پاورپوینت کامل زن، مادرِ توسعه ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن، مادرِ توسعه ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن، مادرِ توسعه ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن، مادرِ توسعه ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۲

زنان از بازیگران کلیدی اجتماع و از مهم ترین عوامل توسعه اند که
مردان توسعه ساز نیز در دامان آنها پرورش یافته اند و توسعه پایدار،
وابسته به توسعه منابع انسانی است و توسعه منابع انسانی، حول
محور «زنان» پایه ریزی می شود؛ امّا آنها در گذشته، همواره با این
تفّکر که جنس قوی تر، شایستگی برعهده گرفتن مشاغل و وظایف
ریشه ای را دارد، روبه رو بوده اند و شاید به همین علّت است که
کم کم، این فرضیه در ذهن همه جای گرفت که زنان، قابلیت های
ذهنی و استعداد کمتری نسبت به مردان دارند. در نتیجه، از
عرصه های اجتماعی فاصله گرفته اند و همین محصور شدن در
محیط خانواده و مشغول شدن به وظایفی که صرفاً نیازهای
فیزیولوژیکی (طبیعی) خانواده (چون تهیه خوراک، پوشاک و …) را
تأمین می کرد، مانع از حضور فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنها در
جامعه شد.

در دهه ۱۹۷۰ میلادی، مسائل مربوط به شرکت همه جانبه زنان
در فرآیند برنامه توسعه ملّی، به تدریج وارد دستور کار سازمان های
توسعه و عمران بین المللی شد. سال های بین ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۵، از
سوی سازمان ملل متّحد «دهه زنان» نام گرفت. این دهه، نقش
مهمی در بررسی و شناخت جایگاه زن در توسعه اقتصادی و
اجتماعی کشورها، محل زندگی و گرفتاری های مربوط به زنان
داشت و چاره اندیشی هایی توسط محققان دانشگاهی و
دست اندرکاران سیاسی به کار گرفته شد و نظراتی ارائه گردید، مثل
نظریه های: «برابری (عدالت)»، «فقرزدایی»، «کارآیی»، و
«توانا سازی».

یکی از نظریات مطرح شده در جهان در موضوع ارتقای جایگاه
زن در توسعه، نظریه «زنان در توسعه (WID)» است که همان،
نظریه برابری (عدالت) است. این نظریه می گوید: زنان،
شرکت کنندگانِ فعال در فرآیند توسعه اند و از طریق نقش های
تولیدی و باروری و نگه داری و پرورش نیروی انسانی، خود، یک
نقش بسیار مهم و اغلبْ شناخته نشده، در رشد اقتصادی کشورشان
دارند.

این نظریه، کارش را با فرض بر این که استراتژی های اقتصادی،
اکثراً اثرات منفی بر امور زنان دارند، شروع نمود و تصدیق کرد که
زنان را باید از طریق استخدام و معرفی به بازار کار، وارد فرآیند
توسعه نمود.

مدّتی بعد، نظریه ای با عنوان «نظریه بهره کشی از زنان» مطرح
شد. طبق این نظریه، هر چه به طرف صنعتی شدن و مدرنیزه شدن
بیشتر پیش می رویم، بیشتر به پیدایش نوعی کارِ ارزان توسط زنان
منجر می شود. زنان در بخش تولیدات صنعتی، نقش مهم تری پیدا
می کنند؛ امّا مورد بهره کشی قرار می گیرند؛ چون به آنها به عنوان
نیروی کارِ درجه دوم نگریسته می شود. حتی از آنها انتظار می رود که
در مقابل کاری که انجام می دهند، از خود گذشتگی نشان دهند و کار
انجام شده را بدون دستمزد و صرفاً برای بهبود وضع خانوادگی و
محل سکونتشان انجام دهند؛ ولی در مورد مردان، چنین انتظاری
نمی رود. یک مثال خوب در این مورد، در سال ۱۹۸۷ رخ داده است
که یونیسف در هندوستان، پروژه ای را به اجرا درآورد.

در این پروژه برای کار مردان، حقوق و دستمزد در نظر گرفته شده
بود؛ ولی برای کار زنان، هیچ حقوق و مزایایی تعیین نشده بود.

زن، توسعه و مدیریت

زنان در بسیاری موارد، قابلیت ذهنیِ بالایی از خود نشان داده اند.
از جمله این استعدادها ـ که نقش مهمّی در فرآیند توسعه جوامع
دارند ـ عرصه مدیریت است. مدیریت زنان، اگر چه در برخی موارد
با کم لطفی مواجه شده است، ولی معمولاً کارآیی خود را نشان
می دهد.

مردان، ۹۴ درصد موقعیت های مدیریتی شرکت ها را برعهده
دارند. این حقیقت که تقریباً همه مدیرانْ مرد هستند، در سازمان ها
بر حسب جنسیّت، توضیح داده نمی شود. در عوض، این توضیح داده
می شود که این افراد، شایستگی یا صلاحیت شخصی دارند. گفته
می شود که مردها به منزله افراد حقیقی و نه جنس مذکر، از کیفیت
صحیح مدیریتی برخوردار هستند. بُعد جنسیّتی مدیریت، تنها
زمانی به چشم می آید که زنان در نقش مدیر و نه افرادی حقیقی،
فاقد کیفیّت های مورد نیاز برای مدیریت توصیف می شوند.

بر اساس نگاه غالب در جهان امروز، مردها، افرادی حقیقی و
مدیرانی با جنسیّت خُنثی هستند؛ امّا زنان، مدیرانِ جنسیّتی،
توصیف و تلقّی می شوند. بر این اساس، مدیریتِ مردان، هنجار
به شمار می رود و زنان