پاورپوینت کامل درست می اندیشم تا آزاد شوم ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درست می اندیشم تا آزاد شوم ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درست می اندیشم تا آزاد شوم ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درست می اندیشم تا آزاد شوم ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

اضطراب و زندگی

اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه
افراد، در حدی اعتدال آمیز وجود دارد و در این حد، به
عنوان پاسخی سازش یافته تلقی می شود ؛ به گونه ای
که می توان گفت: «اگر اضطراب نبود، همه ما پشت
میزهایمان به خواب می رفتیم». فقدان اضطراب،
ممکن است ما را با مشکلات و خطرات قابل
ملاحظه ای مواجه کند: اضطراب است که ما را وامی دارد
تا برای معاینه، به پزشک مراجعه کنیم ؛ کتاب هایی را
که از کتاب خانه به عاریت گرفته ایم بازگردانیم ؛ در یک
جاده لغزنده، با احتیاط رانندگی کنیم… و بدین ترتیب،
زندگی طولانی تر، سازنده تر و بارورتری داشته باشیم.

بنا بر این، اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر
انسان، یکی از عناصر مؤثر بر ساختار شخصیت وی
است، و از این زاویه است که پاره ای از اضطراب ها را
می توان به هنجار دانست و تأثیر مثبت آنها را بر فرایند
تحول پذیرفت ؛ چرا که این فرصت را برای افراد فراهم
می آورند تا مکانیزم های سازشی خود را برای مقابله با
منابع استرس زا (اضطراب انگیز) گسترش دهند.

به عبارت دیگر، می توان گفت که اضطراب در
پاره ای از مواقع، سازندگی و خلاقیت را در فرد ایجاد
می نماید، امکانِ پیش بینی موقعیت ها و برنامه ریزی
برای تسلط بر آنها را فراهم می آورد و یا آن که وی را
برمی انگیزد تا به طور جدی با مسئولیت مهمی مانند
آماده شدن برای یک امتحان یا پذیرفتن یک وظیفه
اجتماعی مواجه شود.

اضطراب، عامل درماندگی

اضطراب، هم می تواند مفید و سازنده باشد و هم
ممکن است جنبه مرضی، مزمن و مداوم پیدا کند که در
این صورت، نه تنها پاسخی سازش یافته تلقی
نمی شود بلکه باید آن را به منزله منبع شکست،
سازش نایافتگی و استیصال گسترده ای دانست که فرد
را از بخش عمده ای از امکاناتش محروم می کند ؛ و
تنها در صورتی که از راهبردهای محدود کننده و
انعطاف ناپذیر استفاده شود، انسان را رها می نماید. به
عنوان مثال، یک انسان وسواسی، تنها با تکرار
شستشوست که اضطرابش کاهش می یابد و یا فردی
که از حضور در جمع و صحبت کردن برای آنها نگران
است، تنها با کناره گیری و انزوا می تواند به آرامش
برسد.

تعریف اضطراب

اضطراب، یک حالت هیجانی رنج آور است که از
احساس عدم امنیّت یا تهدید، ناشی می شود ؛
تهدیدی که انسان منبع و علت آن را به وضوح و
روشنی درک نمی کند ؛ یعنی ما در خارج، با چیزی که
اصالتا ترس آور باشد رو به رو نیستیم، اما تحریکات به
گونه ای هستند که ما در مهار کردن آنها ناتوانیم.

ترس، احساسی است که در برابر یک شی ء خطرناک
به وجود می آید و چون منشأ آن مشخص است، با
ایجاد حالت احتیاط، اجتناب و گریز در فرد، می تواند از
وی در برابر خطرها حمایت کند. اما اضطراب، درمانده
کننده است؛ چرا که در غیاب یک خطرِ آشکار به وجود
می آید.

