خیال می شود. جامعه ما پس از بیداری از خواب افسانه ای سال های ۵۲ تا ۵۶، دچار این مالیخولیا شد و هنوز هم تصور می کند آن خواب، واقعیت داشته است. به قول سهراب:
«چشم ها را باید شست»!

ب) سابقه علمی دکتر عظیمی

تحصیلات ابتدایی را از پنج سالگی شروع کرد و پس از پایان تحصیلات دوره دبیرستان (۱۳۴۴ شمسی)، در رشته «اقتصاد» دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از اخذ
لیسانس اقتصاد (۱۳۴۸)، فوق لیسانس خود را در رشته «اقتصاد توسعه» در همین دانشگاه با رتبه ممتاز، پشت سر گذاشت(۱۳۵۰). ارتباط فرهنگی بین دانشکده اقتصاد
دانشگاه تهران و دانشگاه آکسفورد، موجب شد که ایشان به عنوان برترین دانشجو برای ادامه تحصیل در دانشگاه آکسفورد، بورس شود. در ابتدا در دانشگاه آکسفورد، دوره ای را
طی نمود که به نوعی دوره فوق لیساس در «تحقیق علوم اقتصادی» نامیده می شود که اساسا به فلسفه اقتصاد و فلسفه علوم اجتماعی می پرداخت. سپس در همان دانشگاه در
رشته «اقتصاد توسعه» دوره دکتری را طی نمود. موضوع رساله دکتری ایشان، «رابطه رشد اقتصادی، توزیع درآمد و فقر در علم اقتصاد، با تکیه بر مسائل ایران» بود.

مرحوم عظیمی پس از دریافت درجه دکتری (۱۳۵۹) و بازگشت به ایران، تا سال ۱۳۶۸ در سازمان برنامه و بودجه در رده های کارشناسی، مشاور و معاونت دفتر، رئیس دفتر و
عضویت در ستاد مرکزی برنامه و بودجه به فعالیت مشغول بود. پس از خروج از سازمان، به عنوان عضو هیئت علمی و مدیر گروه «اقتصاد» دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی
تهران، به کار تدریس و تحقیق پرداخت و همزمان در سایر دانشگاه های کشور نیز به تربیت دانشجویان اشتغال داشت. وی در کنار فعالیت اصلی