پاورپوینت کامل سینمای زندگی ; کاری به قیمت دوچرخه ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سینمای زندگی ; کاری به قیمت دوچرخه ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سینمای زندگی ; کاری به قیمت دوچرخه ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سینمای زندگی ; کاری به قیمت دوچرخه ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

مشخصات فیلم

فیلم «دزد دوچرخه» توسط «ویتوریو دسیکا» (vitorio desica)
در سال ۱۹۴۸ در ایتالیا ، در نود دقیقه و به صورت سیاه و سفید ،
ساخته شده است. «چزاره زاوالتینی» فیلم نامه آن را با اقتباس رمانی
از «لوییجی بارتولینی» نوشته است. «لامبرتو ماجورانی» ، «دیانلا
کارل» ، «انتسواستایولا» ، «النا آلتیری» در آن نقش آفرینی می کنند.
فیلمبردار فیلم «کارلو مونتوری» است و موسیقی آن نیز توسط
«الکساندرو چیکونینی» ساخته شده است.

دسیکا در این فیلم نیز چون اغلب فیلم هایش از سبک
«نئورالیسم» پیروی کرده است. این سبک که بیانگر اوضاع و احوال
کشور ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم است ، با فیلم «رم، شهر بی
دفاع» (۱۹۴۵) از «روسلینی» در ایتالیا رواج یافت و پس از آن سایر
فیلم ها در این سبک ، از الگو و روش های آن تقلید کرده و آن سبک
را که تنها در محدوده ایتالیا کارآیی داشت ، رواج دادند. این سبک ،
کاملاً با وضعیت اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی آن روز هماهنگی
دارد.

انتخاب ظاهری مستندگونه از طریق فیلمبرداری در مکان اصلی و
خارج از فضای استودیو ، صداگذاری پس از تولید ، تلفیق بازیگران
حرفه ای با مردم عادی ، توجه و پرداختن به تجربه های ملی معاصر
(حداقل تاریخ ایتالیا) ، گرایش به مصائب اجتماعی و نگاه انسانی و
بهره گیری از نور طبیعی را می توان از بارزترین ویژگی های فیلم های
نئورالیستی نام برد.

روسلینی با ساخت دو فیلم «پاییزا» (۱۹۴۶) و «آلمان سال صفر»
که از آخرین آثار او بودند جایگاه خود را به عنوان استاد این سبک،
ثبت کرد و در صدر نشست. گرچه این سبک به دلیل مضامین داخلی
و بومی ، قابلیت توسعه و گسترش در سینمای دیگر کشورهای جهان
را نداشت، ولی توانست سینمای مرده ایتالیا را به کلی احیا کند.
«میکلانجلو آنتونیونی» و «فدریکو فیلنی» در دهه ۱۹۵۰ ،
نئورالیست را زیرو رو کردند و مرکز توجه خود را از جامعه ، به درون
انسان ها بردند.

دسیکا ، در اواخر سال ۱۹۳۰ با ساخت فیلم «بچه ها ما را نگاه
می کنند» نشانه هایی از سبک نئورالیستی را طرح کرده است. هر چند
او به طور مطلق نئورالیست نبود و تمایل بیشتری به آثار کمدی
داشت ، اما پس از آشنایی با «چزاره زاوالتینی» فیلم نامه نویس و
نظریه پرداز نئورالیسم ، تحت تأثیر عقاید او قرار گرفت و این سبک
را در تولید آثارش برگزید.

فیلم دزد دوچرخه ، جایزه «بهترین فیلم نامه خارجی زبان» اسکار
۱۹۴۹ را نصیب «چزاره زاوالتینی» کرد و «لامبرتو ماجورانی» و
«انتسو استیولا» نیز موفق به دریافت جایزه بازیگری شدند.

دسیکا ، این کارگردان شهیر ایتالیایی ، ۲۷ فیلم از جمله «زر
اسکات» (۱۹۴۰) ، «واکسی» (۱۹۴۶) ، «بوکوچا» (۱۹۷۰) ، «دیروز ،
امروز ، فردا» (۱۹۶۳) ، «ازدواج به سبک ایتالیایی» (۱۹۶۴) ، «بچه ها
ما را نگاه می کنند» (۱۹۴۳) ، «بام» (۱۹۵۶) ، «دروازه های آلمان»
(۱۹۶۴) ، «دو زن» (۱۹۶۱)، «گل آفتابگردان» (۱۹۷۰) و «امبوتود»
(۱۹۵۱) را در کارنامه درخشان هنری خود دارد.

