پاورپوینت کامل شعر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شعر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شعر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شعر زندگی ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

بهترین بهانه

من چه ساده از برابرت گذشته ام

تو همیشه ناب بوده ای

تو برای روح تشنه ام

بهترین جواب بوده ای

تو به شعرهای قلب من

شور و حال تازه داده ای

با قنوت عشق خود به من

رویشی دوباره داده ای

من همیشه در برابرت

کوچک و حقیر بوده ام

تو رها ز دام ها و من

از ازل اسیر بوده ام

تو بهار روشنی و نور

من خزان بی جوانه ام

دست های من به سوی توست

ای تو بهترین بهانه ام!

مریم علی اکبری – گرگان

گوش کن به گریه های من

گوش کن به گریه های من

من دلم هنوز مال توست

در میان سینه ام هنوز

سایه تو و خیال توست

ردّ پای آشنای توست

در میان حرف های من

مانده نغمه های روشنت

توی لرزش صدای من

لحظه ای نگاه کن، دلم

آن دلِ بدون بال نیست

دیگر آسمانِ دیده ام

گُنگ و سرد و بی خیال نیست

من قنوت یک جوانه را

از دل زمین شنیده ام

سایه عبور اشک را

در نگاه ابر دیده ام

گوش کن به گریه های من

من دلم پر از جوانه است

در دل شکسته ام فقط

جای سبز تو بهانه است

کتایون توکّلی – فسا

ذکر آخر

سرود من همه سرشار یک پریشانی است

چه مانده است برایم؟ دلی زمستانی

هزار بغض گِره خورده در گلو دارم

دوباره اوّل این گریه های پنهانی

چه روزهای شگفتی، هنوز یادم هست

تمام فاصله ها را یکی یکی می برد

اذان که سبزترین شعر آشنایی بود

اذان که با دل آواره ام گِره می خورد

قنوت سبز مرا روی دست می بردند

فرشتگان مقرّب، فرشتگان حضور

و لحظه های نیایش همیشه می رفتند

کبوتران دعا تا کرانه هایی دور

کجاست حوض بزرگی که هر سحر مادر

دو دست عاشق خود را در آن وضو می داد؟

کجاست مُهر پدر، جانماز آبی رنگ

که شب به چشم ترش باز شستشو می داد؟

و من که دامن سجّاده ام بهاران داشت

چرا صلابت اللَّه اکبرم گم شد؟

و من که آسمان دلم جای صد کبوتر بود

کجا، کجای زمین ذکر آخرم گم شد؟

اگر چه قسمت من یک دریچه دلتنگی است

ولی خدا نکند بی ستاره باشم باز

نگاه کن دل غمگین من از آن سوتر

رسیده وقت دعا، وقت بهترین آغاز

مریم تیکنی – اصفهان

یا اوّلُ یا آخِر

به نام تو که اوّلی

و ذرّه ذرّه وجود پست خاکیِ مرا

به اوج قلّه های نور می بری

تو را ندیده ام، ولی

همیشه گرمیِ وجودِ نام تو

میان شعرهای من

تمام واژه های کهنه را بخار می کند

برای من نمانده است واژه ای

که لااقل تو را بدان صدا کنم

بیا و روح خسته مرا ببر

به آیه های روشنت گِره بزن

که باز از تو پُر شوم

و خالی از غرورِ «من»

تو از ازل

تن گناهکار را

زخاک آفریده ای

بیا و در میان این تنِ همیشه خاکی ام

بِدَم

که من بدونِ تو

دوباره طرحی از کویر می شوم

بیا و روح خسته مرا ببر

به آیه های روشنت گره بزن

وگرنه در میانِ هیچ ها اسیر می شوم

طلوع مهربانی ات

مرا به اوج می برد

پُر از غرور