پاورپوینت کامل عابری بی خیال; سینمای زندگیسرزمین آرزوها(آرمان شهر، در هنر و سینمای معاصر) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عابری بی خیال; سینمای زندگیسرزمین آرزوها(آرمان شهر، در هنر و سینمای معاصر) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عابری بی خیال; سینمای زندگیسرزمین آرزوها(آرمان شهر، در هنر و سینمای معاصر) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عابری بی خیال; سینمای زندگیسرزمین آرزوها(آرمان شهر، در هنر و سینمای معاصر) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۰

واژه «اُتوپیا» (utopia) یا آرمان شهر، از واژه «اتوپوس» در زبان یونانی به معنای
«ناکجاآباد» یا «جایی که وجود ندارد»، گرفته شده است. افلاطون در کتاب مشهور خود
«جمهور»، نام اُتوپیا را بر جزیره ای خیالی، در حاشیه ساحل اقیانوس اطلس نهاده بود.
قرن ها بعد، سرتامس مور (نویسنده انگلیسی)، در نوشته هایش از اُتوپیا، نام برد.
اُتوپیا، نام سرزمینی ساخته شده در خیال و ذهن نویسنده بود که در آن، مدنیت،
قانون، حقوق اجتماعی (چون برابری و امنیت) و امور سیاسی جامعه، در بهترین حالت
ممکن قرار داشت.

امّا این آرمان شهر، چیست و کجاست که در طول تاریخ، این همه به آن بر می خوریم؟
آرمان شهر، جامعه ای مثالی است که در آن، هماهنگی دوسویه ای میان انسان و طبیعت
برقرار است. نیازهای بشر در آرمان شهر، به حداقل می رسد و غرائزش کنترل شده است. در
چنین جامعه ای، نیاز به جنگ و خشونت احساس نمی شود. همچنین به کارهای سخت و
طاقت فرسا، نیازی نیست. مردمان آرمان شهر، همگی ساده و پرهیزگارند و خود را به
خداوندْ نزدیک می دانند. نمونه های اسطوره ای و مذهبی آرمان شهر، در تمامی اقوام و
ادیان به چشم می خورد. اندیشه ها و آموزه های اسلامی، مسیحی و یهودی، در باب «باغ
بهشت» را می توان از شکل های گوناگون آرمان شهر دینی دانست. مفاهیمی چون: «موک شا»
در میان هندوان و «نیروانا» در مذهب بودایی، به همین رویکرد اشاره دارند. در جوامع
غربی، پس از عصر رنسانس، گروه های محافظه کار مذهبی، جامعه اُتوپیایی دینی را
«جامعه ای که بر اساس ایمان افراد اداره شود» تعریف کردند.

در آرمان شهر، گناه، درد، فقر و مرگ، معنایی ندارند. فقر و بدبختی، شیاطین چنین
آرمان شهری هستند و باید به کلّی، از میان برداشته شوند. در آرمان شهر یاد شده،
قوانین زیادی وجود ندارد. همچنین به وکیل نیازی نیست و به ندرت جنگ پیش می اید. در
صورت نیاز هم سربازانی مزدور از کشورهای دیگر استخدام می شوند و به جنگ می روند. با
این هدف که جنگ طلبانْ نابود شوند و صلح دوستانْ باقی بمانند. آزادی و تنوّع مذهب
در این جامعه، به رسمیت شناخته می شود.

امروزه، در غرب، واژه آرمان شهر، وجهی تمسخرآمیز یافته است و این مفهوم، برای ارجاع
به جامعه ای آرمانی و غیر قابل دستیابی به کار می رود. اصطلاح اُتوپیانیسم هم برای
خطاب قرار دادن گروه هایی آرمان گرا و پویایی که در تلاش برای رسیدن به غایت مطلوب
زندگی و اجتماع بشری به سر می برند، رایج شده است. روشن فکران اروپایی، به طنز،
اتّحادیه اروپا را «یوتوپیا» می خوانند و این، طعنه ای است به جامعه آرمان زده ای
که طرفداران اتّحاد اروپا تصویر می کردند؛ امّا عملاً به همه اهداف بلند پروازانه
خود دست نیافتند.

آرمان شهر در هنر و سینمای معاصر

قرار بود درباره جلوه های این آرمان شهرِ مثالی، در هنر و سینما حرف بزنیم؛ امّا
مقدّمه ما به طول انجامید. در آرمان شهر، به واسطه پیشرفت بی حدّ و حصر و
خوش بینانه علم و فن آوری، مفاهیمی چون مرگ و درد وجود ندارد و بشر، با جهش و
پیشرفت رو به روست. آرمان شهر های علمی تلاش می کنند که طبیعت و ذات انسان را با
تغییراتی مواجه سازند. مثلاً کاری کنند که انسان، نیازی به خواب نداشته باشد یا
گرسنگی و تغذیه، مفاهیمی مجازی بیابند. نظریه پردازان عصر حاضر، آرمان شهر را به
لحاظ محیط زیست و از منظر حقوق اجتماعی، جامعه ای که در عدالت کامل است، معرّفی
کرده اند. به این ترتیب، بنیان چنین آرمان شهری، در آموزه های غرب ـ مسیحیت، بر
پایه انسان گرایی گذارده شده است؛ جامعه ای که انسان در آن، در برابر فن آوری، به
تعادل کامل برسد و فن آوری، تنها به کار افزایش کیفیت زندگی بشری بیاید. مجموعه
فیلم های علمی ـ تخیلی سفر ستاره ای (star trek) که از دهه ۱۹۶۰م، تولید شد، نمونه
دقیقی بر این رویکرد به شمار می ایند.

در اعتقادات و آموزه های غربی آرمان شهر، فرهنگ و هنر، نقش مهمّ و به سزایی در
روشنگری آحاد جامعه (بویژه نسل جوان)، برای دستیابی به مفهوم حقیقی اُتوپیا دارند.

ایدئولوژی آرمان شهر، بر هنرمندان، معماران، طرّاحان و فیلم سازان اروپا و امریکا
در صدسال اخیر، بسیار تأثیرگذار بوده است. از دامن همین ایدئولوژی بود که هنر
آبستره (انتزاعی) و هنر مفهومی (conceptual art) با همه زیرشاخه هایش (چون: هنر
اجرا، چیدمان، ویدئوآرت و…) پدید آمدند.

جنبش های سینمایی (چون سینمای نئورئالیست ایتالیا)، پس از جنگ جهانی دوم، سینما
نووو برزیل در دهه ۱۹۹۰م و جنبش سینمای مدرن آلمان، در دو دهه اخیر، به طور جدّی به
دنبال دستیابی به مفهوم آرمان شهر بوده اند. در اوایل ق