آثار دسیکا به علت تعلق به دوره تاریخی و همگونی با اوضاع
اجتماعی آن دوره ، شاید چندان برای مخاطبان تنوع طلب امروزی ،
خوب و جالب به نظر نرسند ، امّا همزیستی مسالمت آمیز و تلفیق
عقاید و دیدگاه های افراطی و رادیکالی سوسیالیستی و نئورالیستی
چزاره زاوالتینی (فیلم نامه نویس) با نقطه نظرات متعادل تر دسیکا
(فیلمساز) ، این آثار را ارزشمند ساخته است و هنوز پس از گذشت
سال ها از ساخت دزد دوچرخه ، این فیلم هنوز مورد توجه و ستایش
فیلمسازان ، عموم مردم و سینماروهای حرفه ای قرار می گیرد.

داستان فیلم

دزد دوچرخه ، رابطه و احساسات پدر و پسری را به تصویر کشیده
است. این فیلم، روایتگر مشقّات کارگری به نام «آنتونیو ریچی» (با
بازی ماجورانی) است که پس از بحران فقر و بی کاری پس از جنگ
جهانی ، سرانجام با شرط دارا بودن دوچرخه برای چسباندن
اعلامیه ، استخدام می شود. او با مشقت ، دوچرخه ای تهیه می کند و
مشغول به کار می شود؛ اما پس از چندی، دوچرخه او را می دزدند.
اکنون آنتونیو با خطر از دست دادن کارش مواجه است. او به همراه
پسر کوچکش «برونو» (با بازی استیولا) برای پیدا کردن دوچرخه ،
تمام شهر را زیر پا می گذارد، ولی تلاشش بی نتیجه می ماند و
دوچرخه را پیدا نمی کند ، پس تصمیم می گیرد که یک دوچرخه
بدزدد… .

در سکانس اوّل که مأمور اداره کاریابی ، اسامی افرادی را که
تقاضایشان برای کار پذیرفته شده ، اعلام می کند ، آنتونیو ، دور از
جمع کثیری از مردم بی کار و جویای کار و در سطحی بالاتر از
دیگران ایستاده است . به این ترتیب ، مخاطب در می یابد که
کارگردان زندگی این شخص را روایت خواهد کرد و نیاز به دوچرخه
برای کار پیشنهادی ، پیش زمینه ای را برای او ایجاد می نماید.

آنتونیو برای گذران زندگی ، به آن کار نیاز دارد و نقش دوچرخه
برای به دست آوردن آن کار ، بسیار اساسی و قابل توجه است.
کارگردان، این نماد و سمبل را تا انتهای فیلم حفظ کرده است و گاه
آن را در قالب حجم انبوهی از دوچرخه ، به صورت کنایه آمیز، بیان
می کند.

آنتونیو به همراه همسرش با فروش ملافه های کهنه خانه ، پول
خرید دوچرخه را فراهم می سازد که هدف کارگردان از این سکانس ،
به تصویر کشیدن شکل عریان یک خانواده آسیب پذیر است که آن را
می توان سکانس برتر فیلم دانست.

به این دلیل ، دوچرخه ، برای او تنها از لحاظ ابزار کار بودن ، مهم
نیست، بلکه نمادی از محبت ، گذشت و وسیله ای برای قوام و بقای
زندگی است و به آن عشق می ورزد و از خود دور نمی سازد.

هنگامی که آنتونیو عاشقانه دوچرخه خود را بغل می کند و جهت
معرفی خود برای کار به شهرداری می رود، مورد تمسخر قرار می گیرد
و او بسیار معصومانه و کودکانه می گوید که آن را بسیار دوست دارد.

در فیلم ، زن فالگیری به عنوان واسطه ای برای عشق و امید به
آینده مورد توجه قرار می گیرد ؛ چرا که دسیکا با چند نما و سکانس
مختصر ، به مخاطب القا می کند که گریزی از آن نیست و تنها وجود
معجزه ای می تواند این امید را به مردم بازگرداند. برای مردمی که از
حل