پاورپوینت کامل ماندن پس از رفتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ماندن پس از رفتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ماندن پس از رفتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ماندن پس از رفتن ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

دیر یا زود ، همه ما می رویم. زندگی ، توقّف کوتاهی است؛ به
کوتاهی توقّف اتوبوسی در رستوران های بین راه؛ به اندازه
نوشتن یک یادگاری کوتاه. ما نیز در این فرصت کوتاه باید یک
یادگاری بنویسیم و بگذریم. نوشته ای که پس از ما، ما را ادامه
دهد، پس از ما جریان داشته باشد، از ما به میراث بماند. آیا
انسان ، چیزی به غیر از تفکّر است؟ اگر تفکّر انسان بعد از او
بماند ، او جاودان است.

در حال حاضر ، ما ، حاصل تمام اندیشه هایی هستیم که قبل
از ما زیسته اند و اکنون هم ادامه دارند و ما را در جریان خود به
سوی هدفی می برند که همانا صاحب آن اندیشه ، منظور داشته
است. ما میراث دار این اندیشه هاییم و میراث دار این گذشته ها.

با این مقدمه ، قرار است از ما چه به یادگار بماند؟ من بارها و
بارها به این مسئله فکر کرده ام که قرار است بعد از من ، چه به
یادگار بماند. وقتی آلبوم عکس هایم را ورق می زنم ، به این فکر
می کنم که بعد از من دست هایی این آلبوم ها را ورق خواهد زد، به
لباس هایم فکر می کنم که بعد از من خواهد ماند، به وسایلم، به
میز تحریر و کمدم و … .

امّا آیا باید من به این اشیای محدود ، خلاصه شوم؟ آیا باید
یک لباس یا یک کیف دستی بعد از مرگ من ، یادآور من باشد؟
من نمی خواهم این گونه باشد ؛ می خواهم خودم هم بمانم، و من
چگونه می توانم بعد از خودم هم بمانم؟ وقتی خاطراتم را
می نویسم ، احساس می کنم دارم روزهایم را ابدی می کنم و
همواره به این می اندیشم که من در قالب این کلمات ، سال های
طولانی خواهم زیست و هر کس اینها را بخواند در ذهن خود مرا
ابدی خواهد کرد.

این مسئله در شعرهای بسیاری از شاعران هم نمود یافته
است. مثلاً فردوسی می گوید:

نمیرم از این پس که من زنده ام

که تخم سخن را پراکنده ام

یا سعدی می گوید:

به چه کار آیدت ز گل طبقی

از گلستان من بِبَر ورقی

گل همین پنج روز و شش باشد

وین گلستان ، همیشه خوش باشد.

پس فرصت ها در گذرند و باید کاری کرد؛ باید میراثی به
یادگار گذاشت.

هزاران بار زندگی

راستی رابطه شما کتاب و کتاب خانه چگونه است؟ آیا مانند من
وقتی از بین قفسه های سر به فلک کشیده کتاب ها می گذرید ،
دیوانه وار نفس های عمیق می کشید و می خواهید آن
اندیشه های گران بها را با یک نفس عمیق در ریه هایتان ابدی
کنید؟

وقتی در بین این قفسه ها قدم می زنم ، انگار دعوت شده ام به
یک مجلس ؛ مجلسی که تمام بزرگان ، جمع شده اند و قرار است
در مورد اندیشه هایشان حرف بزنند. بین کتاب ها قدم می زنم و
آرزو می کنم که تمام عمر من در چنین فضایی طی شود. آرزو
دارم در یک کتاب خانه بزرگ زندگی کنم. یک پتو و پشتی ، کنار
قفسه کتاب ها بگذارم و شبانه روز ، تنها بخوانم و بخوانم و حتّی
غذایم را هم همان جا بخورم و شب ها هم همان جا بخوابم و
صبح که بیدار می شوم ، انبوه کتاب ها نگاه مرا محاصره کنند؛
حتی آرزو دارم همان جا بمیرم. من این میراثی را که به من
رسیده است با هیچ چیز عوض نمی کنم. این میراث ، حاصل عمر
متفکّرانی سختکوش است که حالا به آسانی در اختیار من قرار
گرفته است .

من می توانم یک بار زندگی کنم؛ ولی اگر این نوشته ها را
بخوانم ، گویا به اندازه عمر تمام انسان های اندیشمند زمین و
هزاران بار زندگی کرده ام و هزاران بار از زندگی لذّت برده ام. من
این لذّت را با هیچ لذّتی در دنیا عوض نمی کنم. همان طور که
حضرت علی(ع) می فرماید: «هر کس لذّت مطالعه را احساس
کند، حاضر نیست آن را با هیچ لذّتی در دنیا عوض کند» ، من نیز
این میراث را با هیچ میراثی در دنیا عوض نمی کنم.

وارث تمام شگفتی ها

به گل های تازه شکفته در باغچه های خانه نگاه می کنم و به
درختان که دست هایشان را از دیوار خانه بیرون برده اند. به
صدای گنجشکان گوش می دهم ، که قاطی شاخ و برگ ها
شده اند. به آسمان پر از نقش پرندگان می نگرم و به کوه هایی که
در ابرهای سپید ، گم شده اند . به لبخندهای مکرّر آفتابیِ
خورشید نگاه می کنم . من ، وارث تمام آوازهای درختانم.