پاورپوینت کامل کنترل سرعت در جاده زندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنترل سرعت در جاده زندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنترل سرعت در جاده زندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنترل سرعت در جاده زندگی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

چنین نیست که هرگاه و هر جا تابلویِ «نمی شود» جلو ما گرفتند، معنایش سلب آزادی ما باشد.

کمال زندگی به «قانون» است. قانون هم یک سلسله «باید»ها و «نباید»هاست که گاهی از سوی بشر و عقلای قوم،
وضع می شود و گاهی از سوی «خدا»، که آفریننده بشر و خالق هستی و نظام بخش جهان و جهانیان است.

این که قرآن می گوید: «امّا انسان می خواهد که در پیشگاه او فساد کند»(۱) اشاره به تمایل انسان به رها و بی بندوبار
بودن، و نبودن هیچ مانعی برای گناه و خلاف است و قرآن از این خصلت، انتقاد می کند.

اگر خداوند، در قلمرو مسائل فردی و اجتماعی و در خوراک و پوشاک و نوع زندگی و دخل و خرج و رابطه و … احکامی به
نام «حلال» و «حرام» دارد، همان قوانین و مقرّراتی است که مراعاتش به سود انسان است و نبود آن، هرج و مرج و
مفاسد و تنش های اجتماعی و ظلم و حق کشی به بار می آورد.

این، خاصیت هر قانون است، چه بشری و چه الهی. و طبیعی است که نفس انسان، «قانون گریز» باشد؛ امّا خرد و
عقلانیّت، «قانون پذیر» است.

رانندگان و موتورسواران، دوست دارند در خیابان ها و جاده ها، با سرعت دلخواه و بدون هیچ نظارتی و بدون هیچ،
«سرعت گیر» یا جریمه و پیگیری، تردّد کنند و در این مورد، «آزاد» باشند؛ ولی، آیا این آزادی، به سود افراد و جامعه
است؟

وقتی لذّت تاختن و گاز دادن و سرعت گرفتن، با برخورد با مانع، درهم می شکند، در همان لحظه، ناراحتی پدید
می آید؛ ولی … آیا بی مهار بودن در سرعت و عبور، «حادثه» و «ضایعه» نمی آفریند؟

گرچه هر ماشین و موتوری، «ترمز» دارد، ولی گاهی زور «هوس» و نیروی «نفس امّاره»، قوی تر است. این جاست که
سرعت گیر، لازم است، تا جلوی چموشی نَفْس را بگیرد و بر آن، مهار حکمت و عقل بزند.

اگر زندگی، یک جاده باشد و عمر ما مرکب سواری و رفتار ما حرکت در این جاده، با چه قیمتی باید «جاده زندگی» را
پیمود؟ کجاها باید توقف کرد، یا از سرعت کاست؟ در کدام مسیر نباید وارد شد؟ کجا بزرگ راه است و کجا جاده فرعی
یا مسیر بُن بست؟ به تابلوها و علائم، چه قدر باید توجّه داشت؟

فکر نمی کنم هیچ فرزانه ای طرفدار آن باشد که هر کس با هر وسیله ای در عبور از راه ها، هرگونه که دلش خواست، آزاد
به هر نوع رانندگی ای باشد. این، یعنی بروز فاجعه.

«عقل» و «شرع»، گاهی سرعت گیرهایی سر راه بشر قرار می دهند. این، به نفع فرد و جامعه است. قانون گریزی و
رویگردانی از شرع، هم نوعی نابخردی است، هم سپردن عنان زندگی به دستِ «دل» و تسلیم شدن در برابر «هوس».

با غفلت و خواب، راه ایمان مسپار

جز در ره مستقیم حق، جان مسپار

تا از پل دنیا به سلامت گذری

فرمان دل خویش، به شیطان مسپار!(۲)

دین، نه برای محدود ساختن انسان، بلکه برای معقول زیستن بشر، مجموعه ای از احکام را وضع کرده است. البته
نتیجه اش پذیرش همان محدودیت و باید و نبایدهای آسمانی از سوی انسان است. این، فرمانِ عقل است. خود
«عقل» نیز، نوعی قید و بند برای انسان پیش می آورد که به سود اوست.

گاهی سفیهان، دست به کارهایی می زنند که می گوییم: اگر عاقل بود، چنین نمی کرد. پس عقل، مهاری بر طغیان
نفس یا جهل بشر است. چنین نیست که «آزادی مطلق»، همه جا خوب باشد!

اگر پدر و مادری می بینند که فرزند خردسالشان، پس از دیدن یک فیلم جنایی یا کارتون وحشتناک، خواب های بد و
کابوس می بیند، و اخلاق و رفتارش خشن و غیر متعادل می شود، جهت «بهداشت روانی» فرزندشان، او را از تماشای
چنان فیلم هایی منع می کنند، این، به سود خود فرزند است؛ محدودیتی عاقلانه است؛ وقتی روح، از جسم حساس تر
است، وقتی برای سلامتی جسم، یک سری «پرهیز»ها را می پذیریم و آن را روشن فکری می دانیم، چرا در پذیرش
این محدودیت ها و نظارت ها در امور مرتبط با فکر و عقیده و روان و شخصیت خود و فرزندانمان، دچار مشکل
می شویم و این جا خواستار «آزادی» می گردیم؟

آیا شما اجازه می دهید فرزندتان با یک مسلول و جُذامی همنشین باشد؟ نه؛ چرا که می ترسید به او سرایت کند.

وقتی دین می گوید: با افراد بخیل، ترسو، شرابخوار، کافر، سفیه، بی دین و لاابالی، دوستی نکنید، می خواهد طهارت
روح و سلامت اخلاق، تضم