مدلِ شناختی حالت های اضطرابی

فرض اصلی در مدل های شناختی اختلال های
هیجانی، این است که آنچه مسئول ایجاد هیجان های
منفی ـ به صورت بیمارگونه و سازش نایافته ـ است (از
قبیل: اضطراب، خشم و یا غمگینی)، «خودِ» رویدادها
نیستند؛ بلکه «انتظار» و «تفسیر» افراد از آن
رویدادهاست. تفسیرهایی که در افسردگی، مهم تلقی
می شوند، به از دست دادن ارتباط، موقعیت و توانمندی
مربوط است. در اضطراب، تفسیر و یا دریافت های
شناختی مهم، به خطرهای روانی ـ اجتماعی مربوط
می شوند. آنچه افراد را آماده می کند تا موقعیت های
زیادی را تهدید کننده بدانند، اعتقادات آنها درباره
خودشان و جهان است. این اعتقاداتِ ناکارآمد، بسیار
متنوّع اند. اکثر آنها حول محور موضوعاتی مثل:
پذیرش، کفایت، مسئولیت، کنترل و… دور می زنند:

«اگر کسی مرا دوست نداشته باشد، من هیچ ارزشی
ندارم» ؛ «وقتی از سوی دیگران مورد انتقاد قرار
می گیرم، این به معنای طرد شدن از جانب آنهاست» ؛
«من همیشه باید دیگران را خشنود کنم» و… اینها
اعتقاداتی مربوط به «پذیرش» هستند که نوعا شرایط
زندگی را تنش زا می نمایند.

اعتقادات ناکارآمد مربوط به «کفایت» از این
قبیل اند: «در زندگی، فقط بازنده یا برنده وجود دارد» ؛
«اگر اشتباهی بکنم، شکست خواهم خورد» ؛
«نمی توانم مقابله کنم» ؛ «موفقیت، فقط مال دیگران
است» ؛ «من باید هر کاری را کامل انجام دهم» ؛ «اگر
چیزی کامل نباشد، به هیچ دردی نمی خورد» و… .

اعتقادات ناکارآمد مربوط به «مسئولیت» عبارت اند
از: «وقتی عده ای با من هستند، مسئول اصلی خوش
گذشتن به آنها، من هستم» ؛ «مسئولیت نمره بد
همکلاسی ها یا رفتار ناشایست آنها، با من است» و… .

اعتقادات مربوط به «کنترل» عبارت اند از: «مسائل
خودم را فقط خودم می توانم حل کنم» ؛ «همیشه باید
کنترل خودم را نگه دارم» ؛ «اگر اجازه بدهم کسی به من
زیاد نزدیک شود، سعی خواهد کرد مرا کنترل کند»،
«باید همیشه آرام باشم»؛ «نشان دادن نشانه های
اضطراب، خطرناک است» و… .

سطوح شناخت

در مُدل های شناختی اضطراب، دو سطح از «تفکر
مشکل ساز» وجود دارد:

۱ . اعتقادات و فرضیه های ناکار آمد: اینها باورها
و اعتقاداتی کلی هستند که افراد درباره خود و جهان
دارند و در بالا به نمونه هایی از آنها اشاره شد. این
اعتقادات، افراد را آماده می کنند که موقعیّت هایی
خاص را، بیش از حد، منفی و تهدید کننده تعبیر کنند.
مثلاً این باور که احساس ارزشمندی، دقیقا برابر با
پذیرش اجتماعی است (مانند: اگر همه مرا دوست
نداشته باشند، من ارزشی ندارم)، چه بسا باعث
می شود که فرد، قطع شدن مکالمه دیگران با خویش را
به عنوان نشانه ای از خسته کننده بودن خودش تفسیر
کند.

۲ . افکار خودآیند منفی: عبارت اند از افکار و یا
تصاویر ذهنی ای که هنگام مضطرب شدن فرد، در
موقعیت خاصی، خود را نشان می دهند. مثلاً کسی که
نگران ارزیابی اجتماعی است، ممکن است هنگام
صحبت کردن در میان گروهی از افراد، هرگونه
بی توجهی به سخنانش را حمل بر بی ارزشیِ آن کند.
یعنی به عبارت دیگر، افراد مضطرب، در موقعیت هایی
که آنها را تهدید کننده می دانند، به طور انتخابی به
جنبه هایی از موقعیت توجّه می کنند که به نظر آنها
دلالت بر خطر دارند. مثلاً فردی که هنگام سخن گفتن
در جمع، دچار اضطراب می شود، بیشتر احتمال دارد
نگاه کوتاه فردی به بیرون از پنجره را مورد توجّه قرار
دهد و آن را نشانه ای از خستگی او تعبیر کند.

اعتقادات ناکارآمد و افکار خودآیندِ منفی

گاهی افراد به طور مستقیم از موقعیت های خاصِّ
تهدید کننده و تنش زا اجتناب نمی کنند ؛ بلکه به
شکل هایی از اجتناب می پردازند که ظریف تر و
نامشخص ترند و