پاورپوینت کامل سیاهْ چاله ها ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیاهْ چاله ها ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیاهْ چاله ها ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیاهْ چاله ها ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۹۶

ستارگان، از عجایب خلقت هستند که انسان متفکّر را به شگفتی وا
می دارند. ستارگان می توانند سؤالات بسیاری را در ذهن انسان
شکل دهند که چه بسا پاسخ به این سؤالات، باور انسان را نسبت به
مبدأ و نظم حاکم در جهان آفرینش، تقویت کند. در این جا ما برانیم
که ستارگان را از لحاظ جِرم، مورد بحث قرار دهیم و آینده ستارگان را
بر اساس تئوری ها (نظریّه ها)ی موجود، به طور اجمال بیان کنیم.

آشنایی با سیاه چاله ه

هر چه جِرم ستاره بیشتر باشد، میدان گرانشی یا جاذبه آن، مادّه
تشکیل دهنده اش را متراکم تر می کند و هر چه هسته اش داغ تر
باشد، سوخت بیشتری باید به مصرف برساند تا دمای درونی اش
حفظ شود. به طور خلاصه، هر چه جِرم ستاره ای بیشتر باشد، باید با
سرعت بیشتری سوخت هسته ای خود را مصرف کند. بنابراین،
ستارگانِ جسیم تر، ذخیره هسته ای بیشتر خود را بسیار سریع تر از
ذخیره هسته ای کمتر ستارگان کم جرم، به مصرف خواهند رساند.

زمانی که سوخت ستاره ای تمام می شود (که بالاخره چنین
اتفاقی می افتد)، فشار درونیِ ستاره کاهش می یابد، نیروی
مقابله اش با گرانشِ (جاذبه) درونی، از دست می رود و ستاره،
فرو ریزش می کند (نابود می شود). منجّمان، باور دارند که تنها یکی
از این سه حالت می تواند برای ستاره اتفاق بیفتد. یک نوع ستاره با
جرم کمتر از خورشید، تشکیل کوتوله سفید(۱) می دهد. اگر ستاره، بین
یک تا چهار برابر خورشید جرم داشته باشد، ستاره نوترونی(۲)
تشکیل می شود و چنین ستاره ای ممکن است به عنوان «تپنده
(pulsar)» معرفی شود. دسته کمی از ستاره ها با جرمی بزرگ تر از
چهار برابر جرم خورشید، نمی توانند از فروریزش به درون شعاع
شواتْزچیلد(۳) (schwazschildradil) اجتناب کنند و تشکیل
سیاه چاله می دهند. بنابراین، سیاه چاله ها می توانند محصول
ستاره های جسیم باشند.

اکثر منجّمان، باور دارند که کهکشانی مثل راه شیری، از ابر
عظیمی از گاز تشکیل شده است که این گازها فروریزش کرده، به
ستاره های متعددی تبدیل شده اند. ممکن است در بسیاری از نقاط
کهکشان، مواد بسیار زیادی وجود داشته باشند تا یک ستاره
معمولی تشکیل شود، یا این که ستاره هایی که تشکیل شده اند،
آن قدر به هم نزدیک باشند که به هم بپیوندند و تشکیل یک
سیاه چاله دهند. به همین خاطر می توان استدلال کرد که جرم واقعی
سیاه چاله، معادل یکصد میلیون برابر ستاره ای مثل خورشید است
که می تواند در مرکز بعضی از کهکشان ها وجود داشته باشد.

به طور کلّی، سیاه چاله، منطقه ای از فضاست با جرمی آن چنان
قشرده که هیچ راهی برای فرار اجرام نزدیک، از جاذبه آن وجود
ندارد. فرض می کنیم که روی سطح سیاره ای ایستاده ایم و سنگی را
مستقیماً به بالا پرتاب می کنیم. اگر سنگ را خیلی محکم پرتاب
نکرده باشیم، فقط کمی از سطح سیاره بالا می رود و سرانجام، بر اثر
شتابِ ناشی از گرانش (جاذبه) سیاره به سطح آن برمی گردد. اگر
سنگ را با بیشتر از یک سرعت خاص پرتاب کنیم، ممکن است
به طور کامل از گرانش سیاره فرار کند و همان طور تا ابد به بالا
رفتن ادامه دهد. به حداقل سرعتی که برای پرتاب سنگ نیاز است
تا از جاذبه سیاره بگریزد، «سرعت گریز» گفته می شود و همان طور
که انتظار می رود، سرعت گریز، بستگی به جرم سیاره دارد. اگر
سیاره، بسیار بزرگ باشد، گرانش آن نیز بسیار قوی است و سرعت
گریز از آن زیاد است. سیّاره سبک تر، دارای سرعت گریز کمتری
است.

علاوه بر جرم، سرعت گریز به فاصله نقطه پرتاب تا مرکز سیاره
نیز وابسته است. هر قدر به مرکز سیاره نزدیک تر باشیم، سرعت
گریز، بالاتر خواهد بود. به طور مثال، سرعت گریز زمین ۲/۱۱
کیلومتر بر ثانیه (حدود ۲۵ هزار مایل(۴) بر ساعت) است، در حالی که
سرعت گریز ماه، تنها ۴/۲ کیلومتر بر ثانیه یعنی (۵۳۰۰ مایل بر
ساعت) است.

حال برای درک سیاه چاله، جسمی را با چنان جرم زیادی در یک
شعاع آن چنان کوچکی تصوّر کنید که سرعت گریز از آن باید از
سرعتِ نور(۵) هم بیشتر باشد و چون هیچ سرعتی نمی تواند از سرعت
نور بیشتر باشد، پس هیچ چیز نمی تواند از میدان جاذبه این جرم
بگریزد.

تاریخچه بحث

نظریّه وجود چنین جرم متراکمی که حتّی نور هم در د