پاورپوینت کامل کار کردنِ هم زمان برای دنیا و آخرت ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کار کردنِ هم زمان برای دنیا و آخرت ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کار کردنِ هم زمان برای دنیا و آخرت ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کار کردنِ هم زمان برای دنیا و آخرت ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

کار ، در یک نگاه سطحی ، صرفا به معنای تلاش و کوشش برای
کسب درآمد است. انسان ، کار می کند و در قبال آن ، مزد می گیرد تا
بتواند معاش خود و خانواده اش را تأمین کند ؛ اما در نگاهی وسیع تر و
ژرف تر ، کار کردن و دریافت مزد ، ابعاد غیر مادی هم دارند و از
جمله ، موجب ایجاد ارتباط اجتماعی افراد با یکدیگر می شوند. این
برقراری ارتباط با دیگران ، از طریق تولید محصولات یا خدمات و
نیز نقش مؤثر داشتن در عرصه های اجتماعی صورت می گیرد. این
مقال ، تلاش دارد تا با بررسی مفهوم «کار» و جنبه های مادّی و
معنوی آن ، نگاهی تازه به آن داشته باشد .

علم مدیریت جدید ، کار را به دو بخش اساسی تقسیم می کند :
یک بخش بیرونی و پیدا (که همان فعالیت ها و اعمال و نتایج به
دست آمده از کار است) و یک بخش درونی و ناپیدا (که ارزش های
اخلاقی و وجدان کاری و نگرش های ما را به مفهوم کار در بر
می گیرد). دیدگاه تجاری کار ، کمتر به بخش درونی و ناپیدای آن
می پردازد.

برای رسیدن به شایستگی در کار و رضایت از انجام دادن آن ،
قبل از هر چیز به خودیابی و خودشناسی نیاز است. هر فرد باید بداند
که هدفش از کار و تلاش اجتماعی چیست و تا چه حد توانسته به
اهداف خود نایل شود. تأثیر وجدان کاری و اعتقادات در رشد و
پویایی فعالیت های اجتماعی افراد، غیر قابل انکار است.

تعریف «کار»

کار ، به آن دسته از فعالیت های انسان گفته می شود که با هدف کسب
درآمد و تأمین معاش و رفع نیازهای فردی و اجتماعی انجام
می شوند.

کار و به معنای دقیق تر آن : شغل ، مظهر زنده بودن ، زنده ماندن
و زندگی انسان است. برای داشتن زندگی انفرادی و اجتماعی بهتر ،
باید کار کرد. کار ، تنها وسیله ای است که جایگاه انسان را در پهنه
هستی ، انسانی تر می کند و سنگر وی را برای تسخیر طبیعت و
پیروزی بر ناملایمات آن ، هر روز ، نسبت به گذشته ، مستحکم تر
می سازد.

وجدان کاری

وجدان ، عبارت است از استعدادی ذاتی که قدرت تشخیص نیک و
بد را دارد و در مورد کارها ، داوری های ارزشی می کند و نیک و بد را
از هم فرق می گذارد و برای ما نوعی الزام عملی به یک رفتار یا ترک
رفتار ، ایجاد می کند.

در فرهنگ عمید آمده است : وجدان ، قوه باطنی است که خوب و
بد اعمال به وسیله آن ، درک می شود.

کانت ، در مسئله وجدان ، به فطرتْ معتقد بود و وجدان را امری
فطری می دانست. فروید می گوید : «وجدان اخلاقی از طریق قوانین
و مَنهیات ، در فرد ، شکل می گیرد».

