پاورپوینت کامل مطبوعات و خبرنگاری توسعه ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطبوعات و خبرنگاری توسعه ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطبوعات و خبرنگاری توسعه ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطبوعات و خبرنگاری توسعه ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

به منظور شناخت و ارزیابی تغییراتی که وسایل ارتباط جمعی در جهان پدید آورده اند، صرف توجه به جوامع پیشرفته که در
آن، فنون جدید، موّلد ترقّیات و دگرگونی های فراوان اند، کافی نیست. باید به جهان دیگری نیز توجه نمود که وسایل
ارتباط جمعی در آن، به تازگی گام نهاده اند و بنابراین، نقش آنها در تجدید حیات جامعه، بهتر ملاحظه می شود. به
عبارت دیگر، شناخت تأثیر وسایل ارتباط جمعی در جوامعی که «جهان سوم» یا «کم رشد» و یا «در حال توسعه»
خوانده می شوند، برای جامعه شناسی اهمیت زیادی دارد.

مطالعات دانیل لرنر

در نیمه دوم قرن بیستم، جامعه شناسی که با رویکرد جامعه شناختی ـ روان شناختی، به مطالعه نوسازی پرداخت،
دانیل لرنر بود. او مطالعه خود را بر شش کشور خاورمیانه (ترکیه، لبنان، ایران، اردن، مصر و سوریه) متمرکز نمود که
حاصل آن، کتابی است تحت عنوان: «گذار از جامعه سنتی، نوسازی خاورمیانه».

لرنر با مطالعه میدانی خود در خاورمیانه (بخصوص در ترکیه)، متوجه این واقعیت می شود که همراه با ورود خدمات و
تسهیلات شهری به جوامع روستایی، نگرش و باورهای مردم نیز تغییر می کنند و زمینه های تحرّک روانی و ذهنی در
آنها شروع به رشد و نمو می کنند. او بر مبنای حالات روانی و نگرش های انسان ها نسبت به محیط اجتماعی و عناصر
آن، انسان ها را به سه دسته نوگرا، در حال تحوّل و سنّتی تقسیم می کند و معتقد است که این حالات، تحت تأثیر
متغیرهایی است که انسان ها با آنها مواجه هستند.

در مجموع، لرنر به ابعاد روانی نوسازی توجه دارد و بر عوامل فردی و درونی در هر جامعه تأکید می کند و معتقد است که
عناصری باید از بیرون، وارد جامعه سنتی شوند تا زمینه حرکت به سوی تجدّد را فراهم کنند. لرنر، برخوردار از
دیدگاهی خطّی است و به مسائل ساختاری کشورهای توسعه نیافته و کشورهای مورد مطالعه خود کاری ندارد. وی در
میان متغیرهای مطرح شده، سهم بالایی را به رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی می دهد و در میان شش
کشور مورد مطالعه، معتقد است که در دهه ۱۹۶۰، ترکیه، بیشترین و ایران، کمترین توان و ظرفیت را برای تجدد دارد.

رسانه های توسعه بخش (Development Media)

هنگامی که صدها سال قبل، یوهان گوتنبرگ در کارگاه کوچکی در شهر ماینتز آلمان، موفّق شد نخستین صفحه کاغذ
را با حروف متحرک فلزی چاپ کند، نمی توانست تصور کند که این اختراع، چه انقلابی در دنیا به پا خواهد کرد. با
گسترش صنعت چاپ و پیدایش روزنامه ها در کشورها، نظارت و کنترل بر مطبوعات نیز گسترش یافت.

در نیم قرن اخیر، نظریه هایی درباره کارکردهای مطبوعات و روابط آن با حکومت و مردم، تبیین شده است که یکی از
آنها نظریه «رسانه های توسعه بخش» است. اوّلین نکته در تدوین این نظریه، این است که شرایط مشترک برخی از
کشورهای در حال توسعه، حاکی از محدودیت اجرای سایر نظریه ها با توجه به منافع این جوامع است. اوّلین عامل،
فقدان برخی از شرایط لازم برای یک نظام ارتباط جمعی توسعه یافته است مثل: زیرساخت های ارتباطی،
مهارت های حرفه ای، منابع فرهنگی و تولید و مخاطبان موجود. عامل دوم، وابستگی کشورهای در حال توسعه به
فناوری های لازم و مهارت ها و تولیدات فرهنگی است. عامل سوم، توجه بیشتر این کشورها به توسعه سیاسی،
اقتصادی و اجتماعی است که باعث توجه کمتر به رسانه ها می شود. عامل چهارم، افزایش تمایل به هویت شناسی
بین کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته و حضور در سیاست بین الملل است.

