پاورپوینت کامل سه فصل از یک زندگی ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه فصل از یک زندگی ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه فصل از یک زندگی ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه فصل از یک زندگی ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۶

انسان در سال های مختلف زندگی، خصوصیات ذهنی و روانی
مختلفی پیدا می کند. آشنایی با ویژگی های مراحل سنّی متفاوت
می تواند به داشتن روابط مفید با دیگران، از جمله پدر و مادر و
دوستان همسن و سال، و … کمک نماید. نکاتی خواندنی درباره سه
دوره کودکی، نوجوانی، و بزرگ سالی را مورد اشاره قرار می دهم. به

دل اهمیّتی که گفتن نمی خواهد، با «نوجوانی» آغاز می کنم.

۱. نوجوانی، سرزمین عجایب

لویس کارول (۱۸۳۲- ۱۸۹۸)، نویسنده معروف انگلیسی، در
کتاب آلیس در سرزمین عجایب، داستان دختری را بازگو می کند که
به دنیایی اسرارآمیز قدم می گذارد و در گشت و گذارش با ماجراهای
شگفت انگیز و باور نکردنی ای مواجه می شود.

چندی پیش خواندم که روان پزشک مشهوری در دهه ۱۹۳۰م
دوران نوجوانی را به سرزمین عجایب آلیس تشبیه کرده و گفته
است: در نوجوانی «همه چیز، غیر عادی و عجیب است. و غیر عادی
است اگر همه چیز به صورت معمول اتفاق بیفتد».۱ چرا نوجوانی
چنین است؟ چرا در نوجوانی، هم خود نوجوان با تعجب و نگرانی به
خود و جامعه و دیگران، می نگرد و هم دیگران، رفتار و اخلاق او را
عجیب و غریب و غیر عادی می بینند؟ شاید به عقیده شما در طرح
این سؤال، اغراق کرده ام. این ممکن است؛ امّا به هر حال، دوره
نوجوانی معمولاً ویژگی های ذهنی و روانی خاصی را به همراه دارد
که آنها را نمی توان انکار نمود.

سر و ته نوجوانی. از چند سالگی نوجوانی آغاز می شود؟ معمولاً
آغاز نوجوانی با بلوغ جسمی و رشد توانایی های خاص ذهنی و
روانی شناخته می شود و همین دو اتفاق است که پایه ویژگی های
خاص نوجوانی است. تعیین حدود بلوغ و تغییرات بدنی، کار نسبتاً
آسانی است؛ به عکس، تعیین نقطه شروع ویژگی های روانی، کاری
پیچیده و مشکل است؛ چرا که به شرایط خانوادگی، اقتصادی، و
حتی اجتماعی، بستگی پیدا می کند.۲ نقطه پایان نوجوانی نیز تا حد
زیادی به شرایط اجتماعی و فرهنگی وابسته است. پایان نوجوانی،
زمانی است که دختر و پسر، سطح قابل قبولی از استقلال روانی از
والدین را به دست آورده اند. معمولاً نشانه کامل این استقلال، ازدواج
و اشتغال است.

گرفتاری ها. اوّلین گرفتاری هایی که نوجوان با آن روبه رو می شود
ناشی از افزایش ناگهانی و شدید هورمون های جنسی است که از
یک سو باعث افزایش بی سابقه برانگیختگی جنسی می شود و کنار
آمدن با آن بدون تجربه قبلی، با دشواری بسیار همراه است، و از
سوی دیگر، موجب پرخاشگری و گستاخی های رفتاری می شود که
چه بسا ناخواسته بروز می کند و تعجب و گاه آزردگی خانواده و
اطرافیان را به ارمغان می آورد.

مشکل دیگری که تحت تأثیر افزایش هورمون های مربوط به
رشد به وجود می آید، برخی ناهماهنگی های ظاهری در رشد
اندام های بدن است. گرچه رشد همه اندام های بدن در نوجوانی
تسریع می شود، سرعت رشد برخی اندام ها در ابتدا بیشتر است و از
آن جا که نوجوان نمی داند که این ناهماهنگی، سرانجام به حالت
تناسب برمی گردد، نوعی احساس عدم توازن و تعادل در وی به وجود
می آید که ممکن است تأثیری منفی بر اعتماد به نفس نوجوان بر
جای بگذارد.

