پاورپوینت کامل دانشگاه (الازهر) ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانشگاه (الازهر) ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانشگاه (الازهر) ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانشگاه (الازهر) ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

در نزدیکی ساحل شرقی نیل و در بخش قدیمی
پایتخت مصر, معنویّت و شکوه بنایی کهن, چشم و
دل هر بیننده را به تماشا و درنگ وامی دارد;
بنایی اسلامی, با گنبدها و گلدسته های کوچک و
بزرگ که مصریان آن را (الجامع الأزهر الشریف)
می خوانند.

مسجد جامع (الازهر) با دو کارکرد هماهنگ دینی و
علمی اش, بیش از هزار سال است که فروغ آگاهی و
بیداری را در دل و جان و اندیشه مردم این
سرزمین, فروزان نگاه داشته و در

برابر
سیلابهای فتنه و در توفانهای حوادث, همچنان
روشن و روشنی بخش باقی مانده است.

تأسیس قاهره و بنای (الازهر)

شهر قاهره, در سال ۳۵۸قمری/۹۶۹میلادی, پس از فتح
مصر به دست سپاهیان (المعزّ) فاطمی,۱ توسّط
(جوهر) کاتب, سردار بزرگ فاطمیان (که از
مسلمانان جزیره سیسیل بود) بنیاد نهاده شد.

از آنجا که فاطمیان بر مذهب تشیّع اسماعیلی۲
بودند, پیوسته از شرق و غرب و نیز از درون
ممالک فتح شده, تحت فشار مذاهب اهل سنّت قرار
داشتند. بدین سبب, نخستین اقدام جوهر, پس از
استوار سازی پایتخت, آغاز بنای مسجدی جامع (به
سال ۳۵۹ق/۹۷۰م) در مرکز شهر قاهره بود که به تدریج
ـ از آن رو که فاطمیان خود را فرزندان فاطمه
زهرا(س) می دانستند ـ (الجامع الازهر) نامیده
شد; نامی که مشتقّ از لقب دختر زهد پیشه و
فرزانه رسول خدا و یادآور وی بود.

مساجد جامع در آن روزگار, پایگاه اصلی ترویج
مذهب حاکم بر جامعه و محلّ برگزاری نمازهای
عید و جمعه بودند که معمولا به امامت شخص حاکم
اقامه می شد و مؤمنان بسیاری از دور و نزدیک,
برای شنیدن خطبه های نماز و آگاهی از مسائل
دین و دنیای خویش, در آنجا گرد می آمدند. هر
جامع به طور معمول, محلّ تدریس استادانی در
رشته های قرائت و حفظ قرآن, تفسیر, حدیث, فقه,
عقائد, هیئت و…بود و کتابخانه ای داشت و بناها
و بستانهایی نیز بر آن, وقف می شد.

مسجد جامع قاهره (الازهر) نیز همچون سایر
مساجد جامع سرزمین های اسلامی, از آغاز افتتاح
در سال ۳۶۱ق/۹۷۲م, به پایگاه مرکزی دین و دانش در
سرزمین های خلافت فاطمی بدل گشت و وظیفه آشنا
سازی مصریان با مذهب جدید (تشیّع اسماعیلی) و
تحکیم مبانی اعتقادی آنان را به خوبی انجام
داد و بویژه, مبلّغان بسیاری تربیت کرد که این
مذهب را در گوشه و کنار ممالک اسلامی ـ از
اروپا و غرب آفریقا گرفته, تا شام و فلسطین و
حجاز, و تا عراق و خراسان و ماوراء النهر ـ
پراکندند.

آغاز تدریس در (الازهر)

نخستین کسی که تاریخ از او به عنوان مدرّس
مسجد جامع قاهره سخن گفته, علی بن نعمان (قاضی
القضات مصر) است که می دانیم به سال ۳۶۵ق/۹۷۵م, در
الازهر, حلقه های درس فقه و حدیث و قضا و…
داشته (که طالبان علم برای شرکت در آنها می
بایست ثبت نام می نموده اند) و کتابهای پدرش۳
را تدریس می نموده است.

همچنین شایسته است که از ابن کلّس۴ یاد کنیم که
محضر درس فقه وقضای شیعه را در الازهر اداره
می کرد و نخستین کسی بود که نظام آموزشی خاصّی
برای تحصیل و تدریس در این جامع, تدوین نمود و
با همّت خویش و جلب موافقت خلیفه (العزیز
باللّه), از سال ۳۷۸ق, آن را به اجرا گذاشت.

