پاورپوینت کامل دین ، آزادی و همگرایی اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین ، آزادی و همگرایی اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین ، آزادی و همگرایی اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین ، آزادی و همگرایی اجتماعی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

سرزمینی سبز ، گویی برای اولین بار بود آن جا را می دیدم!
شهری زیبا با قصرهای خیره کننده ، و مردمانی مهربان ، یکدل و
یکرنگ ، و هویتی منسجم که مایه مباهات آنها بود و این
ویژگی ها بود که مرا کنجکاو کرد تا راز حیات مردمان این
سرزمین را کشف کنم .

از میان شهر ، وقتی به سوی مشرق می نگریستی ، تپه ای سر
سبز و دلنواز ، زیبایی های خود را پیشکش مردم شهر می کرد؛ اما
چیزی که جالب تر بود ، قصری بلورین بود ، با کرسی ای زرین در
میان آن ، که چشم را خیره می کرد .

روزی از مردم شهر پرسیدم : آن جا چه جایگاهی است؟
گفتند : مردم ما ، آخر هر ماه ، به آن جا می روند و هر کس سخن
جدیدی داشته باشد ، آن جا بیان می کند و اگر حکیم بزرگ شهر
و چهل سخن دان ، سخن او را تأیید کنند ، سخن او در دفتر
زرینِ شهر ، ثبت می گردد .

من که از سرزمین دیگری آمده بودم ، احساس می کردم که
حرف های شنیدنی بسیاری برای آنها دارم؛ اما شک داشتم که
به من اجازه خواهند داد تا صحبت کنم یا خیر .

یک روز عید ، به آن محل رفتم و اعلام آمادگی کردم تا
سخنانم را بگویم . آنها نیز پذیرفتند و من پس از چند لحظه
انتظار ، ناگهان خود را در میان جایگاه بلورین و بر روی سکوی
زرین دیدم . هزاران چشم به من دوخته شده بود و گویی به هم
می گفتند که : این جوان غریب ، چه سخنی برای گرفتن دارد؟!

سخنم را آغاز کردم ، گفتم و گفتم!

از سرزمینم ،

از ایده های غریبم!

و آنها فقط مرا می نگریستند .

در پایان سخنرانی ام ، نمی دانستم که چه عکسی العملی
خواهم دید . دلهره تمام وجودم را گرفته بود . ناگهان حکیم
بزرگ برخاست و آرام آرام ، دست هایش را به هم زد و این ،
شروع تشویق حضّار بود و من غرق در شادی ، در میان
تشویق ها محو شدم .

و امروز ، هر چه فکر می کنم ، یادم نمی آید که آن شهر ، کجا
بود! و از همه خاطرات آن شهر ، تنها سه واژه به صورت مبهم
در ذهن من باقی مانده است : آزادی ، مسئولیت و عقلانیتِ
معیار .

آزادی و مسئولیت

آزادی خوب است؛ اما مانند هر چیز خوب دیگری ، گاهی در
مسیر غلط می افتد . رادیکالیزم یا همان افراطی گری می تواند در
بستر آزادی نیز شکل بگیرد . بسیاری از جوامع برای جلوگیری
از این افراطیگری ، قوانینی وضع کرده اند و گروهی دیگر
معتقدند که این قوانین نباید به حاکمیت مطلق یک اندیشه
منجر شود؛ اما همه نیز قبول دارند که هرج و مرج فکری و
اندیشه ای نیز برای جامعه مفید نیست . افراد یک جامعه نیازمند
هویت واحد جمعی هستند . در غیر این صورت نمی توانند با
معضلات دنیای امروز ، رو به رو شوند .

ما در صدد پاسخگویی این که چه قانونی وضع شود تا یک
آزادی منطقی پدید آید ، نیستیم . این مقاله در صدد آن است که
بگوید فارغ از نوع قانون ، ما به عنوان انسان نیز برای خود ،
وظایفی داریم تا به آنچه بر عهده ماست ، عمل کنیم . در واقع ،
ما مسئول هستیم که از میراثی به نام آزادی بشر ، محافظت و از
اختیار انسان ـ که مؤلّفه اصلی انسانیت اوست ـ دفاع کنیم و
دین ، بویژه اسلام ، ارائه کننده اصول ، برنامه ها و آرمان هایی
است که در این مسیر ، به بهترین شکل ، انسان ها را راهنمایی و
یاری می کند .

