پاورپوینت کامل حرفهای شما ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرفهای شما ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرفهای شما ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرفهای شما ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

در
حیاط دانشکده, زیر سایه درختی تنومند
نشسته ایم و به دور از برخوردهای
دانشگاهی, می خواهیم در مورد (دوستی)
گفتگو کنیم.

لطفا خودتان را معرّفی کنید.

امیر هستم; دانشجوی سال سوم کارشناسی
عمران و ۲۱ ساله.

شما مشکلاتتان را با چه کسی یا کسانی مطرح
می کنید؟

حرفهایی را به پدرم می گویم و حرفهایی را
هم به مادرم. یک سری حرفها را هم با
دوستانم مطرح می کنم. حرفهایی هم هستند که
با هیچ کس در میان نمی گذارم.

معمولا چه حرفهایی را با دوستانتان مطرح
می کنید؟

مشکلاتی را که احساس کنم پدر و مادرم درک
نمی کنند.

تا چه حد به دوستان خود, اطمینان دارید؟

من دوستان زیادی دارم. این رابطه دوستی با
برخی از آنها بسیار صمیمی تر و نزدیک تر
است. به این دوستان خاص, اطمینان زیادی
دارم.

یکی از مهمترین مسائلی که یک جوان با آن
مواجه است, انتخاب دوست است. جوان, ناگزیر
است که دوستی انتخاب کند. نظر شما در مورد
این مسئله چیست؟

آنچه باعث بروز این نیاز می شود,
تحوّلات روحی فرد است. روح یک جوان,
نیازمند همدلی و همراهی است; تکیه گاه
فکری می خواهد و به دنبال مشاور عاقلی است
که به او فایده برساند و استقلالش را هم
بر هم نزند. روح جوان به پشتیبان و
پناهگاه معنوی نیاز دارد; در جستجوی امید
و حرکت و نیازمند تلاش و تکاپوست; طالب
کمک فکری, تربیت عقلی, تجربه آموزی, کار و
خلاّقیت است. شخصیّت او با احترامها,
پیوندها و محبّت های بی شائبه, تشویقها,
دلداری ها و انتقادهای صمیمانه رشد می
کند.

معمولا در خانواده هایی که پدر و مادر,
نقش خود را به درستی انجام نمی دهند,
انگیزه برای داشتن دوست و روابط دوستانه
شدیدتر می شود.

پس به نظر من, علّت اینکه یک جوان به دنبال
دوست و تکیه گاهی است, این است که یک دسته
مشکلات و نیازهایی دارد که در بیان آنها
به آدمهای اطراف خود (یعنی خانواده),
فایده ای نمی بیند یا اطمینان به نتیجه
ندارد. در عوض, این آرامش و اطمینان را در
فرد دیگری می بیند و یا نقطه اشتراکی میان
خود و شخصی دیگر می یابد و این, آغاز یک
دوستی است.

البته هر چقدر شخصیت جوان از ابعاد
مختلفْ رشد کند, این انگیزه دوستی هم رشد
می کند; ولی علت اصلی, به نظر من, همان
نیازهایی است که به آنها اشاره کردم.

به نظر شما دوست در زندگی چه جایگاهی
دارد؟

دوست در زندگی هر کسی جایگاه در خور
توجّهی دارد. همه احتیاج به دوست دارند;
چون انسانْ اجتماعی زندگی می کند و به
صورت فردی قادر به رفع مشکلات نیست. حالا
ممکن است دوست یک انسان, انسان باشد یا
کتاب و یا چیزهای دیگر.

آنچه واضح است, دوست باید دوستدار انسان
باشد و به انسان در جهت درست, سود برساند.
اگر چیزی یا کسی این خصوصیت را نداشته
باشد, دوست نیست.

شما در طول زندگی, دوستی داشته اید؟

بله; من هم در طول زندگی ام دوستانی داشته
ام; با کتابهایی انس گرفته ام; با اشخاص
متعدّدی در طول دوره تحصیل, روابط
دوستانه برقرار کرده ام; امّا یک دوست
بخصوص (یعنی دوست به تمام معنا) هم داشته
ام.

آیا دوست صمیمی شما باعث پیشرفتی در
زندگیتان شده است؟

یک جوان یا نوجوان, بر حسب مقتضیات سنّی و
روحی و به علل مختلف خانوادگی, به دنبال
یک دوست می گردد. در هر دوستی یی دو حالت
وجود دارد. فرد مقابل ما یا آدم خوبی است,
یا آدم خوبی نیست که در هر دو حالت می
تواند منشأ تحوّل در زندگی و شخصیّت ما
باشد. البته این تحوّل, ممکن است مثبت یا
منفی باشد.

من فکر می کنم نوع این دگرگونی, در زندگی
من, مثبت بوده است.

منظورتان از دگرگونی در زندگی چیست؟

بسیاری از مشکلاتی که جوانان دارند, از
تربیت نادرست یا ناقص در سنین کودکی
سرچشمه می گیرد. محیطی که من در آن زندگی
می کردم, پر از اضطراب و برخوردهای سرد و
درگیری های بی فایده خانوادگی بود. من در
این دوران آموختم که باید فردی خجالتی,
گوشه گیر و آرام باشم و به خاطر این رفتار
غیر اجتماعی, گاهی مورد تشویق اطرافیان و
گاهی مورد تمسخر آنها بودم. من در جمع
همکلاس ها احساس کمبود می کردم و همیشه
نسبت به شخصی که کمترین توجّهی به من می
کرد, چراغ سبز نشان می دادم و به او
اطمینان می کردم. هیچ گاه نمی توانستم
حرفی برخلاف خواسته های دیگران بزنم و….

اکنون که فکر می کنم, می بینم اگر این
روحیه من ادامه می یافت, با کمترین توجّه
از جانب آدمهای سودجو, دچار انحرافات
شدیدی می شدم. اگر روحیّاتی را که از دوره
ابتدایی تا اواخر دبیرستان داشتم با
روحیه ٌ بعدی ام مقایسه کنم, متوجه خواهید
شد که یک دگرگونی واقعی در زندگی من رخ
داده است.

در دوره اوّل زندگیتان ـ که به آن اشاره
کردید ـ چه نوع رفتارهایی داشتید؟

به خاطر برخوردهایی که در خانواده بین
اعضا بود, حالت عصبی داشتم. در این دوران,
خیلی احساسی بودم. از حرف های دیگران, اگر
چه درست می گفتند, بسیار رنجیده خاطر می
شدم. به خاطر خطاهایی که داشتم, پنهان
کاری می کردم. مثلا اگر نمرات پایینی
داشتم, در سخن گفتن از آن, حقیقت را نمی
گفتم. در برخوردهای اجتماعی, بسیار ضعیف
بودم. با اطرافیان خود, قادر به ایجاد یک
رابطه