پاورپوینت کامل نوجوانی;فصل دوستی های ژرف و پرهیجان ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نوجوانی;فصل دوستی های ژرف و پرهیجان ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نوجوانی;فصل دوستی های ژرف و پرهیجان ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نوجوانی;فصل دوستی های ژرف و پرهیجان ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۴

مریم! باکی حرف می زنی؟

مریم دستش را روی گوشی تلفن گذاشت و در
حالی که با حرکتهای سر و چشم به مادرش
اشاره می کرد که آرام باشد, با صدای آهسته
گفت: با نرگس.

مادر, خنده کنان به آشپزخانه بازگشت و زیر
لب زمزمه کرد: یک هفته بیشتر نیست با نرگس
دوست شده; اما هر بار که تلفن می کنه,
نزدیک یک ساعت باهاش حرف می زنه!

برای زن خانه داری مانند زهرا خانم ـ مثل
خیلی از زنهای دیگر ـ آشپزخانه, تنها محل
کار و زحمت نبود; در مدت غذا پختن و ظرف
شستن, یا برنامه های مورد علاقه اش را از
رادیو گوش می داد و یا درباره مطالبی که
در کتابها و روزنامه ها خوانده بود, می
اندیشید و برای بهتر شدن زندگی خود و همسر
و فرزندانش برنامه ریزی می کرد.

تلفن طولانی مریم, او را به یاد مطلبی
انداخت که در یک کتاب روان شناسی به نام
(مراحل رشد و تحول انسان) خوانده بود:

هر کس در هر دوره از عمر خود به دوست نیاز
دارد. دوست, به انسان محبت می نماید و مهر
می ورزد; در زمان ناراحتی و اندوه, با او
همدردی می کند و دلداری اش می دهد و آن گاه
که در مانده شود و نیاز به کمک داشته باشد,
به حمایتش برمی خیزد; در کنار این محبت و
همدردی

و حمایت, دوست آدمی را درک می کند;
یعنی نیازها, آرزوها, غمها, مشکلات, ضعف ها
و توانایی هایش را ـ اگر هم خوب نشناسد ـ
تا اندازه ای می داند و نسبت به آنها بر
خوردی طبیعی و بدون تحقیر و محکوم کردن
دارد.۱

زهرا خانم, با یادآوری مطالب دیگری از
کتاب, با خود فکر کرد که دوستی در هر مرحله
از عمر انسان, رنگ و جلوه خاصی دارد. او
تفاوت کیفیّت و شیوه های ابراز دوستی را
در مراحل گوناگون عمر, در فرزندان خود به
روشنی می دید. او موافق نظر عدّه ای از
روان شناسانی بود که نویسنده کتاب, از
آنها نام برده بود. این عدّه از روان
شناسان معتقدند که دوره اول کودکی (یعنی
از تولد تا سه سالگی) (تهی از ابعاد
اجتماعی) نیست و نمی توان با برچسب
(خودمداری) اظهار کرد که کودکان در سالهای
اول عمرشان, به کسی جز مادر یا بزرگسال
نزدیک خود توجه ندارند.۲ مگر علی, وقتی
هنوز شش ماهه بود, به پسر کوچک همسایه
نگاه نکرد و لبخند نزد؟! مگر در دو سالگی,
پسر خاله همسال خود را نوازش نمی کرد و
بعضی وقتها او را نمی بوسید؟ درست است که
بیشتر وقتها در کنار کودکان دیگر به صورت
انفرادی با اسباب بازی های خود سرگرم بود;
اما مگر او (یعنی زهرا خانم) بارها شاهد
نبوده است که علی و بچه های همسالش, اسباب
بازی های خود را به هم می دادند؟

اکنون, از سن علی, پنج سال و نیم می گذرد;
در مهد کودک با اغلب کودکان (رفاقت)

دارد; یعنی با آنها بازی می کند و با راهنمایی
مربّی مهد, به فعالیت های مشترک می
پردازد. دقیقا همان نکته ای که نویسنده
کتاب به آن اشاره کرده بود:

ارتباط کودکان خردسال, رفاقت است نه
دوستی. رفاقت یعنی مشارکت در کارها و
داشتن روابطی غیر شخصی; اما (دوستی) رابطه
ای است شخصی, صمیمانه, خصوصی و انحصاری که
در آن (علاوه بر مشارکت در فعالیت ها),
همدلی و هم ذوقی به خوبی نمایان است.۳

برای گذر از رفاقت معمولی کودکی, به دوستی
عمیق و پر راز و رمز نوجوانی, باید از مسیر
کودکی دوم یا دوران دبستان گذشت. مریم در
سالهای تحصیل دبستان, دوستان زیادی داشت,
به طوری که وقتی از او می پرسیدی: (مریم!
توی کلاس با چند نفر دوست هستی؟), جواب می
داد: (با همه)!

جست و خیزهای مریم در مدرسه و خانه, بازی
کردن با همکلاسی ها و دختران فامیل, شادان
و با نشاط بودن او و کمک کردنش در خانه به
مادر, تصویرهای خوشایند و زیبایی بودند
که زهرا خانم از چند سال قبل دخترش مریم
داشت. با آنکه مریم ـ همان گونه که خودش می
گفت ـ با همه هم شاگردی های خود با
مهربانی و گشاده رویی برخورد می کرد, اما
معلوم بود که با چند نفر, بیش از بقیه,
نزدیک و صمیمی بود. غنچه دوستی به عنوان
رابطه ای شخصی و انحصاری, بر شاخسار خرم و
پر طروات زندگی او جوانه می زد و خود را با
همدلی و همدردی نسبت به چند نفر خاص و
حمایت از آنها نشان می داد.

اما اکنون… اکنون که مریم پا به سن سیزده
سالگی گذاشته و دوران پر هیجان و شکوهمند
نوجوانی را آغاز کرده است… اکنون که جوجه
بی بال و پر دیروز, پرنده ای نوبال و جسور
شده است… اکنون که آگاهانه و ناآگاه, سعی
می کند (بزرگ شدن) و (مستقل شدن) خود را به
صورت ابراز عقیده های تند, سرکشی و
مقاومت, تصمیم گیری های فردی, رفتارهای
راز گونه, بی نظمی, تنهایی و لجبازی نشان
دهد… اکنون, دوستی های او نیز حالتی خاص و
بی سابقه پیدا کرده است.

دو سه نفر دوست مریم, دیگر از همکلاس های
دوران دبستان او یا دختران آشنای همسایه
نیستند. او این عدّه کم را عمیقا دوست می
دارد و بخصوص به نرگس, چنان دلبسته شده
است که حاضر نیست به چیزی یا کسی غیر او
بیندیشد! آیا این صمیت جدید که این سان
عمیق و تب آلود می نماید, عاقبت خوشی
دارد؟ آیا این همه تأثیر پذیری از نرگس و
مشغول شدن به او, نگران کننده نیست؟ آیا
سلامت روان آنها را به خطر نمی اندازد؟

زهرا خانم, دستهایش را با حوله خشک کرد و
از آشپزخانه بیرون آمد. کتاب (مراحل رشد و
تحول انسان) را از قفسه کتابخانه برداشت و
به اتاق نشیمن رفت. فصل( نوجوانی) را باز
کرد و در حالی که به پشتی تکیه داده بود,
برای پیدا کردن پاسخ سؤالاتش شروع به
خواندن کرد:

نوجوانی, همیشه به عنوان سن دوستی های
انحصاری و پرهیجان شناخته می شود و این
خصوصیت انحصاری بودن, گاه, نوجوا