پاورپوینت کامل زندگی خیالی با دیگران ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی خیالی با دیگران ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی خیالی با دیگران ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی خیالی با دیگران ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۶

وقتی دنیا توی چهار تا دیوار خلاصه می شه و تو به هر طرف که رو می کنی، خودتی و خودت، اون جاست که قلم و کاغذ و یک
صندوق پست، می شن تنها کسانی که باهاشون در ارتباطی و خیال
می کنی که چه قدر گام های رو به جلویی برداشتی! قهرمان دنیای
مجازی خودت می شی و مدال می گیری. وقتی دنیات مجازی باشه،
اون وقت مدال هات هم مجازی اند. آدم ها هم مجازی اند و تو، به

خودت می گی: کاش کسی بود.

یک روز صبح بلند می شی و تصمیم می گیری زنجیر پاره کنی؛
پس کفش های آهنی می پوشی و اون قدر جلو می ری که با خودت
فاصله نداشته باشی.

از امروز، همراه صدا، تصویر رو هم می بینی و این قدر تو این کار،
افراط می کنی که یه ماهه، با کلّی آدم، ارتباط صوتی – تصویری
داری و حالا برای این که همه لبخند بزنند باید کمی خمیده بشی؛
شایدم زیر دست و پا له شدی و این دیگه، خوش حالت نمی کنه. یک
اَلک می خری و آدم ها رو غربال می کنی. آقا، ما دُرشتاش رو سوا
می کنیم!

این جور موقع ها باید از سر خط شروع کنی. پس تکلیف روزهایی
که گذشت چی می شه؟! یه روزی به بغل دستی ات می گفتی تحمّل
کن، خویشتن دار باش و … امّا زندگی، ادامه داره، حتی اگر دیگرانی
وجود نداشته باشند و تو باز هم به دنیای مجازی ات پناه می آوری،
گام های رو به جلو برمی داری و در مسابقه زندگیِ بدون دیگران،
قهرمان می شوی و مدال می گیری و خدا را شکر می کنی که مثل
اجدادت توی غارها، از زندگی، روسفید شدی.

مطمئناً یه روز صبح می رسه که کسی تو رو به زندگی خارج از
دنیای مجازی ات فرا می خواند و تو زیر لب، زمزمه می کنی: زندگی با
دیگران، بدون دیگران.

اگر حوصله دارید، می خوام یه زندگی مجازی و خیالی خودم رو
براتون تعریف کنم:

از یک هفته قبل، با اوّلین هزینه ای که از برنده شدن فیلم هفتمم
در جشنواره به دست آورده بودم، توانسته بودم در اردوی یک روزه
سفر به مرّیخ، ثبت نام کنم. مانده ام که در این یک روز، ما کجای
مرّیخ را می خواهیم ببینیم. هزینه بلیت، خیلی بالا بود و من ناچار با
وجود تمام پول هایم و حتی بیعانه گذاشتن لوح تقدیر و تندیسم
نتوانسته بودم جایی بهتر از بوفه سفینه، دست و پا کنم. صبح فردا
برای اوّلین بار، سوار سفینه می شوم. خوابم می آید. بستن چمدانم را
مادرم به عهده می گیرد. چشمانم را می بندم و تندیس فیلم های
نساخته ام را می شمارم و حساب می کنم که با چند تندیس دیگر،
چند بار دیگر، می شود کهکشان را دید. تندیس ششم که از دستم
می افتد. مادرم را بالای سرم می بینم که جارو و خاک انداز را به دستم
می دهد که: «دختر، این چه وضعی است؟! یک دست استکان هایم
را شکستی!».

۱۲۰ دقیقه دیگر، سفینه حرکت می کند و من میان حیاط و کوچه
سعی می کنم چمدانم را از میان در رهایی بخشم و آشفتگی، با باز
شدن چمدانم و پخش شدن وسائل آن، میان کوچه شکل می گیرد.
خودم را به باند فرودگاه می رسانم. چراغ های سفینه، روشن و
خاموش می شود. مسافران سفینه از خوش حالی، مدام بالا و پایین
می پرند و من حتی اگر بخواهم و یا این کار را انجام بدهم، با این
چمدانی که به دستم زنجیر شده، توان این کار را ندارم.

من، تنها ایرانی این جمع هستم و ادب ایرانی، حکم می کند که
آخر از همه سوار شوم. دور تا دور سفینه، پر از صندلی های بزرگ
شیشه ای است. جلوتر می روم تا بوفه را بیابم و دقایقی بعد
در می یابم دور خود چرخیده ام. یکی از مسافران، دست و پا شکسته
برایم شرح می دهد که اداره بهداشت مریخ، نسبت به خوراکی هایی
که زمینی ها می خورند حساسیت داشته. قضیه تحریم مک دونالد و
مبارزه با کالاهای خارجی و … و صندلی من که همان صندلی کنار
بوفه بوده را نیز جمع کرده اند. این چمدان هم بالاخره، یک جا به درد
می خورد.

بغل دستی ام عجیب شبیه آل پا