پاورپوینت کامل جوان و افسردگی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان و افسردگی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان و افسردگی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان و افسردگی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۴

سال ها بود که متخصّصان، فکر می کردند افسردگی مرحله ای است
که کودکان و نوجوانان می توانند به سلامت از آن بگذرند ؛ اما امروزه
آنان به گونه ای دیگر می اندیشند.

رایان کَمیلری، دختری بود که همه چیز داشت: والدینی هوشیار و
کوشا، برادری آگاه و خانه ای بسیار اَمن و راحت نزدیک شهر بوستون
[در امریکا]. اما تمام این امکاناتِ خوب باعث نشد که او احساس
یأس و ناامیدی ای را که در او رخنه کرده بود، به دور بیندازد، با وجود
این که هنوز کلاسِ نهم بود. او می گوید: «این احساس، مثل این بود
که همه جا دنبال من بود و من نمی توانستم از دست آن خلاص
شوم».

کم کم رایان به طور تفریحی به مصرف مواد مخدّر و الکل روی
آورد. یک روز یکشنبه در حالی که مشغول دزدی از یک مغازه بود،
دستگیر شد و از آن به بعد بود که مادرش (لیندا) در جریان کارهای
اخیر او قرار گرفت. هنگامی که او را به سمت خانه می برد، آن طوری
که رایان توصیف می کند، چیزی جز یک سکوت عمیق و پُر معنا
بین آنها نبود. با وجود تمام ابرهای ناامیدی که در سرداشت احساس
می کرد دیگر روی خوشبختی و رنگ روشنایی را نخواهد دید. به این
علت بود که آن شب، ۷۴ قرص را یکی پس از دیگری بلعیده بود ؛
زیرا می خواست خود را از این یأس و افسردگی نجات دهد. او
می خواست بمیرد!

لیندا دخترش را در حالی که بیهوش کف زمین افتاده بود، پیدا کرد
و سریعا او را به بیمارستان رساند ؛ جایی که باید روان پزشک و حتی
خود را قانع کند که این اتفاق، چیزی جز یک زنگ خطر یا یک
انگیزه آنی نبوده است. روان پزشک نیز از والدین رایان خواست که
این موضوع را مسکوت نگه دارند. آلِن، پدر رایان، هنوز از به یاد
آوردن آن نصیحت و هشدار، لرزه بر اندامش می افتد. او می گوید:
«بیماری روحی یک مشکل پنهان است و باید به نحوی آشکار
شود. آلن که خود یک برادر شیزوفرنیک (دو شخصیتی) داشت، به
یاد می آورد که روزی دایی اش نیز می خواست خودکشی کند. از آن جا
بود که احساس کرد باید در زمینه بیماری های روحی ـ روانی و
افسردگی بیشتر بداند و اطلاعات خود را در این باره افزایش دهد.

بعد از این که برایان دوباره تلاش کرد تا خودکشی کند (که البته در
این کار ناکام ماند)، او را به بیمارستان مکلین واقع در بلمونت در
ایالت ماساچوست منتقل کردند. اما امروز بعد از گذشت چیزی حدود
چهار سال از آغاز مراحل درمانی، او به زندگی عادی خود بازگشته
است. او حالا دانشجوی سال سومِ دانشگاه جیمز مدِیسون در ایالت
ویرجینیاست و تصمیم گرفته است که یک ترم را نیز در استرالیا
بخواند ؛ سفرِ ماجراجویانه ای که والدینش را از یک طرف، مضطرب
کرده است و از طرفی دیگر، مغرور و سربلند!

ذکر این مطلب مهم است که رایان، جزوِ آدم های خوش شانس
بود. از میان ۳/۲ میلیون نوجوانی که با مشکل افسردگی و
پریشان حالی مواجه اند فقط عده بسیار کمی هستند که بهبود
می یابند و یا به نوعی از این مرگ تدریجی می گریزند. با این حال،
همان طور که محققانِ مرکز ملی بهداشت روانی (NIMH)اذعان
داشته اند علائم و نشانه های افسردگی در میان هشت درصد از
نوجوانان امریکا و حدود دو درصد از کودکان (که بعضی هایشان
چهارسال بیشتر ندارند) به وضوح قابل تشخیص و مشاهده است.
دانشمندان همچنین معتقدند که بروزِ زود هنگام مشکلات
افسردگی در کودکان و نوجوانان به صورت امری عادی و متداول در
میان افراد جامعه درآمده است؛ اما به واقع، دلیل اصلی چیست؟

در جستجوی عوامل اصلی

بعضی از محققان فکر می کنند فشارهای روانی ناشی از افزایش
میزان طلاق در جامعه، افزایش انتظارات والدین در خصوص
تحصیلات دانشگاهی فرزندانشان و همچنین فشارهای اجتماعی
دیگر سبب می شود بچه ها بیشتر از قبل به لبه پرتگاهِ ناامیدی
نزدیک شوند.