آزادی و عقلانیّتِ معیار

یکی از آسیب های آزادی ، سوء استفاده از فضای موجود است
که عده ای با این سوء استفاده ، اندیشه های خود را مطرح
می کنند ، آن هم نه به صورت منطقی ، بلکه به صورت کاملاً
عاطفی و احساسی و مخاطبین خود را نیز نه از میان
اندیشمندان ، بلکه از میان افراد غیر متخصّص و مخصوصا از
میان نوجوانان و جوانان انتخاب می کنند تا راحت تر سخنان خود
را به مخاطب خود بقبولانند .

برای دیدن نمونه های این مسائل ، نیاز نیست جای دوری
برویم . کافی است در میان اندیشه های رایج جامعه گشتی
بزنیم . آن گاه متوجه می شویم که چه بسیارند افرادی که در
جذب مخاطبین خود ، از هیچ تلاشی فرو گذار نیستند : از
شکل های افراط مذهبی گرفته تا افراطگری های غیر مذهبی
رایج در جامعه که مبتلایان به آنها عموما از عقلانیت ، گریزان
هستند و به شکل سلیقه ای ، شخصی و شُهودی(!) ، برای
مخاطبان خود ، استدلال می کنند . مثلاً از تعابیر و سبک ها و
آیین هایی در عزاداری استفاده می کنند که شما شبیه آن را در
عزاداری هیچ مرجع دینی یا اسلام شناس آگاهی مشاهده
نمی کنید و گاهی این سئوال برایتان پیش می آید که : آیا واقعا
بزرگان دین و سید الشهدا (ع) از این شیوه های عزاداری
راضی اند؟ آیا قلاّده انداختن بر گردن ، مورد رضایت خدا و امام
معصوم است؟

در یک تقسیم بندی کلّی ، هر اندیشه تازه ای در جامعه ، دارای
دو گروه مخاطب است : گروه نخست ، کودکان ، نوجوانان و
جوانان اند و گروه دوم ، بزرگسالان ـ که عکس العمل
روان شناختی آنها متفاوت است ـ .

بزرگسالان به دلایل روان شناختی ، در مقابل اندیشه های
جدید و مخالف اندیشه های پیشین خود ، ایستادگی می کنند . در
عوض ، گروه نخست ، با سهولت ، اندیشه های جدید و حتی
مخالف اندیشه های رایج را می پذیرند .

از آن جا که مخاطب این مقاله ، گروه سنّی جوانان است ، ما
بیشتر به آسیب شناسی این بخش می پردازیم .

اگر «عقلانیّتِ معیار» وضع می شد و مقبولیت عام پیدا
می کرد ، ارزیابی اندیشه ها بسیار راحت تر می بود؛ اما به دلیل
پیچیدگی جوامع ، وجود حکیمی بزرگ که مقبول خاص و عام
باشد و وجودش ثبات و اعتدال و همگرایی بیافریند ، شبیه به
یک افسانه است . پس باید خود تلاش کنیم تا لااقل بخشی از
مسیر را طی کنیم؛ چرا که همه صادقانه قصد تبلیغ اندیشه خود
را ندارند؛ بلکه وقتی کسی اندیشه خود را تبلیغ می کند ، خواسته
یا ناخواسته از شیوه هایی استفاده می کند که سخنش بر
مخاطب ، بیشتر اثر نماید . اگر هنجارهای اندیشه شکسته شود و
هنجار مقبولی در جامعه جاری نباشد ، بی شک ، عموم افراد ،
توان ارزیابی یک اندیشه را در کوتاه مدّت نخواهند داشت و
معمولاً در چنین شرایطی ابتدا جذب یک اندیشه می شوند و گاه
پس از مدتی که ممکن است طولانی هم باشد ، متوجه می شوند
که گزینش صحیحی انجام نداده اند . چنین افرادی پس از
سرخوردگی ، با مشکلات فراوانی رو به رو خواهند شد و به
سختی قادر به بازسازی ساخت روانی خود خواهند گردید .
مخصوصا افراد آسیب پذیر و شکننده ، در این میان ، ضررهای
جدی خواهند کرد . خسارت بزرگ دیگر ، از میان رفتن همگرایی
اجتماعی در گیر و دار این تفرقه ها و فرقه گرایی هاست . در ادامه
بحث ، به چند قضیه تاریخی اشاره می کنیم تا نشان دهیم که
چه طور در شرایطی که یک آزادی نسبی برای ابراز عقیده پیش
آمده است ، عدّه ای در صدد فریب برآمده اند و راه سوء استفاده را
در پیش گرفته اند .

