پاورپوینت کامل دین آسان گیر و احکام آسان ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین آسان گیر و احکام آسان ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین آسان گیر و احکام آسان ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین آسان گیر و احکام آسان ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

سهولت و نرمش در ذات هر دین آسمانی قرار دارد؛ چرا که به تعبیر قرآن کریم، دین الهی، یک امر فطری است یعنی گوهری است که خلقت انسان ها آن را می طلبد: «روی خود
را با گرایش تمامِ به حق، به سوی این دین کن که مطابق فطرت خداست؛ فطرتی که خدا، بشر را بر آن آفریده است».(۱) از این رو، احکام الهی و برنامه های عملی ای که ساز و کار
زندگی انسان ها را تعیین می کند، موافق فطرت انسان هاست؛ یعنی ممکن نیست در شرع، دعوتی باشد که ریشه آن در اعماق فطرت آدمی نباشد و ممکن نیست چیزی در
اعماق وجود انسان باشد و شرع، با آن مخالفت کند.(۲)

بنای دین اسلام (که کامل ترین دین الهی است) نیز بر همین محور بوده و آسان گیری و نرمش، با احکام و قوانین آن همراه است. این حقیقت در کلام پیامبر اکرم(ص) به
زیبایی مطرح شده است. آن حضرت در اعتراض به رفتار یکی از اصحاب به نام عثمان بن مظعون که روزها به روزه و شب ها به عبادت می پرداخت و به زندگی خود توجه
نمی کرد و این امر، شکایت همسر او را در پی داشت فرمود: «ای عثمان! خداوند متعال، مرا به رهبانیت (گوشه گیری از مردم و ترک دنیا) نفرستاده است؛ بلکه مرا به شریعت و
دینی که مستقیم و سهل و آسان است، مبعوث کرده است».(۳)

قرآن کریم و رعایت اصل سهولت

قرآن کریم نیز، این اصل را مبنای تشریع احکام خویش قرار داده است. بدین جهت، هنگامی که دستور جهاد صادر می کند (آن هم در شرایط سختی که مسلمانان عصر
پیامبر اکرم به سر می بردند)، افرادی که توانایی مشارکت در جنگ را نداشتند استثنا می کند(۴) و علت آن را، برداشته شدن سختی و مشقت از روی دوش آنها می داند؛ یعنی چون
جهاد برای آنها خیلی سخت است پس این حکم الهی از آنها خواسته نمی شود.(۵) همچنین در بیان احکام فردی، بر همین مبنا سیر نموده است. مثلاً در تشریع وضو و غسل که
باید با آب انجام گیرد، مواردی را که آب ضرر دارد و یا دستیابی به آن مشقت دارد، استثنا کرده و روزه را نیز برای مسافران و کسانی که مریض هستند واجب نشمرده است.(۶) و این
برای آسان گیری و ایجاد شرایط سهل دین داری است.(۷)

بنابراین، روح احکام اسلامی با سهولت و آسان گیری همراه است و همین، راز اقبال گسترده ملت های مختلف به اسلام بود. دین اسلام از آغاز ظهورش همواره با مبارزه های
کوچک و بزرگ و بدعت گزاری ها و مکتب بافی های گوناگون مواجه بوده است. و هیچ بُرهه ای از زمان نبوده است که اسلام با دشمنی روبه رو نشده باشد. با این حال، سهولت و
فطری بودن اصول و عقایدش از یک طرف و سهولت و عقلانی بودن احکام و تکالیفش ضامن دفاع نیرومند و جدّی اسلام از خود بوده و عامل گسترش آن در گذرگاه تاریخ
گشته است.(۸)

