پاورپوینت کامل سیّاره کوچک و آرزوهای بزرگ ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیّاره کوچک و آرزوهای بزرگ ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیّاره کوچک و آرزوهای بزرگ ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیّاره کوچک و آرزوهای بزرگ ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

۸۲

(بحثی درباره «جهانی شدن» و پیامدهایش)

اصطلاح «جهانی شدن (globalization)» سابقه چندانی در علوم اجتماعی ندارد و تنها از حدود دهه ۱۹۶۰ مطرح
شد و از اواسط دهه ۸۰ شیوع گسترده ای یافت. به طور کلی در نظریاتی که چنین مفهومی را به اَشکال مختلف مطرح
می کنند، جهانی شدن به معنای فرآیندی اجتماعی است که از مدت ها پیش آغاز شده و رو به گسترش است و در آن،
قید و بندهای جغرافیایی – که بر روابط اجتماعی و فرهنگی سایه افکنده است – از بین می رود و در نتیجه آن، مردم
به طور فراینده ای از زوال این قید و بندها آگاه می شوند.

جریان جهانی شدن، حرکت به سوی یک جامعه جهانی واحد را نوید می دهد. بر اساس نظریّات مطرح، در دنیای
کاملاً جهانی شده، عمدتاً یک جامعه و یک فرهنگ در سراسر سیاره زمین، مستقر خواهد شد، گرچه احتمالاً در این
فرهنگ، اختلاف، تنوع، آزادی و انتخاب فردی پذیرفته می شود؛ امّا «وابستگی به سرزمین» به عنوان یک اصل
وحدت بخش در زندگی اجتماعی و فرهنگی، از بین خواهد رفت. در این جامعه برقراری ارتباط میان افرادی که به
فاصله خیلی دور از هم زندگی می کنند، به همان راحتیِ میان همسایه ها خواهد بود.

به تعبیری خلاصه: «جهانی شدن، فرآیندی است که همپای گسترش آن، جهان نیز از جهاتی کوچک تر و فشرده تر
می شود».

سه تفسیر

برخی از تفسیرها، فرآیند جهانی شدن را با رویکردی عمدتاً اقتصادی مطالعه می کنند و آن را بیشتر دارای ماهیت
اقتصادی می دانند. این تعاریف، جهانی شدن را با گسترش تجارت آزاد و پذیرش اصول اقتصاد آزاد (لیبرال) و
سرمایه داری، مترادف می دانند؛ امّا باید توجه داشت که دگرگونی های اقتصادی، مسلّماً حوزه های فرهنگی و سیاسی
جهان را نیز از بروز تحولات، بی نصیب نمی گذارد. علاوه بر این، روند جهانی شدن، مسلماً از اساس، یک مفهوم چند
بُعدی و فراگیر است.

بعضی از تعاریف نیز بر جنبه سیاسی این مفهوم، متمرکز شده اند و جهانی شدن را عبارت از فراگیر شدن لیبرال
دموکراسی۱ و کم رنگ شدن حاکمیت ملّی کشورها می دانند.

برخی از تعاریف نیز به شکلی بر گستره فرهنگی جهانی شدن و افزایش ارتباط و وابستگی های متقابل انسان ها و
شدّت روابط فراملّی تأکید می کند.

زمینه تاریخی و دیدگاه ه

تاریخچه جهانی شدن، به جهت داد و ستد جوامع، بخصوص در عرصه فرهنگ و مذهب، به تاریخ اجتماعی بشر
باز می گردد؛ امّا به مفهوم نوین آن، با مدرنیسم۲ همراه بوده و بخصوص در قرن بیستم، شتاب فزاینده ای به خود گرفته
است.

در قرن بیستم، تحولاتی شگرف در عرصه های مختلف حیات انسان روی داد که نگاه های جهان نگر و جهان شمول را
گسترش داد و این مسئله را بیش از پیش مطرح کرد. از جمله، پیشرفت صنایع الکترونیک، فواصل موجود در سیاره
زمین را کاهش داد و امکان جابه جایی سریع افراد و عقاید و منابع را در سراسر این کره فراهم کرد. همچنین در طیّ این
قرن، بخصوص در اواخر آن، مسائل مربوط به کلّ کره زمین، همچون مسائل زیست محیطی، و به طور مشخص
تخریب لایه اوزون و گرم شدن زمین مطرح شد که حلّ آنها از حوزه اقتدار هر یک از دولت ها به تنهایی خارج بود و
همین، باعث رشد وابستگیِ متقابل میان جوامع ملّی و بین المللی شده است.

مفهوم «دهکده جهانی» که توسط مارشال کانادایی، مک لوهان، در دهه ۱۹۶۰ میلادی در کتاب «فهم ارتباطات»
مطرح شد، در واقع، پیامد تحولاتی شگرف در جهان بود. مک لوهان بر نقش رسانه ها و وسائل ارتباطی در گسترش
فرهنگ جهانی تأکید می کرد. به نظر او، ارتباط الکترونیک، جهان را همچون یک رشته اعصاب به هم پیوند داده
است. پیشرفت وسائل
ارتباطی به انفجار اطلاعات انجامیده و مدارهای الکتریکی، نظام مکان و زمان را درهم نوریده اند و امور مربوط به
سایر افراد بشر را به طور مستمر و همزمان در پیش دیدگان ما قرار داده اند. این پدیده، گفتگو در مقیاس جهانی را
ممکن ساخته است و به تدریج، فواصل فرهنگی موجود را رفع می کند. اصطلاح «جامعه فرا صنعتی» نیز انعکاسی از
این تحولات بزرگ بود.