یک نمونه تاریخی

یک نمونه تاریخیِ شایان ذکر ، محمّد بن بشیر است که در
زمان امام موسی کاظم(ع) می زیست و ابتدا از اصحاب حضرت
بود؛ ولی منحرف شد و فرقه بشیریه را بنیاد نهاد . یاران بشیر ،
معتقد بودند که امام موسی کاظم(ع) همان مهدی قائم(عج)
است و نمرده است و فقط غایب شده است و در هنگام غیبت ،
محمّد بن بشیر را به عنوان جانشین خود بر امت ، نصب کرده
است . محمّد بن بشیر ، بعدها امام موسی کاظم(ع) را خدا و خود
را پیامبر او معرفی کرد .۱

ابن بشیر به علم شعبده آگاهی تام داشت و از این راه ،
بسیاری از یارانش را فریب می داد و آنها را متقاعد می ساخت که
امام کاظم(ع) را در خانه او و در اتاق او دیده اند که ظاهر شده و با
محمّد بن بشیر ، سخن گفته و سپس دوباره غایب شده است .

همین کارها باعث تقویت ایمان یارانش به او می شد .۲

اگر چه امروزه از پیروان او کسی را نمی یابیم؛ اما همین که
عده ای زیاد در زمان او گمراه شدند ، انسان را به این اندیشه
می اندازد که : چگونه می شد پیروان او را آگاه ساخت؟

یک نمونه دیگر

گاهی دیگر ، اشخاص از احساسات جنسی و اباحه گری استفاده
می کند که مثال های این مورد هم بسیار است . برای نمونه ، اکثر
جریان های غالی (یعنی کسانی که درباره پیشوایان خود ، غُلُوْ
می کنند) ، چه در شیعه و چه بین اهل سنّت ، به اباحه گری
(بی قیدی) و حتی اباحه گری در مسائل جنسی کشیده شده اند و
حتّی افرادی مثل محمّد بن بشیر که روزگاری از اصحاب امامان
ما بوده اند و از احساسات مذهبی مردم ، سوء استفاده می کرده اند
هم در بین عقاید خود ، این چنین مسائلی را داشته اند .

ازدواج با محارم و نیز با هم جنس را جایز می دانستند و قایل
به اشتراک اموال و زنان در بین خود بودند .۳

یکی از بزرگترین فرقه های منحرف را شخصی به نام محمّد
بن مِقلاص اسدی معروف به ابو الخَطّاب ایجاد کرد که ابتدا از
یاران امام صادق(ع) بود و سپس منحرف شد و فرقه ای مذهبی
را تأسیس کرد که به گمراهی اعتقادی و تباهی اخلاقی جماعتی
از مسلمانان انجامید . آنها به کلّی اباحی مذهب و بی بند و بار
بودند و همه محرَّمات از قبیل زنا ، لواط ، دزدی و شرابخواری را
مجاز می دانستند و واجباتی مثل نماز را ترک می کردند و
می گفتند واجبات ، کنایه ای است از پیشوایانی که باید ولایت آنها
را قبول کنیم و محرَّمات نیز کنایه ای است از پیشوایانی ک