پاورپوینت کامل معیارهای دینی در زندگی با دیگران ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معیارهای دینی در زندگی با دیگران ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معیارهای دینی در زندگی با دیگران ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معیارهای دینی در زندگی با دیگران ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۶

در فرهنگ دینی ما، حضور «دیگران» همواره مورد توجّه و دقّت بوده
است. خداوند در حالی که می توانست انسان ها را با خصلت های
یکسانی خلق کند، چنین نکرده و آنها را از جهات مختلف، گوناگون
آفرید تا با محبّت و دوستی در کنار هم زندگی کنند و در این امتحان
الهی، از نیکان متمایز گردند و هر یک در دنیای واپسین، پاداش یا
عذاب داده شوند.۱

بجز آدمیان، تمام مخلوقات، «عائله و وابستگان خداوند» نامیده
شده اند و دوست داشتنی ترین بنده نزد خدا، آن است که به
آفریدگان، نفع برساند و شادشان گرداند.۲

دیگران، مانند خود تو هستند و از این رو، آنچه بر خود می پسندی
بر دیگران بپسند و آنچه بر خود روا نمی داری، برای دیگران روا
مدار.۳

در کلام الهی و سخنان معصومان(ع)، اصول اخلاقی عمومی و
ویژه فراوانی درباره زندگی و ارتباط با دیگران آمده و بر
اجتماع گرایی توصیه شده است و نیز می توان از رفتارهای پیامبران،
خصوصاً پیامبر اسلام(ص) و اهل بیتش(ع) و مردان الهی، الگو
گرفت.

اصول اخلاقی روابط با دیگران

در هر جامعه انسانی، در هر زمان (چه گذشته و چه آینده) و در هر
مکانی (چه در زمین و چه در مرّیخ)، اگر اخلاق نباشد، زندگی، معنا،
لطافت، زیبایی و شکوفایی نخواهد داشت.

اخلاق، راه و رسم زندگی کردن و نحوه ارتباط و تعامل با دیگران
را به ما می آموزد و این، بهترین ضامن اجرایی قوانین الهی و حتّی
بشری است.

اصول اخلاقی، جدای از کتاب آسمانی، در احادیث اسلامی،
بازتاب گسترده ای دارد که حاکی از تأثیر عمیق اخلاق در زندگی
فردی و جمعی انسان هاست. مکتب اخلاقی اسلام، بر ایمان به
خدایی که کمال و قدرت مطلق است و فرمان او بر تمام هستی
جاری است، استوار است.

در این مجال، به اصول کلّی اخلاقی در زندگی با دیگران پرداخته
می شود، بدون در نظر گرفتن تقسیم بندی هایی نظیر: طبقه
اجتماعی، جنسیّت، قومیت، نسبت، ایمان و کفر، سن، دوستی و
دشمنی، و …؛ چرا که از دیدگاه اسلام، ارزش ها و قواعد اخلاقی، جنبه
انسانی و جهانی دارند و فراتر از زمان و مکان و حتّی دین، طرّاحی
شده اند.۴

فضایل و رذایل اخلاقی غالباً با یکدیگر مربوط اند؛ امّا ما در
این جا «بایدها» و «نبایدها»ی اخلاقی در روابط (زندگی) با دیگران
را به تفکیک می آوریم.

۱. سوره حجرات، آیه ۱۳؛ سوره هود، آیه ۱۱۸ و ۱۱۹.

۲. الکافی، ج۲ ص۱۶۴.

۳. بحارالانوار، ج۷۵ ص۲۹.

۴. درباره جهانْ شمول و انسانْ شمول بودن قوانین اخلاقی اسلام، ر.ک: همه
را دوست بداریم، ص۴۵؛ همه ما برادریم (نامه سرگشاده به هر مسلمانی که
بخواند)، ص۲۰-۲۵.

الف- بایده

۱. خوش نیّتی: هر که خوش نیّت گردد، پاداشش فراوان و
زندگی اش خوش می گردد و دوستی اش لازم می شود.۱

۲. خوش گمانی: هر که به مردم خوش گمان (خوش بین) گردد،
دوستی آنان را به دست می آورد.۲

۳. خوش خویی: خواستار همدمی مردم شدم، پس آن را در
خوش خویی یافتم.۳

۴. خوش رفتاری: با خوش رفتاری، رفیقان اُنس می گیرند.۴

۵. گشاده رویی: گشاده رویی، عامل دوستی است.۵

۶. احترام: احترام میان خود و برادرت را از بین مَبر و چیزی از آن
بگذار؛ زیرا از میان رفتن آن، از میان رفتن شرم است و بر جای بودن
احترام، بر جای بودن دوستی است.۶

۷. فروتنی: ثمره فروتنی، دوستی است.۷

۸. وفاداری: وفاداری، عامل الفت گرفتن است.۸

۹. انصاف: با انصاف، برادری ادامه می یابد.۹

۱۰. راستگویی: شخص راستگو با راستگویی خود، سه چیز را به
دست می آورد: اعتماد، دوستی و شُکوه (شخصیت).۱۰

