پاورپوینت کامل حتی یک درخت کوچک، یک مسلمان تمام عیار است ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حتی یک درخت کوچک، یک مسلمان تمام عیار است ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حتی یک درخت کوچک، یک مسلمان تمام عیار است ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حتی یک درخت کوچک، یک مسلمان تمام عیار است ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۹۰

مصاحبه با محمد اسلام پرویز، سردبیر نشریه «سایِنْس»

محمد اسلام پرویز، سردبیر ماه نامه «سایِنْس (Science/عِلم)»، تنها نشریه علمی اُردو زبانی است که در هند منتشر می شود. وی در این مصاحبه، گزارشی از فعالیت های خود
در جهتِ افزودنِ سوادِ علمیِ مسلمانان، خصوصا در میان طلاّب علوم دینی ارائه می دهد.

چه شد که تصمیم به انتشار نشریه ماهانه ساینس گرفتید؟

من تحصیلات مقدّماتی ام را در مدرسه انگلیسی ـ عربیِ دهلی به پایان رساندم. این انستیتو، حدود ۳۰۰ سال پیش افتتاح شده است. در دبیرستان، تصمیم گرفتم در رشته
علوم، تحصیل کنم، اگرچه دوستانِ پدرم سعی می کردند مرا تشویقِ به انتخاب رشته اقتصاد کنند؛ زیرا آنها احساس می کردند دانش آموزانِ مسلمان غالبا در رشته های علمی
ضعیف اند و مدرسه ای که من در آن تحصیل می کردم تعداد بسیار اندکی فارغ التحصیل در این رشته داشت. با این همه، بر سرِ تصمیم خود برای تحصیل در رشته علوم، پای
فشردم و تا گرفتنِ دکترا در رشته گیاه شناسی از دانشگاه اسلامی «علیگر (Aligar)» پیش رفتم. آن جا دو سالی تدریس کردم و سپس به دانشگاه «ذاکر حسین» در دهلی منتقل
شدم؛ جایی که هم اکنون در آن تدریس می کنم.

در دانشگاه علیگر بود که لزوم برانگیختن دانشجویان را به کسبِ علوم و فنون احساس کردم. معمولاً تعداد دانشجویانی که در چنین مراکزی، رشته های علوم را برای تحصیل
برمی گزینند، بسیار اندک است؛ زیرا شرایط لازم برای ورود به دانشکده های فنّی را به خاطر سطح نمره های پایینشان ندارند و هم این که دانشکده های یاد شده، از کیفیت
آموزشی بسیار پایینی برخوردارند، و نحوه تدریس، بسیار خشک و خسته کننده و نیز بسیار مشکل و نامفهوم است. به علاوه، کمبود متون درسیِ این رشته به زبان اردود، خود،
عامل بازدارنده دیگری است. حتی امروز هم [در میان اردوزبانان هند]، غیر از ماه نامه ما، منبع دیگری که به زبان اردو در دسترس عامّه مردم قرار گیرد و توجه و علاقه آنها را
معطوف علوم کند، وجود ندارد و این، همیشه مایه تأسفِ من بوده که پایین بودن سطح آگاهی مسلمانان از دستاوردهای علمیِ دنیای امروز، چه طور قابلیت های ذهنی آنها را
محدود و عقب مانده نگه داشته است.

بیشتر دانشجویان مدارس اردوزبان، از خانواده های فقیرند که در آن به آموزش های علمی، اهمیت ناچیزی داده می شود و نداشتن بصیرت علمی باعث می شود که شخص،
چشم بسته، هرچه را به او می گویند، باور کند. همه اینها لزوم به وجود آوردنِ علایق علمی را در میان مسلمانان به من ثابت کرد و من به همین سبب، مصمم به انتشار این
نشریه شدم.

شما بارها درباره «علم» و «قرآن» نوشته و استدلال کرده اید که این دو، هیچ مغایرتی با یکدیگر ندارند. چگونه به این نتیجه رسیدید؟

زمانی که دانشجوی دانشگاه علیگر بودم، سعی کردم با قرآن آشنا شوم و آن را مطالعه کنم. ترجمه ها و تفاسیر متعددی که از قرآن داشتم، مرا به مرور، متوجه این نکته کرد که
بسیاری از آیات، با دانسته های علمی انسان و پیشرفت روزافزونِ او در این زمینه، همخوانی ندارند. بی گمان، اکثر این تفسیرها و ترجمه ها خوب بودند؛ اما واقعیت، این است که
مفسران، به اقتضای انسان بودنشان، تحت تأثیر شرایط زمانه خود قرار می گرفتند. بنابراین، تصمیم گرفتم به اصل قرآن رجوع کنم و معنای آیات مورد نظر را با استفاده از
فرهنگ لغت های معتبر عربی و بی اتکا به تفاسیر موجود، خود، مورد ارزیابی قرار دهم. بنابراین، برخلافِ شیوه معمول، آنچه من انجام دادم، این بود که برای پیدان کردنِ معنای
یک کلمه، کاربردِ آن را در تک تکِ آیات و سُوَرِ کل قرآن مورد بررسی قرار دادم. فقط از این راه می توانستم معانیِ متفاوتی را که یک کلمه یا آیه می توانست داشته باشد، کشف
کنم. این روش، افق دید مرا وسعت می بخشید و این امکان را برای من مهیا می کرد که بتوانم استنباطِ شخصی خود را از قرآن داشته باشم؛ مطابق با دانسته های علمی بشرِ
امروز.