در قرآن کریم نیز از وجدان به عنوان نفس لوّامه (سرزنشگر) تعبیر
شده است؛ نفسی که دائما انسان را سرزنش می کند و با انجام گرفتن
هر کار ناشایست ، او را مورد نکوهش قرار می دهد که چرا به چنین
کاری دست زدی و در صورت انجام گرفتن کار خوب ، ملامت می کند
که چرا بیشتر انجام ندادی؟

وجدان کاری ، یکی از ابعاد مهم وجدان است که منظور از آن ،
احساس مسئولیت و تعهد همه جانبه درونی فرد ، نسبت به کارهایی
است که بر عهده اوست. به عبارت دیگر ، سعی در انجام دادن هر چه
کامل تر و بهتر کارها و پرهیز از هر گونه تساهل و کم کاری و تشویق
به استفاده منطقی از امکانات و شرایط و مواظبت مداوم بر انجام
گرفتن وظایف.

در صورت وجود، بالاترین حدّ وجدان کاری ، می توان جامعه ای را
تصور کرد که در آن ، افراد در مشاغل گوناگون سعی دارند تا کارهای
محوّل شده را به بهترین وجه و به طور دقیق و کامل و با رعایت
اصول بهینه سازی و بهره وری انجام دهند.

نیروی انسانی به تقویت وجدان کاری نیازمند است؛ چرا که نیروی
انسانی متعهّد ، سازمان را در دستیابی به اهداف خود ، یاری می دهد.

رابطه کار با وجدان کاری

این عقیده که انسان پس از زندگی مادی، به خدای خویش می پیوندد
و باید در قبال اعمال و رفتارش پاسخگو باشد ، او را تبدیل به انسان
مسئولی می کند که مراقب خود و اعمالش است. شناخت و آگاهی
انسان نسبت به خود ، خداوند و خلقت ، او را مترصّد می سازد که
هدف زندگی خود را دریابد و آن گاه ، آن را در دستور کار و زندگی خود
قرار دهد. اگر انسان بداند که زندگی ، منحصر به این دنیا نیست و
گسترده تر از آن است ، قضاوت صحیح تری نسبت به خوبی و بدی ،
لذت و درد ، موفقیت و عدم موفقیت و … در این زندگی خواهد
داشت.

شناخت زندگی نهایی انسان ، به او این امکان را می دهد که
گفتارها و کردارهای خود را با توجه به نتایج آتی آنها در درازمدت
(زندگی پس از مرگ) ، مورد ارزیابی قرار دهد.

این جاست که او به قضاوت این مسئله می نشیند که با انجام دادن
یک عمل ، لذت یک ساعتی را (در دنیا) برگزینم یا رنج و عذاب
بی پایان را (در آخرت) انتخاب کنم. انسان عاقل ، در جریان چنین
قضاوتی ، قطعا از هر عمل مُباح (خُنثی) نیز فاصله می گیرد و به
سوی اعمال ارزشمند و دارای پاداش پایدار ، گرایش می یابد و حتی
تلاش می کند تا اعمال مُباح (فاقد پاداش یا عقوبت اُخروی) را نیز با
اصلاح و تغییر نیت خود ، به عملی خیر و صالح و شایسته پاداش
آخرت ، تبدیل کند.

پس از آن که انسان دریافت که دارای دو نوع زندگی است (زندگی
دنیوی و زندگی اخروی) ، شناخت دیگری که می تواند محرک او
باشد ، شناخت ارتباط بین این دو زندگی، است. به بیان دیگر ، اگر
این دو زندگی هیچ تأثیر و تأثّری در یکدیگر نداشته باشند ، پیامد
مثبتی به دنبال نخواهند داشت. بنا بر این ، لازم است که پس از
شناخت دو جهان ، انسان دریابد که هر گونه رفتار او در این دنیا ،
عواقب مثبت و منفی خود را در دنیای آخرت ، پیش روی خواهد
داشت. اعمال نیک و بد انسان در دنیا ، علت پیدایش ثواب و عقاب
در آخرت است و توجه به زندگی اُخروی ، موجب آبادانی زندگی
دنیوی انسان می شود. این حس مسئولیت ، به تعبیری ، همان
«وجدان» است.

موجودات ، برای یافتن «زندگی مناسب» ، یک سلسله فعالیت های
فیزیکی یا جسمی را پی ریز