نخستین دانشجویان الازهر که به دستور خلیفه
از آنان ثبت نام به عمل آمد, ۳۵تن (از سرزمین های
مختلف) بودند که پس از ثبت نام, مقرّری ثابت
ماهیانه دریافت می کردند و خانه ای از موقوفات
مسجد جامع در همان نزدیکی و نیز کتاب و دفتر و
امکانات لازم دیگر در اختیارشان قرار گرفت.

العزیز باللّه, به توسعه الازهر همّت گماشت و
رواقهای جدید و حجره ها و استراحتگاه هایی
برای اساتید و دانشجویان (و نیز مساکین و
مسافران و دیگر مجاوران) و نسخه های متعدّدی
از قرآن و کتابها و وسایل آموزشی مورد نیاز
(چون اسطرلاب, ابزارهای طبابت, ظروف داروسازی,
و…) بر آنان وقف کرد.

بدین ترتیب, آموزش عالی در (الازهر) آغاز گردید
و خیلی زود به وسیله حکومتهای دیگر اسلامی
مورد تقلید قرار گرفت. تأسیس مدارس نظامیّه
توسّط خواجه نظام الملک طوسی (که به تعالیم
مذهب شافعی اختصاص داشت و تبلیغات اسماعیلیان
را پاسخ می گفت) یکی از آن نمونه هاست.

تنوّع دانشها در (الازهر)

اگرچه پنج رشته: عقائد, تفسیر, فقه, حدیث و
ادبیات, محور آموزش در جامع الازهر بوده اند,
امّا هر از چندی, رشته ای دیگر از علوم و فنون
بر آنها افزوده شده, یا یکی از آنها رونق و
اقبال عمومی بیشتری یافته است.

برخی دروسی که در طول قرون در این دانشگاه
بزرگ اسلامی ارائه شده اند, عبارت اند از: علوم
قرآنی و تفسیر, علوم حدیث, ادبیات, کلام و
عقاید, منطق و فلسفه, هیئت, ریاضیات, فقه و
اصول, قضا, طب, داروسازی, فیزیک, اخلاق و عرفان,
تصوّف, و… که در دوره معاصر, دانشهای جدید نیز
بر آنها افزوده شده است.

این دانشگاه در حال حاضر, تقریبا در تمامی
رشته های اصلی علوم (علوم نظری, علوم تجربی,
علوم فنّی و مهندسی, علوم پزشکی, علوم انسانی,
فلسفه, زبانهای خارجی) تا مقطع دکترا, دانشجو
می پذیرد.

برخی هنرها و حرفه ها که از گذشته دور, همواره
در این دانشگاه اسلامی آموخته شده و همچنان
مورد توجّه اند, بدین قرارند: فنون قرائت قرآن,
شعر و سرود, خوشنویسی, تذهیب, جلدسازی کتاب و
صحّافی, فنّ خطابه و وعظ, و…; به علاوه,
دانشگاه الازهر, هم اکنون مجموعه گسترده ای از
هنرستانهای فنّی و حرفه ای را در سراسر مصر,
تحت پوشش دارد.

تنوّع دانشجویان و اساتید در (الازهر)

تنوّع مذهبی, زبانی, نژادی و سرزمینی استادان
و دانشجویان الازهر, پیوسته جالب توجّه بوده
است. نامگذاری رواقها, ایوانها, تکیه ها و
دروازه های جامع الازهر به نام اقوام و ممالک
و مذاهب گوناگون, شاهدی بر این مدّعاست.۵

از این گذشته, سابقه روشنی از تحمّل آرا و
عقاید دیگران,۶ مناظره و گفتگو با استاد و در
محضر استاد, و پرهیز از تعصّبات قومی و
سرزمینی۷ در تاریخ این دانشگاه به چشم می خورد.

همچنین از آغاز تأسیس الازهر به این سو,
پیوسته به نام زنان فرزانه ای برمی خوریم که
به تحصیل و تدریس در این نهاد دینی و علمی,
اشتغال داشته اند۸ و از ۱۳۷۸قمری تا کنون,
دانشگاه دختران الازهر, بزرگترین مرکز آموزشی
ویژه زنان در سراسر مصر است.

ویژگی تاریخی دیگر الازهر, کوشش در آموزش
معلولان جسمی است که هیچ گاه در آنجا به سبب
نابینایی, ناشنوایی, و… از آموزشهای مذهبی و
فراگیری دانشهای مورد علاقه خویش, محروم نشده
اند.۹

تحوّلات آموزشی در (الازهر)

الازهر, پس از عصر طلایی فاطمیان و با غلبه
صلاح الدین ایّوبی بر مصر, مورد بی مهری قرار
گرفت و مذهب رسمی آن, تحت فشار ایّوبیان,۱۰ به
مذهب شافعی تغییر یافت و آموزشهای علمی آن, به
فقه و علوم حدیث و قرآن, محدود شد.