برای مثال، کلمه «المیزان» را که در قرآن آمده، در نظر بگیرید. این کلمه را مفسّران قدیمی قرآن، با توجه به معنای لغوی آن، «ترازو» ترجمه کرده اند. امروزه با توجه به
کارآیی های جدید این کلمه برای نشان دادنِ برقراری توازن، مثل موازنه محیط زیست یا موازنه اقتصاد جهانی، می توان معادلِ وسیع تر و به روزْتری را برای آن انتخاب کرد. در
این روش، توانایی ها و قابلیت هایِ نظری قرآن، در هماهنگی با تحولاتِ انسان در همه زمان ها و مکان ها نشان داده می شود.

مورد دیگر در قرآن، بحث پاک و نجس و حلال و حرام است که فقط معنای شرعی این کلمات، مدّ نظر مفسران بوده است. از دیدگاه علمی می توان بر سالم و مُغذّی بودن ماده
غذایی تأکید داشت و ارتباط جالب آن را با علم تغذیه یافت؛ علمی که به پیشرفت های قابل توجهی نائل شده و ثابت کرده آنچه در قرآن نجس و حرام تشخیص داده شده،
برای سلامت انسان، زیان آور است.

موردِ جالب دیگر، کلمه «تسبیح» است، که ریشه آن، کلمه «سباحت» است، به معنای گشتن بر حول یک محور. حال آن که کلمه «تسبیح»، اکثرا به تعدادی دانه به رشته
کشیده شده ای اطلاق می شود که مسلمانان در دست می گیرند و موقع گفتن ذکر، آنها را می گردانند. در هر حال، این فقط یکی از معانی این کلمه است. تسبیح می تواند کنایه ای
از رفتار یک مسلمان واقعی باشد که همواره، در همه لحظات عمر باید فقط و فقط بر حول محور خدا بچرخد، با این نیّت که جامعه ای منزّه و عدالتخواه به وجود آورد. اما محدود
کردن این کلمه به معنای رشته ای از دانه ها، اسلام را تا حد یک مذهبِ آیین زده، پایین می آورد.

من می توانم مثال های متعدّد و گوناگونی بیاورم. در زمان عربی، یک کلمه به تنهایی می تواند ده ها معنای متفاوت بدهد، و شما برای رساندنِ یک مقصود، می توانید از ده ها
کلمه متفاوت استفاده کنید. بنابراین، همزمان با رشدِ معلومات علمی انسان، می توان برای مباحثِ جدید، معانی تازه ای از قرآن استخراج کرد. من معتقدم که با این روش، ما
می توانیم ثابت کنیم که قرآن برای همه زمان هاست و تاریخِ مصرف ندارد.

به این ترتیب، شما می گویید که قرآن بر دنیوی بودن [دین [و در عین حال، معرفت علمی تأکید دارد؟

دقیقا قرآن برای حرف زدن درباره «آگاهی»، کلمه «علم» را به کار می برد. علم، بنابر تعریفِ فرهنگ لغت های کلاسیک عربی، یعنی «کشف مجهول». قرآن در بسیاری از
آیات خود، مُدام مؤمنان را به کسب آگاهی فرامی خواند، هم درباره خدا و هم درباره آنچه خدا آفریده است.

«علم» آن گونه که در قرآن آمده، تنها به کسب آگاهی درباره خدا یا خصوصیات او محدود نمی شود. خدا به ما توانایی دیدن، شنیدن و اندیشیدن داده است و روز داوری، از
تک تکِ ما درباره چگونگی استفاده از این توانایی ها سؤال خواهد کرد. قرآن، شگفتی ها و اسرار طبیعت را نشانه های خدا توصیف می کند، و از ما می خواهد درباره آنها اندیشه
کنیم؛ زیرا منعکس کننده بزرگی و شُکوه اویند. خدا از ما می خواهد به گاو و گوسفند، به ابرها، کوه ها و…، به عنوان آفریده های او به دیده تحقیق و تأمّل بنگریم و او را در همه چیز
بجوییم. من این را دعوتی می دانم به مطالعه جدّی علمِ ژنتیک، علوم جوّی، زمین شناسی و… . اگر شما یک درخت را که یکی از نشانه های خداست مورد مطالعه قرار دهید، و
ببینید که چه طور ریشه های درخت، با ظرافت خاصی، آب را از خاک جذب می کنند و چگونه برگ و گل و میوه به بار می آورند، آن گاه قدرت و رحمت خدا را درخواهید یافت.

با قبول دعوت الهی در قرآن، و تدقیق در عظمت وجود او که در آفریده هایش تجلّی یافته، ما جلال و جبروتِ او را می ستاییم و همین، ایمان ما را به او استحکام می بخشد.
مشاهده معجزاتِ طبیعت، بررسی و تحقیق درباره آنها، و ستایش آفریننده این معجزات، ما را متوجه این نکته می کند که چگونه هر جزء کوچکی در این جهان، به طور غریزی،
از قوانین الهی تبعیت می کند، و به عبارت دیگر: در ذراتِ خود،