۱۱. سخاوت: بخشندگی، دوستی را جلب می کند و اخلاق را زینت
می بخشد.۱۱

۱۲. فراموش کردن بدی ها: بدی های برادران را فراموش کن تا
دوستی شان را پایدار کنی.۱۲

۱۳. دید و بازدید: دید و بازدید، محبّت را می رویاند.۱۳

۱۴. هدیه دادن: به یکدیگر هدیه بدهید؛ زیرا کینه ها را
می زداید.۱۴

۱۵. سلام دادن: خداوند، اطعام کردن مردم و رواج دادن سلام را
دوست دارد.۱۵

۱۶. دست دادن: با یکدیگر دست بدهید تا کینه از دل هایتان
برود.۱۶

۱۷. خیرخواهی: خیرخواهی، دوستی و محبّت به بار می آورد.۱۷

۱۸. اعلام دوستی: هر گاه یکی از شما یار یا برادرش را دوست
داشت، او را از آن، باخبر کند.۱۸

۱۹. مدارا: سلامت دین و دنیا، در مدارا کردن با مردم است.۱۹

۲۰. ادب: مردم به ادب نیکو نیازمندترند تا به سیم و زر.۲۰

۲۱. برآوردن نیاز و کمک و یاری: هر که در پی برآوردن نیاز
برادرش باشد، خداوند نیز نیازهایش را برمی آورد.۲۱

۲۲. همدردی: هیچ چیز مانند همدردی، برادری را حفظ نمی کند.۲۲

۲۳. ایثار: اوج مَکارم اخلاق (شایستگی اخلاقی) ایثار است. ۲۳

۲۴. یادآوری کردن عیب ها: هر که عیب را برایت روشن کند،
دوست توست.۲۴

۲۵. نهی از منکر: هر که برادرش را در کاری ناپسند ببیند و بتواند
او را از آن باز دارد و این کار را نکند، به او خیانت کرده است.۲۵

۲۶. جویا شدن احوال: رسول خدا(ص) هرگاه سه روز یکی از
برادران خود را نمی دید، جویای حالش می شد. اگر جایی رفته بود،
برایش دعا می کرد. اگر در شهر بود به دیدارش می رفت و اگر بیمار
بود، عیادتش می کرد.۲۶

۲۷. پیمانداری: میخ های عهد و پیمان ها را محکم کنید.۲۷

۲۸. پاکیزگی و زیبایی: خداوند متعال، دوست دارد وقتی بنده اش
نزد برادران خود می رود با چهره ای پرداخته و آراسته برود.۲۸

۲۹. آسان گیری: خداوند، کسی را که در خرید، فروش و قضاوت،
آسان گیر است، دوست دارد.۲۹

۳۰. چشم پوشی: از بهترین رفتارهای شخص بزرگوار، نادیده
گرفتن چیزی (از خطاها و بدی های مردم) است که می داند.۳۰

۳۱. عفّت: نسبت به زنان مردم عفّت ورزید تا نسبت به زنان شما عفّت ورزند.۳۱

۳۲. رازداری و رازپوشی: راز خود را به کسی که امانتدار نیست، مسپار.۳۲

۳۳. امانت داری: سه چیز است که خداوند، دست هیچ کس را در آنها باز نگذاشته است: برگرداندن امانت
دیگران، چه نیکوکار باشند و چه بدکار، …۳۳

۳۴. سپاس گزاری: از آن که به تو نعمتی می بخشد، تشکر کن و به کسی که از تو تشکر می کند، نعمت بیشتری
بخش.۳۴

۳۵. عفو: بر شما باد به گذشت؛ زیرا که گذشت، جز بر عزّت بنده نمی افزاید.۳۵

۳۶. مهمانی: هر که خداوند به او ثروتی دهد، باید با آن به خویشانش رسیدگی کند و مهمانداری نماید.۳۶

۳۷. عذرخواهی و پذیرش عذر: عذر برادرت را بپذیر و اگر عذری نداشت، برایش عذری بتراش.۳۷

۳۸. تسلی دادن به سوگوار: هر که مادرِ فرزند مرده ای را تسلّی دهد، خداوند در آن روزی که هیچ سایه ای جز
سایه عرش او نیست، وی را در سایه عرش خود، جای دهد.۳۸

۳۹. وام دادن: اگر توانگر بودی و کسی از تو وامی خواست، وجود او را غنیمت دان تا خداوند، در روز تنگدستی،
آن را به تو بازپس دهد.۳۹

