پاورپوینت کامل ایمان و اضطراب ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایمان و اضطراب ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایمان و اضطراب ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایمان و اضطراب ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۳

«… من که همواره از والدین و نزدیکان، محبّت و دل سوزی و خوبی دیده بودم، یکباره
خود را باختم. مشکلات، چنان برایم بزرگ می نمود که فکر می کردم بدبخت ترین آدم
دنیا هستم. هیچ گره ای را نمی توانستم باز کنم و هر روز، فکر می کردم گره محکم تری
بر شرایط سخت زندگی ام زده شده است. ناتوان و درمانده شده بودم. خسی شده بودم
که باد حوادث و مشکلات، مرا به این سو و آن سو می کشاند. زندگی برایم پوچ و
بی معنا شده بود. هیچ چیز، دیگر برایم مهم نبود. از نماز و خدا و معنویت، به کلی
فاصله گرفته بودم. سیر سقوطم تا بدان جا ادامه یافت که به طور کلی، شخصیت
واقعی خود را از یاد بردم و به موجودی عصبی، بی قرار، نگران و مضطرب، تبدیل شدم.
نگرانی، مرا کاملاً در هم شکسته بود. هر لحظه، احساس می کردم اتفاق ناگواری
برایم رخ می دهد. خدا می داند چه قدر از این حالت ها رنج می بردم و عذاب
می کشیدم. دنیایم روز به روز، تاریک تر و کاخ آرزوهایم داشت روی سرم خراب
می شد. مانند تماشاگری بر لب ساحل، شاهد غرق شدن شخصیت واقعی خود و
تمامی آرزوها و عقایدم بودم. وقتی همه چیز در تاریک ترین و بدترین وضع بود و به
نظر نمی آمد که چیزی بتواند از این اضطراب و نگرانی نجاتم دهد، یکی از دوستانم
که اهل نماز و مسجد بود، کاری برایم کرد و راهی را به من نشان داد که برای همیشه
از او ممنون و سپاسگزارم. او مرا به نماز و مسجد دعوت کرد و…».

اضطراب و نگرانی، چرا؟

روند گذشته، حال و آینده بشر نشان می دهد که اضطراب و نگرانی همواره در
زندگی بشر بوده و هست ؛ اما آنچه تازگی دارد این است که در دهه های اخیر،
اضطراب، گسترش وسیعی پیدا کرده و محققان، معتقدند که علت اصلی آن،
پیچیدگی های جاری تمدن، سرعت تغییرات و بی توجهی نسبت به مذهب و
ارزش های خانوادگی افراد و اجتماع است. مارکس و لیدر، در مورد اضطراب، تحقیقات
زیادی انجام داده اند و به این نتیجه رسیده اند که تقریبا سه درصد از جامعه مورد
پژوهش آنان (قابل تعمیم به دیگر جوامع)، به حالت اضطراب دچار هستند. پژوهش
دیگری نشان داده است که درصد حالت های اضطرابی در افراد، بیشتر از اختلال های
هراس و وسواس فکری و عملی است. که وارد و کوپر نیز گزارش نموده اند که ۲۷ درصد
بیمارانی که با علائم روانی به پزشکان عمومی خود مراجعه می کنند، دچار حالت
اضطراب هستند.(۱)

توجّه به این تحقیقات و آمارهای تکان دهنده و نامه ها و پرونده های جوانان و
نوجوانان در مراکز مشاوره و… این پرسش را در ذهن انسان به وجود می آورد که:
چگونه می توان با معضل اضطراب، مبارزه کرد و نقش دین در این زمینه چیست؟

تعریف و نشانه های اضطراب

منظور از اضطراب، هیجان ناخوشایندی است که با اصطلاحاتی مانند «نگرانی»،
«دلشوره»، «وحشت» و «ترس» بیان می شود و همه ما در زندگی خود، مواردی از آنها
را تجربه کرده ایم ؛ لذا تصوّر کم و بیش مشترکی از آن داریم. اضطراب با بروز نگرانی
و این که اتفاق ناگواری در آینده به وقوع خواهد پیوست، همراه است و موجب
تغییراتی در کارکرد بدن نیز می شود، مانند: تپش قلب، خشکی دهان، رنگ پریدگی،
لرزش اعضای بدن، تاری دید، سردرد و تنگی قفسه سینه.