تقریباً همه افراد، نسبت به ظاهر خود و این که دیگران درباره
آنها چه تصوّری دارند حساس هستند؛ امّا این مسئله در نوجوانی،
بسیار پر رنگ تر و گاه، بسیار آزار دهنده تر است. نوجوانان، تصوراتی
درباره بدنشان در ذهن خود ایجاد می کنند که در احساس هویت آنها
تأثیر می گذارد. این برداشت های ذهنی، غالباً از طرز تلقی هایی
تشکیل می شود که نوجوان تصور می کند دیگران نسبت به شکل
ظاهری و قیافه او دارند. اگر نوجوان به این تصورات – که معمولاً
افراطی و غیر واقعی هستند – بیش از حد دامن بزند، ممکن است
نتواند از اضطراب طولانی ناشی از آنها رها شود. در این صورت،
تفاوت فاحشی بین آنچه می خواهد باشد، و آنچه می پندارد هست،
به وجود می آید.۳

دوستی ها. روابط با همسالان (افراد همسن و سال) که قبل از
دوران نوجوانی، محدود است، در نوجوانی، گسترده تر و انتخابی تر
می شود. دوران نوجوانی، برای آنهایی که در مدرسه تحت فشارند و
برخوردهای خوبی با والدینشان ندارند، یا هیچ گونه روابطی با
همسالان خود ندارند، می تواند دوران سختی باشد. دوستی های
صمیمی به نوجوان کمک می کند تا هم هویت خود را باز یابد و هم
اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند. البته دوستی های دوران نوجوانی
از آن جا که با عواطف شدید و متغیر همراه است، در مقایسه با
دوستی های بزرگ سالان، از آرامش و پایداری کمتری برخوردار
است.۴ معمولاً دوستی های پایدارتر، بین نوجوانانی است که از
جهات مختلف، از جمله: نژاد، هوش، وضعیت تحصیلی، وضعیت
اقتصادی خانواده، و … نزدیکی بیشتری به هم دارند.

در این دوران، توانایی های ذهنی جدیدی در نوجوان بروز می کند،
بنابراین وی دوست دارد هر چه بیشتر از کودکی فاصله بگیرد و به
دنیای بزرگ سالان وارد شود. نوجوانان باهوش تر، بسیار تمایل دارند
که گاهی به بحث های بسیار جدّی فلسفی، مذهبی، یا اجتماعی
بپردازند و بنابراین، احتیاج دارند دوستی داشته باشند که هم قابل
اعتماد و وفادار باشد، و هم بتواند به حرف های آنها گوش دهد و آنها
را درک نماید. البته بزرگ ترها و بخصوص والدین نیز اگر فرصت
داشته باشند و سختگیر و زود رنج نباشند، می توانند بخشی از این
نیاز را برآورده نمایند.

توانایی «نه» گفتن به دیگران، نوجوان را در مقابل آسیب های
اجتماعی (از قبیل استفاده از مواد مخدّر و …) که گاه حس کنجکاوی
او را نیز تحریک می کنند، امنیت بیشتری می بخشد. داشتن
مهارت های اجتماعی در برخورد با دیگران و تواناییِ یافتن و نگه
داشتن دوستان مناسب، منافاتی با قدرت کنترل شرایط و مقابله با
جو زدگی ندارد. کسانی که از اعتماد به نفس بیشتری برخوردارند، در
«نه» گفتن به آنچه نادرست تشخیص می دهند، راحت ترند.

