پاورپوینت کامل عطش کویر ، سخاوت دریا ; (برداشتی از سیوه معنوی و عرفانی اولیای الهی) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عطش کویر ، سخاوت دریا ; (برداشتی از سیوه معنوی و عرفانی اولیای الهی) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عطش کویر ، سخاوت دریا ; (برداشتی از سیوه معنوی و عرفانی اولیای الهی) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عطش کویر ، سخاوت دریا ; (برداشتی از سیوه معنوی و عرفانی اولیای الهی) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

در پیش دیدگانمان راهی گشوده است که به «امامت» و
«ولایت» ختم می شود . نه ، بهتر آن که بگوییم : راهی که از
ولایتْ سرچشمه گرفته و آغاز شده است .

اگر پیشوایان دین ، به عنوان چراغ ، نور ، پرچم ، نشانه ،
خورشید ، دریا ، گنجینه ، اسوه و… به شمار آمده اند، ما نیز برای
فروغ گرفتن ، راه یافتن ، گرم شدن ، سیراب گشتن ، به غنا
رسیدن و به راه افتادن ، نیازمند آن سرمشق ها و الگوهاییم .

هادیان خلق و امامان حق ، نه تنها در دین شناسی و
معرفت آموزی ، بلکه در همه جهات و زمینه ها «اسوه» مایند . از
این رو ، در «چگونه زیستن» و «سلوک صحیح» و «عرفان ناب» و
طریق منتهی به رضای خالق نیز باید به آن «اَعلام دین» نگاه
کنیم ، تا راه را گم نکنیم.

به جاست که در چند محور ، به نکاتی در این «الگوگیری» و
«تأسّی» توجّه کنیم :

نگاه ابزاری به دنیا

اگر دنیا «هدف» شود ، مانع پرواز و حرکت و رشد می گردد ؛ امّا اگر
«مرکب» گردد ، می توان با آن به «مقصد» رسید .

یکی، از دنیا تنها به «بهره وری» می اندیشد ، دیگری به
«ذخیره سازی» و «ره توشه برداشتن» برای راهی که بس
طولانی است و مراحلی که بسی خطیر است . به فرموده حضرت
علی(ع) : «در روزهای فنا ، برای روزهای بقا و همیشگی توشه
بردارید»۱ .

به تعبیر یکی از بزرگان ، برای آن که در آخرت دست انسان
باز باشد ، باید امکانات و ارز آخرتی داشته باشد . آگاهان ،
داشته های دنیایی را با مصرف کردن در راه خدا و کسب رضای
او ، تبدیل به «ارز آخرتی» می کنند .

کسی از عهده این کار بر می آید که در چشم اندازش «آخرت»
و مراحل پس از مرگ هم قرار داشته باشد و اگر ضعف بینش
داشته باشد ، نهایت دیدش همین دنیاست و باز به تعبیر امام
علی(ع) : «دنیا، نهایت دید نابیناست»۲ .

«انّما الدّنیا منتهی بصرِ الأعمی…»

نفس سیری ناپذیر، تا انسان را به «بردگی کامل» و «اسارت
مطلق» نکشد ، دست بردار نیست . اگر حضرت امیر فرموده است
که : «ای انسان! خدا آزادت آفریده است . پس برده دیگری
مباش» ، اشاره به بردگی و اسارت نفس نیز هست؛ چرا که آنچه
آدمی را زبون و خوار و برده دیگری می سازد ، خواسته های
نفسانی است و آن که از اسارت نفس آزاد باشد ، «امیر» می شود .
اگر علی(ع) امیر شد ، برای آن بود که اسیر نبود .

امیر المؤمنین(ع) در نامه عتاب آمیزی که به عثمان بن حنیف
(فرماندار بصره) نوشت و او را به خاطر حضور بر سر سفره های
رنگین ملامت نمود ، در مورد سیره خود می فرماید : «من اگر
بخواهم ، می توانم جامه نرم و دیبا بپوشم یا عسل مصفّا بخورم ،
یا از مغز گندم ، خوراکی لذیذ تهیّه کنم ، امّا هیهات که حرص و
طمع، مرا به بردگی بکشد و همچون حیوانات ، میان چراگاه و
آخور، در رفت و آمد باشم ؛ چرا که من برای خوردن و لذت بردن
خلق نشده ام…۳

این نگاه ، انسان را به پارسایی می رساند و زهد را شیوه
خویش می سازد ، یعنی «برداشتِ کم برای بازدهی زیاد» .دل به
دنیا نبستن نیز محصول دیگری از همین «آزادگی» است و این
موهبت، جز در سایه بصیرت به دست نمی آید .

جهان بر آب نهاده است و زندگی بر باد

غلام همّت آنم که دل بر آن ننهاد .

تعلیمات زهدگرایانه اسلام ، نه برای ترویج رهبانیت ، بلکه
برای اندیشیدن به هدف های متعالی تر و پیمودن مراحلی بالاتر
در عرصه کمال است و این، در متن مسئولیت های اجتماعی و
حضور در صحنه هم به دست آمدنی است .

به تعبیر زیبا و ژرف شهید مطهری : «زاهد و راهب ، هر دو
تارک دنیایند ، امّا دنیایی که زاهد، آن را رها می کند ، سرگرم
شدن به تنعّم و تجمّل وتمتّعات این امور را کمال مطلوب و
نهایت آرزو دانستن است ؛ ولی دنیایی که راهب، آن را ترک
می کند ، کار ، فعالیت و تعهّد و مسئولیت اجتماعی است . این
است که زهد زاهد بر خلاف رهبانیت راهب ، در متن زندگی و
بطن روابط اجتماعی است و نه تنها با تعهّد و مسئولیت
اجتماعی و جامعه گرایی منافات ندارد ، بلکه وسیله بسیار
مناسبی است برای خوب از عهده مسئولیت ها بر آمدن» .۴

شهود عرفانی

عرفان ، بیش از آن که مجموعه ای از اصطلاحات و حالات و
رفتارها باشد ، «شناخت» است .

شناختی که انسان دارد ، گاهی محدود است گاهی وسیع ،
گاهی سطحی است گاهی عمیق ، گاهی یک بعدی است گاهی
دارای ابعاد ، گاهی نزدیک بین است گاهی آینده نگر و دوربین ،
گاهی غلط است گاهی درست .

عارف ، کسی است که نگاه و شناختش از خود ، خدا ، جهان ،
هستی ، زمان ، مردم ، سنّت ها، رابطه ها، پیوند دنیا و آخرت و
ارتباط عمل و جزا ، شناختی کامل ، جامع ، وسیع ، عمیق و
صحیح باشد .

اگر گفته اند که : «آنچه در آینه جوان بیند / پیر در خشت خام ،
آن بیند»، در بعد شناخت و شهود نیز گاهی انسان ها به جایی
می رسند که پرده های مادی را می درند و اسرار غیب و پشت
پرده را می بینند و می شناسند و برای آنان غیب و شهود و دنیا و
آخرت، یکی می شود .

اهل ذکر ، به تعبیر مولی به حدّی از نگاه حقیقت بین می رسند
که در اثر این کشف و شهود ، آنچه را دیگر مردم نمی بینند ،
مشاهده می کنند:۵

چشم دل باز کن که جان بینی

آنچه نادیدنی است، آن