رواج و شیوع مفهوم جهانی شدن، عمدتاً مدیون رولاند رابرتسون در دهه ۱۹۸۰ بود. را برتسون، ابتدا به بررسی فرایند
شکل گیریِ نظام جهانی پرداخت. نظام جهانیِ مورد پیش بینی وی به شکل زیر عمل می کند: ۱. تقسیم قدرت در
سطح بین المللی یا در سطح قاره ای، برای ایجاد امنیتِ دسته جمعی؛ ۲. ایجاد ارزش ها و هنجارهای جهانی؛ ۳. تعدیل
اختلاف طبقاتی موجود میان کشورها از طریق سرمایه گذاری مجدّد کشورهای غنی در کشورهای فقیر؛ ۴. هماهنگ
کردن مبادلات بین کشورها در زمینه های تجارت، مهاجرت، کارکردهای فرهنگی و نظیر آن.

البته به نظر رابرتسون، شکاف های فرهنگی، مذهبی و ارزشیِ موجود در جهانِ، از موانع عمده توسعه نظام بین المللی
است. وی جهانی شدن در سطح فرهنگی را مطرح می کند و آن را چنین تعریف می کند: «جهانی شدن یا سیاره ای
شدنِ جهان، مفهومی است که هم به تراکم و فشردگی جهان، و هم به گسترش آگاهی انسان ها درباره جهان به عنوان
یک کل، و هم به وابستگی متقابل جهانی و هم به آگاهی از یکپارچگی جهان در قرن بیستم اشاره می کند».

به نظر رابرتسون، امروزه تمامی مسائل روزمره به صورت جهانی تعریف می شوند. مثلاً مسائل سیاسی – نظامی در
قالب نظم جهانی، مسائل اقتصادی در قالب رکود بین المللی، و مسائل مربوط به شهروندان در قالب حقوق بشر تعریف
می شوند. امروزه فرد، عضوی از جامعه بشری تلقی می گردد، و جامعه ملّی نمی تواند حقوق شهروندان را مستقلاً تأمین
نماید؛ بلکه ملزم است این حقوق را در ارتباط با حقوق بشر و به طور عام، تأمین کند.

به نظر رابرتسون، فرایند جهانی شدن، از آغاز دوره مدرنیته و ظهور سرمایه داری شروع شده است و از ۱۴۰۰ میلادی
(مقارن رنسانس) تا امروز، مراحل تاریخی متعدّدی را طی کرده که آخرینِ آنها از سال ۱۹۶۹ آغاز شده و به دلیل رشد
سریع رسانه های گروهی، ارتباطات و مسائل زیست محیطیِ جهانی، بسیار سرعت گرفته است.

آنتونی گیدِنْز، جامعه شناس مشهور انگلیسی نیز فرآیند جهانی شدن را مورد بررسی قرار داده است. گیدنز، روند
جهانی شدنِ تحولات محلّی، گسترش جهانی نهادهایی چون حق تعیین سرنوشت ملّی، دموکراسی و عقلانی کردن
اداره امور، و همچنین گسترش پیمان های منطقه ای و جهانی را، در فرآیند عمومی جهانی شدن بررسی می کند. از نظر
گیدنز، «جهانی شدن فرهنگ»، زیربنا و خمیرمایه جهانی شدن است. به عقیده وی جهانی شدن، یک فرآینده
اجتناب ناپذیر است که پیامد آن، قابل پیش بینی نیست.

فرانسیس فوکویاما، امریکایی ژاپنی تبار و از نظریه پردازان علوم سیاسی، اندیشمند دیگری است که در کتاب «پایان
تاریخ و آخرین انسان» در این باره نظری خاص مطرح کرده است. وی برخلاف بسیاری از نظرات دیگر، معتقد به
حاکمیت جهانی و بلامنازع لیبرال دموکراسی و سرمایه داری غربی و به طور کلی اندیشه ها، الگوها و ساختارهای
غربی است؛ چرا که معتقد است بشر امروز، بر سر این اندیشه ها، اتفاق نظر دارد.

با توجه به بحث های مطرح شده در مجموع می توان گفت: جهانی شدن، شامل ارتباط و وابستگی قاعده مند فرد فردِ
انسان ها در تمامی روابط اجتماعی موجود بر روی کره زمین با یکدیگر است. در چنین بافت جهانی شده ای، هیچ
رابطه خاصّی (مثلاً سیاست یک دولت) یا مجموعه ای از روابط خاص (مثلاً یک فرهنگ خاص) نمی تواند به صورت
مستقل و مُنزوی وجود داشته باشد و به حیات خود به راحتی ادامه دهد و یا خود را بر دیگران مسلّط سازد.

ابعاد جهانی شدن

از حیث اقتصادی، جهانی شدنِ اقتصاد با تحوّل در حمل و نقل و شبکه ارتباطات – که به رشد سریع تجارت و نقل و
انتقال گسترده سرمایه انجامید – آغاز شد. توسعه تجارت آزاد و نظام سرمایه داری در قرن بیستم، بخصوص بعد از
سقوط بلوک شرق، رشد بازارهای مالی جهانی، رشد سریع شرکت های چند ملیّتی، گسترش مراکز مالی جهانی، و
مهاجرت کارگران، همگی حکایت از جهانی شدنِ اقتصاد و مسائل اقتصادی دارد، به گونه ای که امروز دولت ها بدون
توجّه به اقتصاد جهانی، نمی توانند برای مسائل داخلیِ اقتصاد خود تدبیر و برنامه ریزی کنند.

از بعد اجتماعی، گسترش سریع مهاجرت ها، گسترش صنعت توریسم، جهانی شدن الگوهای زندگی، و ظهور مسائل
مشترک جهانی، همگی از نمادهای جهانی شدن محسوب می شوند.

به لحاظ سیاس