اضطراب مطلوب و اضطراب بیمارگونه

مقداری از اضطراب برای هر کسی در زندگی، لازم است ؛ زیرا ما همیشه به
هشیاری، برانگیختگی و مقاومت جسمانی نیاز داریم. به تعبیر برخی، اگر اضطراب
نبود ما پُشت میزهایمان به خواب می رفتیم.(۲) اضطراب است که ما را وامی دارد تا برای
امتحان آماده شویم، برای معاینات پزشکی و درمان به پزشک مراجعه نماییم، در
یک جاده لغزنده، با احتیاط رانندگی کنیم و… . این مقدار اضطراب، کاملاً طبیعی و
مطلوب است؛ اما اگر اضطراب از این حدّ، فراتر رود، به گونه ای که شدّت آن با محرک
یا پدیده برانگیزنده، تناسب نداشته و غیر منطقی باشد، در این صورت، اضطراب،
جنبه بیمارگونه پیدا می کند.

علت اصلی اضطراب و نگرانی چیست؟

روان شناسان درباره اضطراب، تحقیقات زیادی انجام داده اند و دیدگاه های
متفاوتی ارائه نموده اند. اما یکی از آنها در این زمینه، نظریه «شناختی» است. البرت
الیس، بیشترین تحقیقات را در این مورد انجام داده و نظریه منطقی ـ هیجانی او
امروزه شهرت جهانی یافته است. او معتقد است که اضطراب و افسردگی، از افکار،
احساسات و باورهای نادرست انسان در مورد وقایع و رویدادهای مختلف زندگی
ناشی می شود. پیام او به انسان های خسته و مضطربِ عصر تکنولوژی (فناوری) این
است که: اگر می خواهید به جنگ نارحتی بروید و با اضطرابْ مبارزه کنید، از این پس،
عاقلانه تر فکر نمایید. به واقعیت بچسبید. فرضیه هایتان را در مورد خودتان، دیگران
و دنیا وارسی کنید.(۳)

آیا می توان اضطراب را به صِفر کاهش داد؟

روان شناسان معتقدند که انسان نمی تواند ناراحتی و اضطراب را به طور کامل از
زندگی خود حذف کند. نهایت کاری که می تواند انجام دهد این است که اضطراب و
نگرانی را به حدّاقل برساند. اما داعیه دین، این است که اضطراب و نگرانی را به طور
کامل از زندگی انسان حذف کند. برخی روان شناسان این کارکرد دین را پذیرفته اند.
آنها می نویسند: علم و دانش روان شناسی اگرچه نمی تواند چنین راه کاری را در اختیار
انسان قرار دهد، اما دین و مذهب می تواند آرامش و سعادت کامل را در زندگی انسان
به ارمغان آورد.

آیا راه کارهای علمی به تنهایی در درمان اضطراب، کافی است؟

پاسخ این سؤال، بستگی به این دارد که ما از اضطراب چه تصوّری داریم. اگر
اضطراب های انسان را به «اضطراب امتحان»، «اضطراب اجتماعی» و امثال آن
خلاصه کنیم، در این صورت، علم می تواند مهارت هایی را در اختیار انسان قرار دهد
تا انسان در صحنه های اجتماعی بهتر ظاهر شود؛ امّا واقعیت این است که
اضطراب های انسان به این موارد، خلاصه نمی شود. بخش عمده ای از اضطراب های
انسان، مربوط به بحران معنویت، پوچ انگاری و بی معنا دانستن زندگی و در یک کلام:
«فقدان یک جهان بینی سالم و قابل قبول» است. اگر اضطراب را در این گستره در
نظر بگیریم، علم، نه تنها راه کار مناسبی برای آن ندارد، بلکه خود، یکی از عوامل
اصلی ایجاد اضطراب و بحران معنویت در جوامع انسانی است. بنا بر این، «علم» و
«دین» از دو زاویه متفاوت به پدیده اضطراب، نگریسته اند. نگاه دین به پدیده
اضطراب، نگاه ارزشی است، یا به تعبیر دیگر، در متون دینی از آن دسته
اضطراب هایی سخن به میان آمده است که از گناه، نگاه بدبینانه و منفی درباره جهان
و انسان، غفلت از یاد خدا و دوری از معنویت ناشی می شود و در واقع، یک بیماری
اخلاقی ـ روانی است.

علم، به هیچ وجه نمی تواند جهان بینی برای انسان اعطا کند و اضطرابی را که از
گناه و فساد اخلاقی به وجود آمده است درمان نماید. همان گونه که دین نیز دغدغه
درمان اضطراب امتحان و امثال آن را ندارد. نتیجه آن که، کاربرد علم و دانشِ
روان شناسی و روان پزشکی در درمان اضطراب، بسیار محدود و سطحی است. علم،
فقط بخشی از اضطراب ها و نگرانی ها را می تواند مهار کند؛ اما بخش دیگر آن، جُز از
طر