با آغاز حکومت ممالیک,۱۱ رونق نسبی به الازهر
بازگشت و سه مدرسه در جوار آن تأسیس و بر آن,
وقف شد.

سلاطین عثمانی۱۲ نیز اگرچه حنفی مذهب بودند و
تعالیم و نفوذ معنوی الازهر را بر نمی
تابیدند, امّا به دلایل سیاسی ـ اجتماعی, ۱۳ از
دخالت در کار این نهاد علمی پرهیز نموده, از
اواخر قرن یازدهم هجری, به تعیین یکی از
اساتید الازهر (به پیشنهاد خود ایشان) به
عنوان شیخ الازهر و صدور حکم رسمی برای وی (به
عنوان مفتی سرزمین مصر) اقدام کردند.۱۴

نخستین گواهی رسمی الازهر, در سال ۱۲۸۸ق/۱۸۷۱م,
صادر شد. بدین ترتیب که شیخ الازهر (شیخ محمد
مهدی عباسی) به تشویق سید جمال الدین اسد
آبادی ـ که در آن زمان از استادان این دانشگاه
بود ـ مقرّراتی برای امتحان استادی وضع کرد و
برای برخی فارغ التحصیلان, گواهی رسمی صادر
نمود تا آنان بتوانند به امر تدریس و قضا و
صدور فتوا در شهرها و سرزمین های خویش, اشتغال
ورزند.۱۵

شیخ محمد عبده, از استادان الازهر, وقتی به
مقام مفتی بزرگ مصر و ریاست اوقاف و دیوان قضا
رسید, به سال ۱۳۱۳ق/۱۸۹۵م, با همکاری شیوخ الازهر,
در این جامع شریف, دارالعلوم (مرکز تربیت
معلّم) تأسیس کرد و علوم جدید را ـ که به شدّت
مورد نیاز جامعه مصر بود ـ وارد نظام آموزشی
الازهر نمود, تا محصّلان این رشته ها نیز
(همچون دوره فاطمیان) از آموزشهای دینی بهره
مند گردند.

وی همچنین کتابخانه های رواقهای گوناگون
الازهر را جمع آوری و ادغام نمود و با مساعدت
خدیو مصر,۱۶ مدرسه قضات را ضمیمه الازهر ساخت.
از این زمان بود که نظام آموزشی الازهر, شکل
امروزین به خود گرفت و مدرک

فارغ التحصیلان
این مجموعه, رسمیّت یافت.

تأسیس دانشگاه

و سرانجام در ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م, شیخ محمد مصطفی مراغی با
توسعه بخشیدن به خدمات علمی و آموزشی جامع
شریف, دانشگاه الازهر (جامعه الأزهر) را تأسیس
نمود که شامل سه دانشکده (شریعت) و (ادبیات عرب)
و (اصول دین) می شد.۱۷

وی همچنین در بیرون از مجموعه بناهای جامع
الازهر, اداره مرکزی و کوی دانشگاه (شامل
خوابگاه ها, مجموعه ورزشی, درمانگاه) و
کتابخانه بزرگ دانشگاه را بنیاد نهاد که به
دانشجویان و اساتید, خدمات قابل توجّهی ارائه
می کرد.

دانشگاه الازهر, به تدریج, شعبه هایی در سایر
شهرهای مصر: اسیوط, اسکندریه, طنطا, دمنهور,
فیّوم, زقازیق, منصوره, شبین الکوم, و…) ایجاد
نمود; تا جایی که در هزاره تأسیس این دانشگاه
(۱۳۷۸ق/۱۹۵۹م) آموزش پیش دانشگاهی و نیز آموزشهای
مذهبی در کلیه مدارس مصر, بر عهده این دانشگاه
بود و رقم دانشجویان الازهر, به حدود چهل هزار
نفر می رسید.

شیخ محمود شلتوت که در هزاره تأسیس دانشگاه
الازهر, ریاست آن را برعهده گرفته بود, سه
یادگار بزرگ از خود بر جای گذاشت: نخست آنکه
مذهب شیعه امامیه (دوازده امامی) را بر مذاهب
رسمی اسلامی موجود در الازهر افزود و فقه و
حدیث اهل بیت را (در کنار دیگر مذاهبی که در
دانشکده شریعت تدریس می شدند) رسمیّت بخشید.
دیگر اینکه دانشکده های پزشکی, علوم و فنّی را
در دانشگاه الازهر, تأسیس کرد ک