بیست سال پیش، پزشکان تصوّر می کردند افسردگی یکی از
بیماری هایی است که فقط بزرگ سالان بدان مبتلا می شوند و کج
خُلقی های دوره نوجوانی و سرکشی هایِ مداوم، صرفا «مرحله ای»
است که دوره کودکی را از نوجوانی متمایز می کند [بدین معنا که از
نشانه های دوره نوجوانی، سرکشی و زودرنجی های مداوم است]؛ اما
امروزه محققان و روان شناسان به این باور رسیده اند که اگر این رفتار
(افسردگی) مزمن (ماندگار) باشد، باعث بروز مشکلات جدّی
دیگری نیز می شود.

به طور کلی، اُفت درسی در مدرسه، انزوای اجتماعی، بی قید و
بندی در امور اخلاقی و جنسی، خوددرمانی با داروهای مخدّر و یا
مشروبات الکلی و حتی اقدام به خودکشی، از جمله خطراتی است که
نوجوانانِ افسرده را بیش از هرچیز دیگر تهدید می کند، که البته
خودکشی، علت مرگ بسیاری از نوجوانان و جوانان رده سنی ۱۵ تا
۲۴ ساله بوده است.

دکتر دیوید برنت، پروفسور روان پزشک کودکان و نوجوانان در
دانشگاه پیترزبورگ، این گونه می گوید: «هرچه زمان شروع دوره
افسردگی در افراد، زودتر اتفاق بیفتد، آنها، بیشتر تمایل دارند تا از
همجنسان و هم کلاسی های خود گریزان شوند».

نکته حائز اهمّیت دیگر این که اگر افسردگی در مراحل ابتدایی
نوجوانی درمان نشود سبب می شود فرد در دوره بزرگ سالی با
مشکلات روحی ـ روانی شدیدتری دست به گریبان باشد و
رفتارهای ناهنجار شخصیتی و بیماری های دو قطبی را از خود
نشان دهد. کودکانی که مورد معالجه قرار می گیرند، میزان بروز
نشانه های افسردگی در آنان کمتر است و موفقیت در بهبود کامل
آنها به طرز شگفت آوری امیدوار کننده است. هم درمان های ضد
افسردگی و هم درمان های رفتاری ـ شناختی (مثل گفتار درمانی که
سبب می شوند بیماران، هویتِ خود را بازیابند و با ریشه اصلی
عوامل استرس زا آشنا شوند)، بسیاری از نوجوانان و حتی جوانان را
قادر ساخته است تا زندگی خود را از گذشته تا حال، مرور کنند و به
رفتارهای غلط خود، نزدیک روان پزشک اعتراف کنند. حتی ممکن
است با صرف مدت زمان بسیار کوتاه بتوان به روش های درمانی
مؤثرتری نیز دسترسی پیدا کرد.

روش های درمان

اخیرا مرکز ملی بهداشت روانی امریکا (NIMH) فعالیت خود را در
دوازده شهر متمرکز کرده است و این بار با عنوان «درمانِ
بیماری های افسردگی با کمک تحقیقات انجام شده» به درمان
بیماران پرداخته است. هدف اصلی این مرکز، شناسایی این مسئله
است که چه روش هایی برای درمان افراد بین رده سنی ۱۲ تا ۱۷
سال، بهترین کارآیی را دارد: استفاده از قرص های Prozac،
گفتاردرمانی و یا هر دوی اینها.

دکتر جان مارچ، پروفسور روان پزشک کودکان و نوجوانان در
دانشگاه دوک، که سرپرست تیم تحقیقاتی است می گوید:
«مطالعات و تحقیقات اخیر تا حدودی ثابت می کند که رفتاردرمانی
در کوتاه مدت و استفاده از داروهایی نظیر پروزاک و پاکسیل، هنوز در
اولویت قرار دارند و می توانند به عنوان روش های تأثیرگذار در
درمان بیماری افسردگی به کار گرفته شوند. استفاده از داروهایی که
به SSRI معروف اند و یا بازدارنده هایی که مانع از ترشّح سروتنین در
بدن می شوند، فعالیت مغز را جهت چگونگی ترشّح سروتنین تنظیم
می کنند ؛ زیرا سروتنین ماده ای در بدن است که ترشح کم یا زیاد
آن، روی حالات و رفتارهای انسان تأثیرات زیادی می گذارد.

اما گروهی از همین درمان های کوتاه مدت و یا قرص های SSRI
هستند که فقط در ۶۰درصد موارد می توانند به بیماران کمک کنند،
در حالی که بسیاری از بیماران اگر یک سال دوره درمان خود را قطع
کنند، دوباره دچار همان حالات یأس و افسردگی مزمن خواهند
شد».

مارچ در ادامه می گوید: «ما امیدواریم نتیجه تحقیقات نهایتا این
نکته را برایمان روشن کند که در درمان بیماری های افسردگی ـ که
هر کدام علائم خاص خود را دارند ـ چه روشی مناسب تر و مؤثّرتر
است».

دکتر برنت از دانشگاه پیترزبورگ نیز در حال انجام دادن تحقیقات
دیگری در مرکز ملی بهداشت روانی است. او در جستجوی یافتن
دارو یا داروهایِ جدیدتری است که دربرگیرنده ایفکسور (Effexor)
نیز باشند. تیم تحقیقاتی او سعی دارند تا پاسخ این سؤال را بیابند
که اگر کودکان