۴۰. امان دادن: اگر کسی بر جان خود از تو امان خواست، او را امان بده.۴۰

۴۱. شکیبایی: سه چیز از درهای نیکوکاری است؛ … شکیبایی در برابر آزار و اذیت.۴۱

۴۲. حفظ دوستی: دوستی را نگه دار، اگر چه دیگری آن را نگه ندارد.۴۲

۴۳. حیا: حیا، مانع زشتکاری می شود.۴۳

۴۴. مهربانی و ترحّم: رحم کن تا به تو رحم شود.۴۴

۴۵. میانجیگری: کسی که با میانجیگری خود، زیانی را دفع یا سودی را احیا کند، خداوند تعالی در روزی که
قدم ها می لغزند، قدم های او را استوار می دارد.۴۵

۴۶. آبروداری: هر که از آبروی برادر خود دفاع کند، این کار، حجابی میان او و آتش خواهد بود.۴۶

۴۷. شوخی: خداوند، کسی را که در میان جمعی، شوخی و بذله گویی کند، دوست می دارد به شرط آن که
ناسزاگویی در آن نباشد.۴۷

۴۸. نام نیک به کار بردن: سه چیز، دوستی برادرت را برایت خالص و یکرنگ می کند: … او را با محبوب ترین
نام هایش بخوانی.۴۸

۴۹. کم توقّعی: بهترین برادران، کسی است که نسبت به برادرانش پُر توقّع نباشد.۴۹

۵۰. در اختیار گزاردن لوازم زندگی: مسلمان، برادر مسلمان است و لوازم ضروری زندگی را از او دریغ
نمی دارد.۵۰

پاورقی های بایده

۱. غررالحکم، ح۹۰۹۴.

۲. همان، ح۸۸۴۲.

۳. الکافی، ج۱، ص۲۷، ح۲۹.

۴. غررالحکم، ح۴۲۳۳.

۵. همان، ح۵۵۴۶.

۶. تحف العقول، ص۴۰۹.

۷. غررالحکم، ح۴۶۱۳.

۸. همان، ح۵۵۱۱.

۹. همان، ح۹۷۳۶.

۱۰. همان، ح۱۱۰۳۸.

۱۱. همان، ح۱۶۰۰.

۱۲. همان، ح۴۵۸۴.

۱۳. بحارالأنوار، ج۷۴، ص۳۵۵، ح۳۶.

۱۴. الکافی، ج۵، ص۱۴۴، ح۱۴.

۱۵. المحاسن، ج۲، ص۱۴۳، ح۱۳۷۱.

۱۶. کنزالعُمّال، ح۲۵۳۴۴.

۱۷. غررالحکم، ح۸۴۴ و ۶۱۴.

۱۸. المَحاسن، ج۱، ص۴۱۵، ح۹۵۳.

۱۹. غررالحکم، ح۵۶۱۰.

۲۰. همان، ح۳۵۹۰.

۲۱. سُنن ابن داوود، ج۴، ص۲۷۳، ح۴۸۹۳.

۲۲. غُرَرالحِکم، ح۹۵۷۸.

۲۳. همان، ح۹۸۶ و ۲۸۸۸.

۲۴. همان، ح۸۲۱۰.

۲۵. الأمالی للصدوق، ص۳۴۳، ح۴۰۹.

۲۶. مکارم الأخلاق، ج۱، ص۵۵، ح۳۴.

۲۷. نهج البلاغه، حکمت ۱۵۵.

۲۸. مکارم الأخلاق، ج۱، ص۸۵، ح۱.

۲۹. کنزالعمّال، ح۹۴۲۶.

۳۰. نهج البلاغه، حکمت ۲۲۲.

۳۱. الخصال، ص۵۵، ح۷۵.

۳۲. غررالحکم، ح۱۰۱۶۶.

۳۳. الکافی، ج۲، ص۱۶۲، ح۱۵.

۳۴. اصول کافی، ج۲، ص۹۴.

۳۵. الکافی، ج۲، ص۱۰۸، ح۵.

۳۶. نهج البلاغه، خطبه ۱۴۲.

۳۷. بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۶۵، ح۲۹.

۳۸. الکافی، ج۳، ص۲۲۷، ح۳.

۳۹. نهج البلاغه، نامه ۳۱.

۴۰. کنزالعمال، ح۱۰۹۰۹.

۴۱. تحف العقول، ص۸.

۴۲. غررالحکم، ح۷۱۵۷.

۴۳. همان، ح۱۳۹۳.

۴۴. الأمالی للصدوق، ص۱۷۴، ح۹.

۴۵. کنزالعمّال، ح۶۴۹۶.

۴۶. الأمالی للمفید، ص۳۳۸، ح۲.

۴۷. الکافی، ج۲، ص۶۶۳، ح۴.

۴۸. همان، ح۳.

۴۹. غررالحکم، ح۴۹۹۷.

۵۰. تفسیر الدرّ المنثور، ج۸، ص۶۴۴.

ب- نبایده

۱. بدخواهی: در مردمی که نه خود نیک خواه اند و نه نیک خواه