پاورپوینت کامل قارچ های وبلاگ در مزرعه های بی مرز ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قارچ های وبلاگ در مزرعه های بی مرز ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قارچ های وبلاگ در مزرعه های بی مرز ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قارچ های وبلاگ در مزرعه های بی مرز ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

زمان و مکان نابود شده است. می توانی در عین گمنامی، بدون هیچ حد و مرزی با حس آزادی، وارد سرزمینی شوی که بر
روی نقشه قدرت و ثروت قرار ندارد. این فضا از آن جهت متفاوت و خلاق است که می تواند در بهبوحه شرایط اختناق،
فرصتی را برای گفتن عقاید و آنچه در درون نمی توانسته راه به جایی باز کند، فراهم نماید. و اکنون هزاران چشمه
احساسات، عشق های ممنوع، خاطرات شخصی، آینده نگری های اجتماعی، ناگفته های سیاسی و … سنگ های
سخت را کاویده است و دریایی وسیع در جغرافیای جهانی متولد کرده است.

با گسترش روند ارتباط الکترونیک، امکانات و ابزارهای متعدد و قابل دسترسی که اینترنت در اختیار علاقه مندان قرار
می دهد، مخاطبان خویش را قادر ساخته است که بتوانند یک شبکه ارتباطی پویا و متقابل به وجود آورند.

واژه وبلاگ (Weblog) از جمله واژه های جدیدی است که قدم در عرصه ادبیات جهانی اینترنت گذاشته است. در
واقع، با ساختن هر وبلاگ، یک حفره به کندوی عسل افکار جهانی اضافه می شود. وبلاگ ها واقعاً شبیه کندوی عسل
هستند و وبلاگ نویس ها – که حالا در جهان پر ترافیک اینترنت به آنها بِلاگِر (Blogger)می گویند – ، زنبورهایی
که می کوشند هر روز، شهدی تازه به کندو بیاورند. البته بعضی از این زنبورها هم نه شهد که گاه زهر می آورند؛ ولی در
این سوپر مارکت جهانی، معانی انتخاب ها هم گسترده است.

تاریخچه وبلاگ و وبلاگ نویسی

از زمان اختراع و تولد وبلاگ، مدت زمان کوتاهی می گذرد. برخی بر این عقیده اند که اوّلین وبلاگ، توسط تیم برنزلی
(مخترع وب) ایجاد شده است. در فاصله بین سال های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷ م، این روند به گونه ای سیر صعودی داشت که از
آن به عنوان انفجار نام برده می شود؛ امّا در سال ۱۹۹۹، با راه اندازی چندین سرویس رایگان و یا ارزان قیمت در رابطه
با وبلاگ و وبلاگ نویسی، تعداد وبلاگ ها رو به افزایش نهاد. استفاده از سرویس های یاد شده، مستلزم دانش فنی
بالایی نبود و علاقه مندان به ایجاد وبلاگ می توانستند به سرعت، اقدام به ایجاد وبلاگ مورد نظر خود نمایند. بر
اساس آمار، تا اواسط سال ۲۰۰۲ م، تعداد این وبلاگ ها به بیش از نیم میلیون رسیده است.

وبلاگ چیست؟

وبلاگ، یک صفحه وب (مشابه یک روزنامه شخصی) و با قابلیت دستیابی عموم کاربران به آن است. محیطی که
امکان انتشار ایده ها، افکار و دیدگاه های شخص را همانند یک روزنامه نگار می دهد وبلاگ ها بر اساس یک نظم
خاص، به هنگام می شوند و محتوای وبلاگ، نشان دهنده شخصیت مؤلف آن است. اولویت استقرار و یا نشر مطلب در
یک وبلاگ، بر اساس یک ساختار زمانی شکل می گیرد. خوانندگان یک وبلاگ می توانند از هر نقطه ای در وبلاگ که
تمایل دارند، مطالعه خود را شروع نمایند: در ابتدا مطالب و نوشته های تازه منتشر شده بر روی وبلاگ را مشاهده
نمایند و یا با استفاده از امکان جستجو و یا لینک (پیوند) به سایر وبلاگ ها، اطلاعات قدیمی منتشر شده را مطالعه
نمایند.

تعداد زیادی از وبلاگ ها این امکان را برای خوانندگان خود فراهم می نمایند که دیدگاه های خود را در ارتباط با موضوع
مطرح شده بر روی سایت، اعلام نمایند. با توجه به این ویژگی، نویسنده یک وبلاگ، علاوه بر ارائه دیدگاه خود
می تواند بازخورد (عکس العمل) آن را نیز دریافت کند و این، یعنی برقرار کردن یک ارتباط دوسویه (تعاملی) که رنگی
از تحمیل اراده و عقیده در آن نیست.

سبک های رایج در وبلاگ

از حسین درخشان، در سرزمین ناملموس اینترنت، تحت عنوان «ابو البِلاگر» یاد می کنند. پدر وبِ ایران، جوانی است
۲۹ ساله، روزنامه نگار و دانشجوی رشته جامعه شناسی دانشگاه تورنتو (کانادا) که چند سال است وبلاگ می نویسد و
روزانه بیش از ۳۵۰۰ خواننده دارد.

روایت مشاهدات روزمره با نگاهی غیررسمی، خودمانی، صمیمی و طنزآلود، در ابتدا توسط او به وجود آمد. به این نوع
وبلاگ ها، e-zine یا مجلّه الکترونیک نمی گویند؛ بلکه به آنها me-zine(مجله من) گفته می شود؛ چیزی شبیه به
دفترچه خاطرات شخصی.

امّا گاه وبلاگ ها نقش یک رسانه جایگزین را نیز بازی می کنند. آنها در فضایی واقعاً مدنی، از: سیاست، اقتصاد،
فرهنگ و جامعه سخن می گویند. در این وضعیت، بلاگرها کارت خبرنگاری ندارند؛ امّا خبرنگارند. به عنوان مثال، در
طیّ حوادث کوی دانشگاه (۱۸ تیر ۱۳۷۸/ تهران)، بسیاری از وبلاگ ها، بخش عمده محتویاتشان را به انعکاس
رویدادها و ناآرامی های تهران اختصاص دادند و یا ظهور پدیده جدیدی به نام «وبلاگ نویسی جنگ (Blogwar)»
در جریان جنگ های مریکا و عراق، توسط مردم تحت بمباران یا سربازان و افسرانی که مستقیماً با رویدادها دست و
پنجه نرم می کردند، به وجود آمد و تریبون تمام عیاری شد برای به چالش کشیدن سانسور رسانه های رسمی و دولتی
امریکا و انگلیس.

مخاطبان وبلاگ ه

اگر نام سیدمحمدعلی ابطحی (معاون حقوقی رئیس جمهور پیشین ایران) به عنوان بانی هیچ تحوّلی در تاریخ این
سرزمین ثبت نشود، شاید در تاریخ وبلاگ نویسان فارسی زبان، این نام، ماندگار شود؛ چرا که او اوّلین سیاستمدار
ایرانی است که با شعار «اجازه بدهید در این سایت، من محمدعلی ابطحی باشم، بی توجه به مسئولیت های رسمی و