یکی از نکته های برجسته در نظریه رسانه های توسعه بخش که بر آن تأکید می شود «حق ارتباط» است که در اصل
۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تأکید شده است: «هر کس حق دارد، آزادانه، عقاید و نظرات خود را بیان کند».

ویژگی های مهم نظریه رسانه های توسعه بخش را می توان چنین توصیف کرد:

۱ . رسانه ها باید با پذیرش اصول توسعه، در راستای سیاست های ملی، آن را به اجر درآورند.

۲ . آزادی رسانه ها می تواند با توجه به اولویت های اقتصادی و نیازهای توسعه ای جامعه محدود گردد.

۳ . رسانه ها باید در ارائه خبر و اطلاعات برای پیوند بین کشورهای در حال توسعه که از جنبه های جغرافیایی،
فرهنگی و سیاسی با یکدیگر نزدیکی دارند، اولویت قائل شوند.

۴ . روزنامه نگاران و دیگر کارکنان رسانه ها، مسئولیت و آزادی در جمع آوری و توزیع اطلاعات را دارا هستند.

۵ . برای حفظ منافع توسعه، دولت، حق دارد با ایجاد محدودیت ها، سانسور، قطع یارانه و کنترل مستقیم، دخالت کند.
در تحقیقی پیرامون نظام مطلوب مطبوعاتی در ایران، خانم دکتر مهدخت بروجردی علوی، به بررسی و نظرجویی از
روزنامه نگاران ایران پرداخت. این تحقیق نشان داد که روزنامه نگاران ایرانی برای اداره مطبوعات، به کلی با نظام
اقتداگرا مخالف اند و در مجموع، برای اداره مطبوعات، نظام مسئولیت اجتماعی را بر سایر نظام ها ترجیح می دهند.

روزنامه نگاری توسعه

اگر ترکیب انواع روزنامه نگاری عینی، تحقیقی، انتقادی و تشریحی را به اختصار، روزنامه نگاری توسعه نام نهیم، این
روزنامه نگاری، یعنی استفاده از تمام مهارت ها و فنون این حرفه، به صورتی که مخاطبان، نه تنها از وقوع رویدادهای
توسعه آگاهی می یابند، بلکه از علت، چگونگی و نحوه اجرای برنامه ها نیز برخوردار می شوند.

بدیهی است، لازمه چنین روزنامه نگاری ای، علاوه بر داشتن استقلال حرفه ای، آگاهی، تخصّص و مهارت های
گوناگون این حرفه را نیز طلب می کند.

زمان پیدایش مفاهیم روزنامه نگاری توسعه و اخبار توسعه، دقیقاً روشن نیست؛ ولی می توان ریشه های آن را مرتبط
به برنامه های توسعه در فیلیپین در اواسط دهه ۱۹۶۰ دانست. در آن زمان، به روزنامه نگاران فیلیپینی توصیه شد که
در نحوه ارائه گزارش های مربوط به توسعه، بخصوص موضوعات اقتصادی، تجدید نظر کنند.

خبر توسعه

ویلبر شرام و اروین اتوود، در کتاب «جریان خبر در جهان سوم: بررسی آسیا» در تعریف خبرهای توسعه می نویسند:
«مطالب مربوط به رشد و پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی به صورتی که از طریق کوشش و برنامه ریزی انسانی
انجام گرفته باشد. مفهوم کلیدی، عمدی بودن کوشش هاست. خبرهای توسعه اقتصادی و اجتماعی شامل مطالبی
است که کوشش دولت، سازمان های خصوصی، گروه و افراد را در بهبود وضع موجود نشان دهد».