نرمش در تبلیغ دین

اسلام، دین منطق و گفتگو و شیوه تبلیغی اش بر محور تحمل و مدارا و احترام است. قرآن کریم هنگامی که پیامبر اکرم را مأمور می کند تا مردم و مخالفانش را به سوی حق
دعوت کند، سه راه کار را فراروی آن حضرت قرار می دهد که عبارت اند از: حکمت، موعظه حسنه و مجادله احسن (نیکو): «با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت نما و با
آنها به روشی که نیکوتر است استدلال و مناظره کن».(۹) علامه طباطبایی درباره «موعظه نیکو (موعظه حسنه)» می فرماید: «واعظ، علاوه بر آن که باید به آنچه می گوید عمل
نماید، باید در وعظ خود، آن قدر حسن خلق نشان دهد که کلامش در قلب شنونده، مورد قبول بیفتد، قلب با مشاهده آن خلق و خوی، نرم گردد و با گوش شنوا آن را بشنود و چشم
در برابرش خاضع گردد». و نیز در بیان «نیکوترین استدلال (جدال احسن)» می گوید: «چنین مناظره کننده ای باید از به کاربردن تعابیر زشت، اجتناب کند و به مخالف یا دشمن
خود و مقدّسات او توهین نکند و فحش و ناسزا نگوید».(۱۰)

بنابراین، دعوت اسلام از طریق زور و خشونت انجام نمی گرفت و اصولاً دعوت کردن انسان ها به فطرت و مصالحشان، همیشه باید با زبان نرم، توأم با صمیمیت، خیرخواهی،
مهربانی و دلسوزی باشد.(۱۱)

قرآن کریم این شیوه تبلیغ را حتی در برابر سرسخت ترین دشمنان خدا، مورد تأکید قرار می دهد. از این رو، وقتی حضرت موسی و هارون، مأموریت می یابند تا فرعون را به
سوی خداپرستی دعوت کنند، نرمش در تبلیغ، سرلوحه مأموریتشان قرار می گیرد: «به سوی فرعون بروید که طغیان کرده است و با او به نرمی سخن بگویید، شاید اندرز گیرد یا
بترسد».(۱۲)

مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می فرماید: «از این که خدای سبحان موسی کلیم و برادرش هارون را دستور می دهد که از تندی و خشونت خودداری کنند، فهمیده
می شود که این از واجب ترین آداب دعوت است».(۱۳)

مدارا و تحمّل در سیره پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین

پیامبر اکرم، چه در زمانی که از لحاظ قدرت ظاهری در ضعف بود و چه آن روز که حکومت مقتدری تشکیل داد، روحیه مدارا و تحمل عقاید دیگران را از دست نداد و افراد یا
گروه هایی را به زور، وادار به پذیرش اسلام نکرد. به همین جهت، بعد از ورود به مدینه و پایه گذاری حکومت اسلامی، آیین و حتی ثروت یهودیان مدینه را محترم شمرد(۱۴) و آنها
را به پذیرش اسلام مجبور نکرد.

اساسا اسلام نسبت به اهل کتاب (مسیحیان، یهودیان، زردشتیان، صابئین) نگرش خاصی دارد و نسبت به آنها بسیار مدارا می کند. جان و مال و نوامیس آنها محترم است و
می توانند در جامعه اسلامی، معابد و کلیساهای خود را داشته باشند و به عبادت بپردازند و ازدواج و طلاقشان را بر طبق احکام دین خود انجام دهند.(۱۵) تحمل و مدارای اسلام با
اقلیت های مذهبی (یهود، نصارا،…) به حدی است که نه تنها دین آنها را محترم می شمارد، که آنان از همه حقوق شهروندی تحت حاکمیت اسلامی برخوردارند و اسلام، دفاع از
آنان را همچون سایر مسلمانان، لازم می شمارد.

هنگامی که بخشی از لشکر معاویه به شهر مرزی «انبار» حمله کردند و خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره های زنان آن جا (که برخی از آنان مسلمان نبودند) را ربودند،
فریاد حضرت علی(ع) بلند می شود و در دفاع از این زنان (که برخی، مسلمان نبودند و در پناه حکومت اسلامی قرار داشتند)، سپاهیان خود را مورد سرزنش قرار می دهد و
می فرماید: «اگر برای این حادثه تلخ، مسلمانی از روی تأسف بمیرد، ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار است».(۱۶)