شکاف نسل ها. اختلافات بین نسل ها در ارتباط نوجوانان با
خانواده، آن طور که برخی می پندارند، فراگیر نیست. بیشتر
نوجوانان، همچنان دلبستگی زیادی نسبت به خانه دارند و تعلقشان
به پدر و مادر را برای بهره گیری از حمایت عاطفی و کسب تأیید و
تصدیق آنان تداوم می دهند و خانواده همچنان در نظرشان اهمیت
خاصی دارد. در حقیقت، تعلق و سرپرستی (تا وقتی که ظالمانه یا
بیش از حدّ، تحمیلی نباشد)، در مرحله ای که نوجوان در حال تجربه
کردن جنبه های گوناگون و ناشناخته زندگی است، امری حیاتی به
نظر می آید.۵

یکی از تجارب استثنایی، وقتی است که نوجوان احساس می کند
بین دو دنیای متفاوت هم سالان از یک سو و پدر و مادر از سوی
دیگر، قرار گرفته است. در مسائل کم اهمیتی مثل مدل مو، مد لباس،
و برخی شیوه های رفتاری از این قبیل (که احتمال وجود تفاوت
عقیده هم بیشتر است)، دیدگاه های والدین ممکن است به نفع
معیارهای دوستان و همسالان، کنار گذاشته شود؛ امّا جایی که پای
مسائل اساسی در میان است، کمتر نوجوانی پیدا می شود که کاملاً از
دیدگاه های والدینش فاصله بگیرند. اکثریت نوجوانان، این آمادگی
را دارند که راهنمایی والدینشان را در مسائل تحصیلی، شغلی، و
شخصی بپذیرند.

جالب این که نوجوانان نیز در شکل گیری برخی از نظریات والدینشان درباره مسائل اخلاقی و سیاسی، سهیم
هستند (گرچه این اعتراف را از والدین نمی شنوند). احتمال نافرمانی و بی اعتنایی در جوانانی بیشتر است که
علی رغم بالیدگی قابل توجه، هنوز از لحاظ اقتصادی یا دیگر جهات، وابسته به پدر و مادر، باقی مانده اند و
نوجوانی شان طولانی شده است.۶ گاهی نیز تأثیر بیش از حد همسالان در زندگی نوجوان، ناشی از بی توجهی هایی
است که در محیط خانواده نسبت به او روا داشته می شود. نوجوانانی که در خانواده به آنها بیشتر اعتنا می شود، یا
اعتماد به نفس بیشتری دارند، بهتر می توانند از نظرات و تجربه های والدین و دوستانشان هم زمان استفاده کنند.۷

۲. کودکی، دوره بالش

دوران زندگی بشر پیش از اختراع خط را دوران «ماقبل تاریخ» می نامند. چون گزارش مستندی از رویدادها و
شیوه زندگی انسان های آن زمان بدون به کارگیری خط نمی توانست وجود داشته باشد (ابزارهای ضبط صدا و
تصویر هم کمکی به حل این مشکل نکرده است؛ شاید به این دلیل که برق، اختراع نشده بود، و علاوه بر آن، مردم
آن زمان، توانایی خرید چنین وسایلی را نداشتند!). با این حال، مردم شناسان با استفاده از کشفیات
باستان شناسی، نظریّه هایی در مورد زندگی و خصوصیات انسان ماقبل تاریخ ابراز کرده اند.

دوران خردسالی نیز از این جهت که کودک، توانایی بیان درست حالات درونی و افکار و تصورات خود را ندارد،
برای روان شناسان به منزله دوران ماقبل تاریخ است که تنها از طریق مشاهده رفتارهای ظاهری کودک می توانند
به محتوای درون ذهن و روان او راه یابند و بر همین اساس، تاکنون کشفیات و نظریات قابل توجهی درباره رشد و
تحول ذهنی و روانی کودک ارائه شده است که غالباً در زمینه تعلیم و تربیت و چگونگی رفتار مناسب با کودکان،
قابل استفاده و سودمندند.

زیر ساخت رشد. اغلب روان شناسان در این باره توافق دارند که دوران کودکی، پایه و شالوده رشد جسمی،
ذهنی، روانی، و اجتماعی فرد در مراحل بعدی زندگی است. بنابراین در برخورد با کودکان، مهم ترین چیزی که باید
به خاطر داشت، این است که شیوه تعامل ما با کودک، ممکن است تأثیرات ماندگاری بر شخصیت و زندگی آینده
وی بر جای بگذارد.

بازی ها. نقش بازی در رشد