از نظر این پژوهشگران، انتشار مطالبی درباره نرخ بی سوادی یا باسوادی در کشور، خبر توسعه نیست؛ ولی تأسیس
یک مرکز آموزشی برای مبارزه با بی سوادی، خبر توسعه است. یا مطلبی در مورد یک کشف علمی در صورتی به عنوان
خبر توسعه شناخته می شود که به صورت بالقوه، به بهبود وضع اجتماعی مردم کمک کند. این دو پژوهشگر، شکست
فعالیت ها و برنامه های اقتصادی ـ اجتماعی را نیز جزء خبرهای توسعه می دانند.

بررسی ها نشان می دهد که پژوهشگران علوم ارتباطات، خبرهای توسعه را محدود به خبرهای به اصطلاح مثبت
اقتصادی، اجتماعی، صنعتی، فرهنگی و … نمی دانند. خبرهای به اصطلاح منفی در زمینه های گوناگون یعنی گزارش
شکست و ناکامی فعالیت های اقتصادی، اجتماعی و … نیز جزء خبرهای توسعه محسوب می شوند. به عبادت دیگر،
خبرهای توسعه، خبرهای تشریفاتی یا بولتن های روابط عمومی سازمان های دولتی و غیر دولتی نیست. در
روزنامه نگاری امروز، روزنامه باید علاوه بر گزارش احداث یک سد یا جاده، به تجزیه و تحلیل این رویداد نیز بپردازد.

گزارش برنامه های عظیم اقتصادی و اجتماعی نظیر: مبارزه با بی سوادی، کنترل جمعیت و تنظیم خانواده،
سرمایه گذاری های سنگین صنعتی، فرهنگی و … ضرورت دارد؛ ولی همه آنها نیاز به بررسی و تحلیل کارشناسانه نیز
دارد.

ویژگی های اخبار توسعه

نایندر آگاروالا، در مقاله های متعدد خود، راجع به روزنامه نگاری در جهان سوم، به معرفی مشخصات اخبار توسعه
پرداخته است. وی اعتقاد دارد که در روزنامه نگاری برای توسعه، تمام توجه به رویدادهای تازه و آنچه در یک زمان
معین و یک روز خاص اتفاق افتاده است، معطوف نمی گردد؛ بلکه آنچه در طول یک دوره نسبتاً طولانی پدید آمده
است، مورد نظر واقع می شود. به همین لحاظ، این نوع روزنامه نگاری، به گزارشگری فراگردها بیش از رویدادها اهمیت
می دهد. به بیان دیگر، گزارشگری که در این زمینه ها فعالیت دارد، در کنار رویدادها، سوابق قبلی و آثار و نتایج آینده
آنها را نیز بررسی می کند و بدین طریق، مخاطبان را با مداومت و طبیعت دراز مدت فراگرد توسعه اقتصادی و دگرگونی
اجتماعی، آشنا می سازد. از این دیدگاه، اخبار توسعه با اخبار تهییج کننده و آنچه به طور سریع گزارش می شود، به کلی
متفاوت است.

روزنامه نگاری در خدمت پیشرفت

از اوایل دهه ۱۹۷۰ همراه با عمیق تر شدن مبارزات کشورهای مترقی جهان سوم برای مقابله با سلطه های فرهنگی و
ارتباطی، شیوه آسیاییِ روزنامه نگاری برای توسعه (که در جهت تحکیم روابط سلطه و وابستگی درآمده بود)، نیز
مطرود شناخته شد و کوشش های تازه ای برای ایجاد روزنامه نگاری آزادی بخش یا روزنامه نگاری در خدمت
پیشرفت، به وجود آمد.

جواهر لعل نهرو، نخست وزیر پیشین (هندوستان که از مدافعان آزادیگرایی به شمار می رود)، در این زمینه می گوید:
«آزادی نامحدود وسایل جمعی، ممکن است وضعیت های بین المللی خطرناکی ایجاد کند و به همین لحاظ، دولت ها
باید مسلّح به قدرتی باشند که بتوانند با زبان خطرناک مطبوعات مقابله کنند».

قوام نکرومه، رهبر استقلال طلب غنا در سال ۱۹۶۳ طی سخنانی گفته بود: «مطبوعات آفریقایی ما باید