اسلام و تسامح مسلمانان در روابط اجتماعی

تسامح مسلمانان در روابط اجتماعی، مورد توجه و تأکید اسلام است و قرآن کریم در آیات متعددی مسلمانان را به سهل گیری نسبت به هم دعوت می کند: «بدی را با نیکی
پاسخ بده تا دشمنان سرسخت، همچون دوستان، گرم و صمیمی شوند».(۱۷) هنگامی که برخی از مسلمانان به یکی از زنان پیامبر اکرم، تهمت زده بودند، سایر مسلمانان تصمیم
گرفتند به خاطر خیانت آن گروه، هیچ کمک مالی به ایشان نکنند و در هیچ موردی با آنان همدردی ننمایند. قرآن کریم، آنها از این کار منع کرد و به عفو و گذشت، دعوتشان
نمود.(۱۸)

حضرت علی(ع) هنگامی که مالک اشتر را والی مصر می کند، او را با آسان گیری نسبت به مسلمانان سفارش می نماید و می فرماید: «مالک! مهربانی با مردم را پوشش دل
خویش قرار ده و با همه دوست و مهربان باش… اگر گناهی از آنان سر می زند یا معایبی در کارشان پدیدار می شود، یا خواسته و ناخواسته، اشتباهی مرتکب می شوند، آنان را
ببخشای و بر آنان آسان گیر…».(۱۹)

حدود تسامح و تساهل

بعد از بیان این که اسلام، دین آسان گیری و رواداری است، اکنون باید روشن شود که حدود تسامح و تساهل کجاست؟ آیا تسامح و تساهل به طور مطلق و در همه جا مورد
پذیرش اسلام است و به عبارت دیگر: آیا اسلام، سختگیری و شدت عمل را در برخی امور تجویز می کند؟ و آیا اسلام، سهل انگاری را در اجرای احکام الهی می پذیرد؟

بی شک، هدف احکام الهی، سعادت دنیوی و اخروی انسان هاست. قرآن کریم، دین خدا را مایه حیات زندگی انسانی می داند و حیات واقعی را در گرو اطاعت و پیروی از
دستور خدا و رسول ـ که همان قوانین و احکام الهی است ـ می داند: «ای کسانی که ایمان آوردید! دعوت خدا و رسول خدا را اجابت نمایید، هنگامی که شما را به سوی چیزی
می خوانند که مایه حیات شماست».(۲۰) به همین جهت، اسلام، راه کارهای مختلفی در جهت تحقّق عملی احکام الهی در جامعه، اندیشیده است و در درجه اول، ضمانت اجرایی
این احکام را به عهده حکومت اسلامی گذاشت تا حدود و امثال آن را با کمال مراقبت، اجرا کند و در درجه دوم به عهده جامعه نهاده تا تمامی افراد جامعه با تربیت صالح علمی
و عملی و با داشتن حق امر به معروف و نهی از منکر، در کار حکومت، نظارت کند.(۲۱)

برای بیان اهمیت رعایت قوانین الهی و احکام دین، به جاست از کلام امام علی(ع) مدد بگیریم که خطاب به مالک اشتر فرمود: این فرمان بنده خدا علی، امیر مؤمنان به
مالک اشتر، پسر حارث است… او را به ترس از خدا فرمان می دهد و این که اطاعت خدا را بر دیگر کارها مقدم دارد و آنچه در کتاب خدا آمده از واجبات و سنّت ما را پیروی کند؛
دستوراتی که جز با پیروی آن، رستگار نخواهد شد و جز با نشناختن و ضایع کردن آن، جنایتکار نخواهد گردید.(۲۲)

حال اگر افراد یا گروه هایی بیایند قوانین الهی را که مایه حیات انسان ها در تمام زمینه هاست، زیر پا بگذارند و بدین وسیله، فرهنگ و اخلاق اسلامی را تهدید کنند، اسلام
هرگز سهل گیری و تسامح را در این جا نمی پذیرد و آن را نوعی سهل انگاری و سستی در دین می داند و حتی قوانین سختی برای برخی متخلفان از حدود الهی، وضع نموده است.

در این قسمت، چند دسته از آیات الهی ـ که مداهنه و سازشکاری را رد می کند و یا بیانگر شدت عمل و سختگیری در قبا